ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)

تمام اعمال، رفتار و کردار انسان موردتوجه خالق عالم هستی قرارگرفته و هر چه برای رسیدن به رشد و سعادت حقیقی او لازم بوده تعیین گردیده و از خطرات و انحرافات پرهیز داده‌شده است و هر یک از اعمال، رفتار، کردار و تفکرات انسان به گونه‌های مختلف قابل انجامند اما همه‌‌ی آن‌ها ازنظر دارا بودن اثر مطلوب، یکسان نیستند. ازاین‌رو هر عملی دارای آداب و شرایط مخصوص به خود است یعنی اگر قوانین الهی را رعایت نکنیم خیلی از توانایی‌های ما بی‌اثر خواهد بود یا اثربخشی کمتری خواهد داشت چون تنها چیزی که ما را به جایگاه اصلی خودمان هدایت می‌کند صراط مستقیم است و اگر رو به خداوند و در مسیر مبدأ هستی حرکت کنیم همچنین پایبند حرمت‌های انسانی باشیم و جهت ما فقط به سمت ارزش‌ها و خوبی‌ها باشد قطعاً به تکامل خواهیم رسید.

ما برای افزایش ظرف وجودی‌مان باید موانع درونی را شناسایی کنیم موانعی که باعث می‌شود نتوانیم اهداف خود را بشناسیم حتی دستیابی به ظرفیت و توانایی‌ها را از ما خواهد گرفت چون ظرفیت‌سازی یعنی تقویت شایستگی‌ها، توانایی‌ها، قابلیت، مهارت، خلاقیت و ابتکار و ده‌ها و صدها ویژگی و صفت دیگر که در تک‌تک افراد مصرف‌کننده وجود دارد اما به‌واسطه مصرف مواد مخدر و وارد شدن در دنیای تاریکی‌ها تمام خصوصیات و ویژگی‌های مثبت و حتی صفات خوب از آن‌ها توسط اهریمن و نیروهای منفی ربوده‌شده و باید تلاش کنیم که تمام آن‌ها را پس بگیریم و این به‌یکبار امکان‌پذیر نیست بلکه به‌صورت تدریجی فراهم می‌گردد تا بتوانیم بر زخم‌ها، دردها و رنج‌ها غلبه کنیم و از روزنه‌های که آسیب‌دیده‌ایم را مسدود کنیم و این ما را به سمت اهدافمان هدایت می‌کند تا تغییر جایگاه دهیم و این مستلزم قرار گرفتن در بستر آموزش، تفکر و تجربه است.

ظرفیت به سطح انرژی بستگی دارد و کسانی از ظرفیت بالای برخوردارند که با تزکیه و پالایش و تصفیه ناخالصی‌های درون، میدان مغناطیسی مثبت آن‌ها همواره در حال شتاب گرفتن است و با افزایش انرژی شروع به حرکت می‌کند و هدف از ظرفیت‌سازی بالا بردن پتانسیل و گنجایش فرد است تا یاد بگیرد در شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی غافلگیر نشود بلکه تحمل بیشتری پیدا ‌کند.

مسئولیت از مسئول می‌آید و کسی است که همواره پاسخگو و متعهد هست و مأموریت و تکلیف خود را می‌داند یعنی به خودباوری رسیده و به کار خود اعتماد دارد و راه چگونگی ارتباط با دیگران را می‌داند و به‌نوعی مردم‌دار است و از همه مهم‌تر از ظرفیت، قابلیت، توانایی و قدرت درونی بالای برخوردار است و در مقابل هر رفتاری عکس‌العمل منفی نشان نمی‌دهد بنابراین اگر مسئولیتی به من داده شد و در نحوه برخوردم، رفتار و گفتارم با دیگران تغییری حاصل‌شده باشد این یعنی هنوز ظرفیت پذیرش آن جایگاه برای من به وجود نیامده است که در ادامه برای خود و دیگران تخریب به وجود می‌آید بنابراین باید توانایی انجام کار و مسئولیتی را داشته باشم و از همه مهم‌تر کسانی ظرفیت جایگاه یا مسئولیتی رادارند که طمع آن جایگاه و مسئولیت را نداشته باشند بلکه با بالا بردن توانایی‌ها، ظرفیت، قابلیت، خلاقیت، ابتکار، آموزش و تفکر و تجربه؛ آن جایگاه ما را انتخاب خواهد کرد زیرا اگر کسی صرفاً طمع جایگاه و آن مسئولیت را داشته باشد قطعاً در آن سمت موفق نخواهد شد چون برای او فقط عنوان و جایگاه مهم بوده نه خدمت کردن و از همه مهم‌تر حس‌های منفی مانند ترس، ناامیدی، منیت، خودخواهی، خودسری، قانون‌گریزی، خود برتری و غرور سبب فراموشی اصل موضوع شده و باعث تخریب خود و دیگران خواهد شد چون انسان‌های آسیب‌پذیر انسان‌های خودپسند و خودشیفته‌ای هستند که فقط برای تعریف و تمجید دیگران از خود قدم برمی‌دارند و در ادامه قبله و هدف خود را گم می‌کنند اما اگر احساس رضایت از خدمتی که در هر جایگاهی دارند در درونشان به وجد آید و سطح انرژی‌شان را بالا ببرد این یعنی ظرفیت آن جایگاه و مسئولیت در درونشان را به وجود آورده‌اند که سبب رشد و ارتقاء جایگاهشان می‌شود

اگر کسی صرفاً به دنبال تعریف و تمجید و احترام دیگران باشد شک نکند که تخریب به همراه دارد و باعث سقوطش خواهد شد بنابراین ظرفیت انسان‌ها بستگی به تفکر و تجربه و آموزش آن‌ها دارد و هرچقدر دانایی آن‌ها رشد کند قدر مسلم ‌ظرفیتش هم بالاتر می‌رود و بدانیم ظرفیت از ریشه ظرف است و هر ظرفی گنجایش یا تحملی دارد و هر جایگاهی یک ظرفیتی را می‌طلبد چون تفاوت انسان‌ها در تفکر و آموزش و تجربه (دانایی) ظرفیت، قابلیت، استعدادها، مهارت، خلاقیت و از همه مهم‌تر درگذشته و پیشینه‌شان است بنابراین هر انسانی ظرفیت و ظرف وجودی‌اش متفاوت است درنتیجه هر انسانی برای جایگاهی ساخته‌شده است

تنها وظیفه و رسالت ما و به‌نوعی تکلیف ما در شرایط کنونی این است که باید توانایی خود را بالا ببریم تا زمانی که ظرفیت لازم در ما پیدا شود و به آن ظرفیت لازم برسیم و نکته اساسی این است که ما در برابر خداوند، عالم هستی، اساتید گران‌قدر و بزرگوار جناب آقای مهندس، جناب آقای مهندس بنیان جمعیت احیای انسانی کنگره 60، تمام ساختار کنگره، بهترین رهنمایان عمرمان، خدمتگزاران کنگره، پیشکسوت‌ها، همسر، پدر و مادر، هم‌سفران، فرزندان، امانت‌های الهی (جسم، پول، قدرت، طبیعت و مخلوقات) و تمام کسانی که به ما خدمت کردن و از شیره جانشان بخشیدن باید پاسخگو باشیم.

قبله گم کردن یعنی از تعادل خارج شدن و این از به‌هم‌ریختگی درون خبر می‌دهد و کسانی که جهت و راه خود را گم می‌کنند یعنی از صراط مستقیم خارج می‌شوند و در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت می‌کنند در شعله‌های آتش خواهند سوخت و هیچ جا در امنیت نیستند اما اگر در مسیر ارزش‌ها و خوبی‌ها باشیم می‌توانیم آتش را تبدیل به بزرگ‌ترین پرنده نمائیم که سرعت صوت را همراه داشته باشد و سرعت نور با نمایش بهترین رنگ‌ها تا به مکانی برسیم که ازآنجا انشعاب یافته‌ایم و به جهت فرمان نوری باشیم که خداوند می‌خواهد نه آتشی که همه‌چیز را ویران نماید و نمایش نور از شعله‌های آتش و استادی باشیم برای شعله‌های آتش که می‌خواهند سوار نور بشوند و از خاکستر شدن گریزان هستند.

مسافر مسعود مصطفی