به نام قدرت مطلق الله
همه ما انسان‌ها در جهان‌های متعددی سیر می‌کنیم؛ در جهان غم، جهان حسادت، جهان فقر، جهان اعتیاد، دنیای تاریکی‌ها و....
خودِ من در جهان اعتیاد غرق بودم و بعد از مدتی تمام دنیای من شده بود. هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شدم، به مصرف موادمخدر فکر می‌کردم که چگونه، کِی و کجا مصرف کنم و تکرار مکررات؛ و به واسطه همین مصرف مواد که به دنیای تاریکی‌ها کشیده شدم که پر بود از خشم، غم، رنج، اندوه، کینه، فقر، ترس، ناامیدی و هر ضد از ارزش دیگر که فکرش را بکنی.
این اعتیاد یک دام بود، دام بزرگی که نیروهای اهریمنی به زیبایی مرا شکار کردند و به اسارت گرفتند و چون آگاهی نداشتم و کسی نبود کمکم کند، هر چقدر سعی در خروج از تاریکی‌ها می‌کردم، بیشتر در قهقرا فرو می‌رفتم. نمی‌دانم چه پیشینه‌ای داشتم، چه دعای خیر عظیمی پشت من بود و یا چه کار بزرگی در این جهان هستی انجام دادم و یا قرار است که انجام دهم، نمی‌دانم!
در این تاریکی حزن انگیز نشسته بودم، که شخصی با چراغی به دست آمد و مرا به زیبایی هرچه تمام‌تر از دنیای تاریکی‌ها خارج کرد، مادرانه وقت گذاشت و جان مرا شست و پدرانه مثل کوه پشت من ایستاد، خودش را سپر بلای من کرد تا به دنیای نور قدم بگذارم و به آرامی در گوشم زمزمه کرد:
چشم هایت را باز کن و ببین؛ به اصوات گوش فرا ده و طعم شیرین زندگی را بچش و نسیم زیبای عشق را حس کن...
تازه گوشه‌ای از خوشبختی و آرامش را درک کردم، چنان فهمیدنی که گویا دائم در این مکان بوده‌ام.
راهنمای عزیزم لطفی که تو کرده‌ای، تا وقتی که هستی در جان من به یادگار می‌ماند؛ چه یادگاری با ارزشی و چه گنج گرانبها و نامتناهی، به من بخشیدی، که هرچه به دیگران ببخشم افزون می‌گردد.
این هفته را به نوبه خودم به استاد تمام راهنمایان، جناب آقای مهندس دژاکام و تمامی راهنمایان گذشته، حال و آینده، کنگره ۶۰ تبریک می‌گویم.
از راهنمای درمان اعتیادم، جناب آقای حسین طاهری، راهنمای درمان نیکوتین، جناب آقای حبیب محبتیان و راهنمای سفر دومم، جناب آقای محمد نیکزاد، سپاس و قدردانی را به جا می‌آورم.
مطمئن باشید، اساتید بزرگوار؛ ما شاگردان کنگره ۶۰ با تمام وجود، ادامه دهنده راه شما هستیم و خواهیم بود.
و اینک پیامی برای مسافرین کنگره60 :
شاید این روزها روزنه‌ای باشد، برای یافتن جهان درون و بیرون. پیام برای کسانی که به دنیای تازه قدم نهاده و به خویش خویشتن توجه می‌نمایند، بر شما واجب و ضروری است که از سخن به نقطه عمل حرکت بنمایید...
ما در کنگره60، نحوه قدردانی و شکرگزاری را آموزش گرفته‌ایم، که به زبان و قلبی و در عمل، شکرگزار زحمات باشیم و در هفته راهنما بر همه رهجویان و مسافرین واجب است، که از سخن به نقطه عمل برسیم و مراتب قدردانی را با یک دلنوشته زیبا و مبلغ مناسب، به صورت شایسته و بسزا از راهنمایانمان مراتب تقدیر و تشکر را به جا آوریم.
نگارش و تایپ:مسافر صدرا
تنظیم و بارگذاری: مسافر مهدی
- تعداد بازدید از این مطلب :
104