وقتی به مرحله انسانی می‌رسیم، ظرفیت می‌تواند افزایش یابد، و این کار میسر نیست، مگر با افزایش دانایی‌ (نمایندگی کاسپین)

دومین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی- خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی کاسپین قزوین، با استادی مسافر خاطره راهنما، نگهبانی مسافر تینا و دبیری مسافر بهاره، با دستور جلسه "ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه" روز جمعه 31 فروردین ۱۴۰۳ راس ساعت ۹:۳۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان خاطره هستم یک مسافر‌
خیلی خوشحالم و باعث افتخار بنده است که امروز در جمع شما عزیزان هستم. امیدوارم، خیلی زود همه شما را برای دریافت گل رهایی از دستان جناب مهندس در تهران دیدار کنم‌.
دستور جلسه امروز ظرفیت مسئولیت و قبله گم کردن است. ما در کنگره یاد گرفته‌ایم هر چیزی و هر مفهومی یک صور آشکار و یک صور پنهان دارد، باید مفاهیم را بشکافیم تا به معنای صور پنهان آن پی ببریم.
مسئولیت از "سأل" می‌آید و به معنای سوال کردن است. شخصی که مسئول کاری است، در قبال وظیفه‌ای که دارد، باید پاسخگو باشد. در وادی‌های سوم و چهارم در مورد مسئولیت‌پذیری صحبت شد و یاد گرفتیم در هر جایگاهی که هستیم باید مسئولیت کارهایمان را به عهده بگیریم. من اگر همسر، مادر، فرزند، شاگرد و یا استاد هستم، یک سری وظایف و مسئولیت‌هایی بر عهده دارم که باید آن‌ها را به بهترین شکل انجام دهم‌. اگر برای درمان اعتیاد به کنگره آمده‌ام و روی این صندلی نشسته‌ام، در قبال راهنما، مرزبانان، ایجنت و تمام کسانی که به من خدمت می‌کنند باید پاسخگو باشم. اگر مسئولیت‌هایم را پذیرفتم و به‌درستی انجام دادم، ارتقا پیدا می‌کنم و ظرفیتم برای پذیرش و انجام مسئولیت‌های جدید بزرگتر می‌شود.
ظرفیت به معنای گنجایش است‌. هر چیزی در این جهان هستی ظرفیت مشخصی دارد. یک لیوان ظرفیت محدودی دارد، یک پارچ آب، یک رود، دریا، اقیانوس، هرکدام ظرفیتی مشخصی دارند‌. اما وقتی به مرحله انسانی می‌رسیم، ظرفیت می‌تواند افزایش یابد، و این کار میسر نیست، مگر با افزایش دانایی‌. اینجا باز با مفهوم دیگری آشنا می‌شویم، اضلاع مثلث دانایی؛ تفکر، تجربه و آموزش. من در کنگره آموزش می‌گیرم و تفکر و جهان‌بینی‌ام تغییر می‌کند. با خدمت کردن، حتی اگر خدمت کوچکی باشد مثل؛ چای ریختن، مهماندار بودن و ... کم‌کم ظرفیت من بیشتر می‌شود و می‌توانم مسئولیت‌های بزرگ‌تری از جمله دبیری، استادی، مرزبانی و راهنمایی را تجربه کنم.
اگر ظرفیت من افزایش پیدا نکرده باشد و مسئولیتی که به من داده شده بزرگتر از ظرف وجودی من باشد، به اصطلاح می‌گوییم؛ شخص قبله خود را گم کرده است، یعنی هدف خود را فراموش کرده، و در این حالت برای خودش یا دیگران مشکل ایجاد می‌کند.
استاد امین همیشه می‌گویند؛ وقتی خواسته جایگاهی دارید، اول باید ظرفیت آن را در خودتان ایجاد کنید. این نکته درس بزرگی برای من داشت، یعنی برای انجام هر کاری، اول باید بستر مناسب را در خودم ایجاد کنم، در غیر این صورت نمی‌توانم از پس مسئولیتی که به من داده شده برآیم. آن‌وقت است که وارد وادی نق زدن و حاشیه می‌شوم، یعنی اشتباهاتم را قبول نمی‌کنم و دیگران را مقصر جلوه می‌دهم، و می‌دانیم به حاشیه رفتن بزرگ‌ترین آفت در زندگی انسان است، چراکه نمی‌توانیم مشکلات و نواقص خود را ببینیم و آنها رفع نماییم.

تایپ: مسافر بهاره- نمایندگی کاسپین
ویرایش: مسافر فهیمه- نمایندگی رز
بازبینی و ارسال: مسافر خاطره