چکیده ای از سی دی میزان دانایی ( جناب مهندس دژاکام )

دانایی در کلیت سه ضلع دارد که عبارت است از: تفکر، تجربه و آموزش. اما اگر بخواهیم دانایی را تقسیم‌بندی کنیم، می‌توانیم آن را به دو قسمت دانایی عام و دانایی خاص تقسیم کنیم. دانایی عام، دانشی است که هر انسان برای رسیدن به تکامل باید رفته‌رفته آن را فرابگیرد تا در این زمینه به دانایی موثر برسد؛ مانند: دانش چگونه زندگی کردن، دانایی برای خودشناسی که این گنجی است که در درون انسان نهفته است و انسان برای رسیدن به آن باید جستجو کند و این دانایی و این گنج است که جایگاه انسان را نشان می‌دهد و هر چه پیشرفت انسان در این زمینه بیشتر باشد، ضد ارزش‌ها کمتر می‌شود، تاریکی‌هایش به روشنایی تبدیل می‌شود، زندگی شیرین و سختی‌ها آسان می‌شود. گویی بهشتی که خداوند آن را وعده داده، بسته به همین دانایی می‌باشد. تصور کنید وقتی یک انسانی دروغ نگوید، غیبت نکند، دزدی نکند، در کار دیگران تجسس نکند، دیگران را ببخشد- آن هم بخشش بلاعوض- و به دیگران محبت کند و آن هم محبت بلاعوض، به دیگران حسودی نکند، خشم خود را فروببرد، دشمنان را به دوستان مبدل کند و هزاران مثال از این قبیل را انجام دهد و این را بداند که چرا این کارها را انجام می‌دهد، برای خود بهشتی ساخته که حتی در همین بعد زمانی و مکانی از آن استفاده می‌کند و همه‌ی این‌ها بستگی به میزان دانایی عام دارد.

و اما دانایی خاص، دانشی است که لزومی ندارد انسان همه‌ی دانش‌ها را فرابگیرد و در تمام مسائل تخصص داشته باشد. برای مثال فردی که در رشته پزشکی تخصص دارد، لزومی ندارد در سایر رشته‌ها مثل مهندسی، هنر،  خیاطی و غیره تخصصی داشته باشد. این دانش به خاطر این است که انسان برای امرار معاش و گذراندن زندگی خود تلاش کند و مهم‌تر از آن برای خدمت کردن به خلق و اینکه با استفاده از این دانایی(خاص) بتواند برای دیگر انسان‌ها کاری بکند و انسان آفریده‌شده تا برای اعضای دیگر خلقت به کار آید.

انسان در همه‌ی رشته‌های دانایی‌های خاص نمی‌تواند کامل باشد و دلیل آن این است که انسان‌ها به یکدیگر احتیاج داشته باشند و این نشانگر این است که انسان در جمع دیگر انسان‌ها می‌تواند به تکامل برسد و اگر به تنهایی می‌توانست به تکامل برسد، با پروردگار خود تفاوتی نداشت و این خداوند است که به تنهایی تکامل دارد.

اما آفریدگار انسان به او اجازه تکامل یافتن را داده است به شرط اینکه در بین دیگر انسان‌ها زندگی کند و با آن‌ها تعامل داشته باشد و همین باعث می‌شود این دانایی‌ها باهم مخلوط می‌شود و شاهکار آفرینش انسان که تکامل است، رقم بخورد.

نام مسافر: محمد پور ابراهیم

منبع : لژیون اسماعیل بابایی