فرمان ذهن را کدام طرف بچرخانیم؟

کنگره برای کسانی که حرکتی ندارند ، اصلاً معجزه نمی‌کند ، کنگره فقط آموزش می‌دهد ، این خود مسافر است که با به عمل درآوردن این آموزش‌ها می‌تواند در مسیر درست حرکت نماید و به رهایی برسد .

در وادی پنجم کاربردی کردن آموزش هارا فرامی‌گیریم .تفکر کردن یک حرکت ذهنی و درونی است،البته ما انسان‌ها بیشتر از تفکر ، درگیر بازی ذهن هستیم ، دائماً فکرمان دچار پراکندگی می‌شود ، البته ذهن اهمیت بسیار زیادی دارد ، زیرا هر کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم بایستی قبل از انجام،  در ذهن آن را به

تصویر بکشیم ، ذهن  در آدم‌های مصرف‌کننده یا کسانی که حالشان خوب نیست ، به یک شبکه‌ی منفی تبدیل می‌شود که دائماً تصاویر و افکار منفی در آن پرورش می‌یابد .

البته ذهن کمک‌های زیادی هم می‌کند ، مثل  ترس که هم مفید است هم مخرب ، اگر ترس نباشد ، بی‌پروا می‌رویم وسط اتوبان ، سم می‌خوریم می‌میریم ، با سرعت رانندگی می‌کنیم چون از مرگ نمی‌ترسیم ، ترس برای نجات جانمان در چنین زمان‌هایی مؤثر و موردنیاز است ، اما گاهی ترس‌ها به عواملی بازدارنده تبدیل می‌شوند ، هر کاری می‌خواهیم بکنیم می‌ترسیم ، می‌خواهیم یک فن را بیاموزیم ، می‌ترسیم ، می‌خواهیم باکسی صحبت کنیم و حقمان را بگیریم ، می‌ترسیم ، این ترس‌ها نمی‌گذارند از امکانات خوبی که کنارمان هست ، استفاده نماییم .

 ذهن هم همین است ، یعنی هم می‌تواند کمک‌رسان باشد و هم بازدارنده . یعنی اگر خودمان در حال خوبی نباشیم ، ذهنمان علیه خودمان خواهد بود مثل زمانی که می‌خواهیم به مواد مخدر فکر کنیم،  ذهن شروع می‌کند به تصویرسازی  با جذابیت‌های زیاد  و اصلاً تصویر بدبختی‌ها و مشکلاتش را نمی‌بینیم. این تصویر برای ادامه‌ی سفر بازدارنده ست ولی اگر تصویر رهایی و سلامتی را در ذهنمان تصور کنیم ، این تصویر ذهن برای ادامه‌ی سفر کمک‌رسان است .

در چهار وادی اول ، تفکر کردن را می‌آموزیم در وادی چهارم که تفکر کردن را می‌دانیم و مشکلات خود را فهمیده‌ایم باید به این تفکر سمت‌وسو دهیم ، بایستی خودمان به‌تنهایی مشکلات را عهده‌دار شویم و منتظر نباشیم کسی بیاید و برایمان معجزه کند ، در وادی پنجم ، قدم در مسیری عملی می‌گذاریم . هرکسی خودش از توانایی‌ها و شرایط خودش خبر دارد ، هیچ‌کس بهتر از خودمان ، خودمان را نمی‌بیند ، پس بهترین فکر را خودمان می‌توانیم برای مشکلاتمان انجام دهیم.

نگارنده : مسافر ستاره