هستی بر پایه نظم و عدالت حرکت می‌کند

سلام دوستان مرید هستم یک مسافر

مشارکت مکتوب با موضوع ظرفیت و مسئولیت، قبله گم کردن، حاشیه و نق زدن؛

هستی بر پایه نظم، عدالت و ظرفیت حرکت می‌کند و نشان می‌دهد که هر موجودی چه ظرفیتی دارد و چه مسئولیتی بر گردن او است و باید جوابگو باشد و آیا مسئولیت خودش را می‌پذیرد یا خیر و آیا به سمت هدف حرکت می‌کند یا اینکه هدف را گم کرده است.

ظرفیت‌ها با توجه به آگاهی و دانایی در انسان‌ها متفاوت است یک نفر به اندازه گنجایش یک لیوان آب ظرفیت دارد و یکی به اندازه دریا و دیگری به اندازه یک اقیانوس.

انسان باید ظرفیت کاری را که بر عهده می‌گیرد، داشته باشد تا باعث تخریب خود و دیگران نشود.

داشتن حس قدرت در مقام، داشتن منیت و پایین بودن نقطه تحمل می‌تواند باعث کاهش ظرفیت و در نتیجه قبله گم کردن ما بشود.

داشتن سلامتی و یا بیماری، ثروتمند بودن یا فقیر بودن، پست و مقام، علم و جهان‌بینی، دانایی و جهل، بستگی به ظرفیت پذیرش انسان‌ها دارد، چراکه کسانی هستند که با داشتن یک گوشی موبایل، تمامی روان و رفتار و تعادلشان به هم می‌ریزد که این نشان‌دهنده این است که برخورداری از امکانات ظرفیت می‌خواهد و اینجا باید گفت که خداوندا قبل از اینکه چیزی به ما عطا کنی ظرفیت آن را در ما به وجود آور.

انسان می‌تواند با عشق و محبت خالص به هستی و مخلوقات و حرکت در جهت ارزش‌ها و بالا بردن نقطه تحمل، ظرفیت پذیرش خود را بالا ببرد و در قلب انسان‌ها محبوب بشود و به قدرت مطلق نزدیک شود و به آرامش و آسایش برسد.

ما باید همواره در حال آموزش و پویایی و مطالعه و حرکت باشیم و با استفاده از تجربه و تفکر و آموزش دانایی خودمان را بالا ببریم تا کم‌کم ظرفیت و پذیرش مسئولیت ما بالا برود تا به هدف خود برسیم.

ما اگر وارد حاشیه‌ها بشویم و مرتب نق بزنیم کسب دانایی در ما متوقف می‌شود و به‌جای کسب ظرفیت، بی‌ظرفیت می‌شویم و در تاریکی‌ها قبله خود را گم می‌کنیم.

وقتی‌که ظرفیت ما بالا برود خودبه‌خود صاحب مسئولیت‌هایی می‌شویم که باید پاسخگوی موضوعات مربوطه هم باشیم.

در کنگره ۶۰ دیدبان‌ها، ایجنت‌ها، مرزبان‌ها، راهنماها و همه خدمتگزاران مسئول هستند و باید پاسخگو باشند.

هرچقدر ظرفیت انسان بالاتر باشد مسئولیت بیشتری بر عهده دارد چراکه ما در ابتدا مسئول انجام کارهای خودمان، جسم و روان و جهان‌بینی خودمان هستیم و وظیفه داریم از خودمان مراقبت کنیم همان‌طور که مصرف‌کننده مواد شدیم باید مسئولیت کار خودمان را قبول کنیم و به گردن دیگران نیندازیم و اقدام به درمان بیماری خود نماییم.

ما نسبت به خانواده، اطرافیان، جامعه و دیگر انسان‌ها و در کل نسبت به هستی مسئولیت داریم چراکه باید بهترین و درست‌ترین کار ممکن را انجام دهیم تا خودمان و دیگران به حال خوش و آرامش برسیم.

هر فردی که ظرفیت پذیرش مسئولیت لازم را نداشته باشد نباید در کنگره 60 مسئولیت قبول کند زیرا در سیستم کنگره عدالت برقرار است و از چرخه خدمت کنار زده می‌شود پس بهتر است که با حرکت در راه راست، قابلیت و ظرفیت خودمان را بالا ببریم و خدمتگزار مفیدی باشیم.

ویرایش: مسافر علیرضا لژیون یکم