آهسته و پیوسته حرکت کنیم

جلسه هشتم از دوره شصت‌و‌سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی ابن‌سینا به استادی اسیستانت مرزبانی همسفر آذر، نگهبانی همسفر شبنم و دبیری همسفر رقیه با دستور جلسه «وادی یازدهم، چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.» روز سه‌شنبه ۲ دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

بسیار خوشحالم که امروز در خدمت شما هستم، خاطرات گذشته که من و خانم آنی بزرگ، در شعبه رباط‌کریم از اولین مرزبانان بودیم واقعاٌ برایم زنده شد. دستور جلسه امروز «وادی یازدهم، رودهای خروشان و چشمه‌های جوشان به بحر و اقیانوس می‌رسند.» تمثیلی است که به انسان‌ها امید می‌دهد که هر آنچه می‌خواهی اگر درست حرکت بکنی به بحر اقیانوس می‌رسی و واقعاً به خواسته‌ات می‌رسی.

وقتی صحبت از وادی‌ها می‌شود همیشه کلیدی برای تمام قفل‌های زندگی ما، برای درهای بسته‌ زندگی هستند. اگر بخواهیم به درون خودمان برویم ببینیم چه خبر است از تاریکی‌های درون خود خارج شویم و ظلمت بیرون آمده و به روشنایی برسیم، وادی‌ها هستند که به ما کمک می‌کنند. وقتی به وادی یازدهم رسیدیم؛ دیگر ادعایی برای خود داریم که به کجا رسیده‌ایم؟ باید ببینیم چه ازنظر درونی و بیرونی چقدر ذخیره داریم؟ چه‌قدر از این منبع ذخیره کرده‌ایم؟

حال چه ازنظر دانایی و چه ازنظر جهان‌بینی در درونمان چه‌قدر ذخیره کرده‌ایم؛ چون قرار شده که هیچ‌ کس در کنگره ثابت نباشد، ثابت ماندن یعنی گنداب؛ باید در حرکت باشیم، چشمه جوشان باشیم، منابع طبیعی را ذخیره داشته باشیم و هر کدام از ما منابع را ذخیره داشته باشیم و این موضوع اختلاف‌ پتانسیل را ایجاد می‌کند و این است که آن تغییر جایگاه را می‌تواند ایجاد بکند. مسیر، جوش‌وخروش را تعیین می‌کند، مسیر است که تعیین می‌کند و هر قدر هم مسیر سخت‌تر باشد، انسان آب‌دیده‌تر می‌شود.

در کنگره یاد گرفتیم که بتوانیم آهسته و پیوسته حرکت کنیم، این را یاد گرفتیم که جوش‌وخروش‌ها، نوع خدمت کردن، نوع حرکت کردن، نوع آموزش گرفتن و نوع تفکر کردن ما، جوش‌وخروشی می‌شود که می‌توانیم از خودمان نشان بدهیم؛ چون عجله کردن جز این‌که خرابی به بار بیاورد؛ هیچ‌ چیز دیگری در سفر و حرکت‌های ما ندارد. آهسته و پیوسته می‌رویم، قدم‌های هر چند کوچک که برمی‌داریم و می‌دانیم که هیچ حرکتی حتی کوچک، در هستی از بین نمی‌رود و‌ همه دیده می‌شوند.

در وادی یازدهم تا جایی که یادم هست خیلی راجع به القاء و الهام صحبت می‌شود که حالا ما حرکت‌ها را انجام می‌دهیم و خواسته را داریم؛ ولی شیطان هم اینجا بیکار نمی‌ماند از طریق القاء الهامش تمام نیروهای منفی همه باهم جمع می‌شوند که انسان‌ را بخواهند از راه راست خارج بکنند؛ ولیکن آقای مهندس همیشه می‌گویند: «اگر ما درست حرکت بکنیم بزرگ‌ترین نعمتی که به انسان داده‌شده آن نیروی اختیاری است که به انسان داده‌شده، این انسانی که همیشه صحبت می‌کنیم این‌قدر خردمند است، اشرف مخلوقات است.»

بزرگ‌ترین ویژگی را به او دادند که اختیار دارد که به کدام سمت بخواهد حرکت کند و واقعاً به کدام سمت برود، اختیار این را دارد که تمام چیزهایی که منع شده مثل دروغ گفتن که در تمام ادیان الهی این‌ها منع شدند؛ ولی تمام این‌ها در کارند که ما را ببرند به آن‌سو؛ ولی ما اختیار داریم که بخواهیم از این راه دوری‌ کنیم، به‌هرحال ما به‌عنوان یک همسفر، همیشه درون سختی بوده‌ایم و در درون تاریکی و ظلمت بوده‌ایم و همیشه چشم گریان داشتیم؛ ولی همیشه امیدوار بودیم برای ادامه دادن این راه و همیشه ثابت کرده‌ایم که می‌توانیم یک همسفر خوب و یک همراه خوب باشیم. به نظر من مهم‌ترین چیز جوش‌وخروشی است که به‌عنوان یک همسفر می‌توانیم انجام بدهیم و آن این است که ما از خانواده مصرف‌کننده بیرون بیاییم و یک بال پرواز برای مسافرمان شویم. این بزرگ‌ترین قدمی است که ما می‌توانستیم برداریم و همیشه امیدوار باشیم. آرزو می‌کنم که همه شما به بحر اقیانوس که لازمه زندگی همه ما است برسید.

مرزبانان کشیک: همسفر ناهید و مسافر قادر
تایپیست: راهنمای تازه‌واردین همسفر سحر
عکاس: همسفر ملیکا رهجوی راهنما همسفر مهناز (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر اشرف (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابن‌سینا