با آموزش و حرکت‌های درست تبدیل به چشمه جوشان می‌شویم

جلسه دوازدهم از دوره هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی یوسُف به استادی راهنما همسفر مونا، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر مهتاب با دستور جلسه «وادی یازدهم (چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.) و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه 2 دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به‌ کار کرد

خلاصه سخنان استاد: 
دستورجلسه وادی یازدهم است، این وادی من را یاد خاطرات اول سفرم می‌اندازد، در سال 93 که وارد کنگره شدم حال مسافرم خوب نبود و من خیلی ناامید بودم. راهنمایم هربار که سی‌دی من را امضاء می‌کردند برای من می‌نوشتند: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان عاقبت به بحر و اقیانوس می‌رسند. آن زمان من کتاب 14 وادی را نخوانده بودم و نمی‌دانستم که این جمله، عنوان یکی از وادی‌ها است؛ اما این جمله برای من امیدی بود که تا هفته بعد به کنگره بیایم و رود روان باشم.

مسئله مهم در وادی یازدهم برای من مساله چشمه بودن است، زمانی که وارد کنگره شدم به واسطه حرکت‎‌های اشتباه و تصمیمات غلطم، چشمه من خشک شده بود. اوایل که در کنگره حرکت می‌کردم هیچ اتفاقی در زندگی من نمی‌افتاد و باعث ناامیدی بیشتر در من می‌شد، خیلی طول کشید تا معنی اینکه برای من اتفاقی نمی‌افتد را بفهمم؛ دلیلش این بود که دانایی موثر نداشتم و خیلی از مسائل را می‌دانستم ولی چون اجرایی نمی‌کردم به جواب و نتیجه نمی‌رسیدم.

در یک مبحث علمی خواندم زمانی که ما تصویرسازی می‌کنیم، در مغز ما یک سری پیوندهای سیناپسی شکل می‌گیرد، اگر تصویرسازی در ذهن ما طولانی باشد و تکرار شود، این پیوندها به نرون‌های مغزی تبدیل می‌شوند، زمانی که این نرون‌ها مرتب با تصویرسازی‌های ما شکل می‌گیرند با همدیگر پیوند می‌خورند و ما را در راستای هدفمان سوق می‌دهند.

اما چرا بعد از یک مدت که تصمیم می‌گیرم در مسیر هدفم حرکت نمی‌کنم؟ اوایل این پیوندها در مغز ما خیلی ضعیف است و چشمه خشک است، زمانی که برای هر هدفی شروع به تصویرسازی می‌کنم یک سری پیوندهای جدید شکل می‌گیرد اما وقتی که دیگر تصویرسازی‌‌ام را قطع می‌کنم و به دنیای واقعی برمی‌گردم، جسم کنترل بدن را بر عهده می‌گیرد و دوست ندارد از حیطه امنش خارج شود برای همین با تغییر کردن مخالفت می‌کند و ما زمانی که کنترل خودمان را به جسممان واگذار می‌کنیم از رسیدن به اهدافمان بازمی‌مانیم و کم‌کم چون نمی‌توانیم حرکت کنیم تصویرسازی هم قطع می‌شود و پیوندهای ریزی که در مغز ما شکل گرفته بود، به مرحله اجرایی نمی‌رسد.

اما زمانی که وارد کنگره می‌شویم و آموزش می‌بینیم ابتدا فقط سعی می‌کنیم که قبول کنیم برای خودمان آمدیم نه برای مسافرمان تا به حال خوش برسیم. بعد از مدتی نشانه‌های تغییر ظاهر می‌شوند و چشمه تبدیل به جوشان می‌شود و می‌توانیم در خودمان اختلاف پتانسیل ایجاد کنیم. برای رسیدن به هدف باید زمان را درنظر بگیریم، تلاش خودمان را بکنیم و نتیجه را به خداوند واگذار کنیم.

رهایی 40 سی‌دی و 30 سی‌دی همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زهرا                                                                       

رهایی 30 سی دی همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر الهام

مرزبان کشیک: همسفر نرگس و مسافر مجید
عکاس: همسفر مهشید رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
تایپ، ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهام دبیر سایت
همسفران نمایندگی یوسف تهران