راهنما خودش را در رهجو می‌بیند

اولین جلسه از دوره هشتاد وهفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی آکادمی با استادی ایجنت محترم شمس، نگهبانی مسافر مسعود و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه "هفته راهنما" چهارشنبه 12اردیبهشت 1403 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان شمس هستم یک مسافر،خداقوت به نگهبان عزیز و دبیرشان، من این چند روز بسیار فکر کردم که در مورد این دستور جلسه چه بگویم و هر چه بیشتر فکر کردم گویا صحبت کردن در مورد آن سخت تر به نظر رسید، نه اینکه نتوانم چیزی بگویم بلکه در مدت کوتاه چند دقیقه سخت است‌ که‌ در مورد چنین ساختاری صحبت کنی.
موضوع غریب و پیچیده ای است که در کنگره ۶۰ چه اتفاقی برای مسافر می‌افتد که از مصرف مواد مخدر و جایگاهی که از نظر روانی آشفته است می‌آید و به مرحله ای می‌رسد که آموزگار می‌شود و جمعی را به سمتی هدایت می‌کند که آنها نیز روشنایی را درک کنند.

واقعا این‌که می‌گویند راهنما نفسی را احیا می‌کند، خودم این را تجربه کردم، زمانی‌که می‌گویم راهنما عزیز‌تر از جانم است چون من قبل از آن جانی نبودم و گویا نفسی نداشتم و در جایی بودم که کسی به من اطمینان نمی‌کرد و او اولین کسی بود که این حس اطمینان را در من زنده کرد.
کدام از ما با حال خوب آمدیم؟همه طرد شده از جامعه و خانواده، همه با آسیب های روحی و درگیر آسیب های جسمی، دچار شب بیداری و کابوس چه کسی به ما آرامش را برگرداند؟ به خاطر چه؟ این انرژی که در این سطح بین راهنما و رهجو می‌گردد بسیار عجیب است و نمی‌توان راجب آن به سادگی صحبت کرد و قانون سپاسگزاری و قدر شناسی کوچکترین وظیفه‌ای است که ما در مقابل راهنمای خود می‌توانیم انجام دهیم.

سپاسگزاری با پاکت دادن و دلنوشته، جنبه ظاهری قدردانی و انجام وظیفه است، اما آیا راهنما این را‌می‌خواهد از رهجو که او بیاید و از راهنمای قدردانی کند؟ من فکر می‌کنم بهترین قدردانی برای راهنما این است که رهجو شبیه خودش سفر کند و ببیند که راهنمایی چگونه سفر کرده و گام‌های او را دنبال کند.
ما از قدیم می‌گوییم رهجو در راهنما خدا را می‌بیند و راهنما خودش را در رهجو می‌بیند، اگر ایرادی را در تو می‌بیند، قطعا مشکلی را خودش داشته و گذرانده و حال امروز آن را در رهجو می‌بیند و به او تذکر می‌دهد.

بپرسید و کنکاش کنید که راهنمایان و راهنمای خودتان چگونه سفر کردند و ببینید چقدر مثل آنها سفر می‌کنید و چند درصد توانسته‌ایم مثل راهنمای خود باشیم؟
هر چقدر بیشتر در سفر مثل راهنمای خود باشیم، بهترین قدردانی است.باز در سفر دوم وظایفی هست که در قبال راهنما باید انجام دهیم و کوچکترین آنها انجام فالوآپ به‌موقع است. اینکه دیگر چیزی نیست سه فالوآپ وجود دارد، ۲۱ روز ، ۶ ماه و یک‌سال که هر سفر دومی باید انجام دهد و واقعا اگر کوتاهی کند قدر ناشناسی کرده.
پس سفر اول مثل راهنما بودن و در سفر دوم در وهله اول انجام فالوآپ های به موقع و بازهم مثل راهنما خدمت کردن، قدردانی ما را نشان می‌دهد.خواست را باید قوی کرد. اگر قدردان باشیم راهنما در ما خواست را می‌بیند، هیچ چیز در کنگره دست نیافتنی نیست اگر خواست را قوی کرده باشیم و این را تجربه کردیم اگر بیست یا سی جلسه در دعای انتهای جلسه تمرکز را بر خواستمان بزاریم ، نتیجه آن را مشاهده خواهیم کرد.

یک سفر اولی خواستش را آن لحظه‌ای بگذارد که با راهنما برای دریافت گل رهایی پیش مهندس می‌رود. خواست باید قوی باشد و راهنما این خواست را در شما می‌بیند. شما امکان ندارد مشکلی را داشته باشید که راهنما نتواند آن را رفع کند، چون راهنماها الهامات و القائات را دارند که همیشه به آنها کمک می‌کند.
بارها پیش آمده در لژیون که شاهدش بودید که یکدفعه راهنما چیزی را در رهجو می‌بیند که رهجو خود شوکه می‌شود که چگونه راهنمای من متوجه چنین موضوع شد؟ و این حسی که راهنما به رهجو دارد بسیار قوی است و این ها را بیان کردم که قدردان باشیم .
به نوبه خودم این جشن را به همه راهنما های کنگره۶۰ تبریک عرض می‌کنم و عرض کنم از تک‌تک راهنماهای عزیزی که در آکادمی کنارشان بودم درس گرفته‌ام و به شما می‌گویم قدردان این فرصت و صندلی باشید که در اختیار شما قرار گرفته است.
این صندلی که به راحتی در اختیار شما قرار گرفته باید قدردان آن باشید، الان در شهرستان ها چقدر یک رهجو دوندگی می‌کند تا بتواند سفر را آغاز کند، در برخی شعبه ها شش ماه مصرفشان را تنظیم می‌کنند تا جایی خالی شود و بتوانند در لژیون حضور پیدا کنند و این نعمتی است که در اختیار شما قرار گرفته، اینکه راهنما در دسترس شماست و می توانید هر سوالی که دارید در مورد سفر از او بپرسید.
باید سپاسگذار این فرصت هایی باشید که در اختیار ما قرار گرفته و امروز روز نمادین این قدر دانی است بلکه باید در تمام طول سفر بتوانیم آنگونه که شایسته است قدر راهنما را بدانیم.ممنون که به صحبت های من گوش کردید.