انسان به جهت نقض فرمان به پست ترین درجات خلقت گسیل داده شد.عذرخواهی و طلب بخشش کرد.در جواب درخواستش به او گفته شد عذر خواهیت مورد قبول قرار میگیرد ولی جبران کن.انسان گفت چگونه؟ ندا آمد با حرکت،حرکت کن که راه نمایان خواهد شد.روشنی ها آبستن تاریکی بودند و انسان به زمین خاکی فرستاده شد.از آن زمان این سوالات همیشه وجود داشته که حرکت به کدام سمت؟ معنی حرکت در جهت تکامل چیست؟ و اینها سوالات بسیار مهمی بودند و البته هستند.
با دور شدن از روشنایی ها ناله جانسوز انسان آغاز شد
کز نیستان تا مرا ببریده اند در نفیرم مرد و زن نالیده اند
و در پی یافتن اصل رفیع خویش به تکاپو افتاد
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش
ولی راه طولانی و طاقت فرساست.قدرت مطلق برای نشان دادن راه به انسان رسولانی معین کرد و او را به پیدا کردن بهشت گمشده امیدوار ساخت .رسولان ظاهری که پیامبران قدرت مطلق هستند و اطلاعات مسیر ،خطوط قرمز و نیروهای بازدارنده و مخرب در برابر این امر مهم را به انسان متذکر و آموزش دادند و این تعالیم که از سرچشمه اصلی معرفت جاری شده هم اکنون به عنوان کتب مقدس،مکتوب و در دسترس میباشد.و رسول باطنی که همان عقل است که بسیار تا بسیار مهم میباشد.پس با این ابزار قدرتمند چه کار باید کرد؟
باید حرکت کرد.حتی با ایجاد نقطه ای کوچک در یک لحظه که سرآغاز خطی خواهد شد.اگر خواهان رهایی از تاریکی ها و اگر بدنبال بهشت گمشده ای هستیم که روزها و سال ها در انتظارش به سوگ نشستیم،حال زمان آن است که اشکها را پاک کنیم،سر را بالا نگه داریم ، با قدرت قدم برداریم و با چشم عقل خویش حرکت کنیم.حال باید بدانیم برای رسیدن به حال خوش ویافتن بهشت گمشده بهایی سنگین باید پرداخت کنیم و بدهی های خود را آرام آرام بپردازیم .وقتی در راه مستقیم حرکت می کنیم باید یک رهرو واقعی باشیم و این دو قانون را کاملا رعایت کنیم : اول آنکه سکون جایز نیست و شدت هم مایع خرابیست :
رهرو آن نیست که گهی تند و گهی خسته رود رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
و دوم عدم توجه به بیراه ها، میانبرها و دامهای کنار راه.
اگر در مسیر باشیم سختی ها می آیند و میروند، شادی ها می آیند و میروند آنچه می ماند این است که در صراط مستقیم حرکت می کنیم و این همان حرکتی است که ما را به مکانی که از آن انشعاب یافته ایم می رساند.
در غم ما روزها بیگاه شد روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
برگرفته از وادی هشتم
مسافر محسن