همسفر اسما
اکثر سیستمها از بیرون آسیبپذیر نیستند و از درون دچار مشکل میشوند، جهان هم همینطور است؛ یک نقطه دچار تاریکی میشود و ذرهذره تمام سطح تاریک میشود، این کار برعکس هم ادامه دارد. حرکت تاریکیها سریع و روشن نیست، ابلیس تنها نیست نیروهایی دارد؛ ابلیس گفت: به انسان ویژگی داده شده که ما آن را نداریم، برای اینکه شایستگیمان را نشان دهیم، باید کاری کنیم که او را از طریق الهام و القا از مسیر منحرف کنیم؛ اختیار انسان محترم شمرده شده و نمیتوان او را مجبور کرد حتی شیطان هم او را به ضدارزشها دعوت میکند. انسانها موجوداتی ناسپاس، حریص، زیانکار، پنهانکننده خدای خود هستند مگر تعدادی از آنها؛ قوانینی که قدرت مطلق اعلام کرد را نمیتوان از بین برد، ولی میتوان مخدوش کرد، جدال و جنگ انسان برای به دست آوردن است و او برای نگه داشتن زیاد نیرو به خرج نمیدهد؛ خداوند نیروهای اهریمنی را که در همهجا هستند لازم دانسته که جهان هستی را کامل کنند.
همسفر فرشته
برای رسیدن به هدف باید همانند یک رود خروشان باشیم، زندگی مانند رودخانهای است که بالاخره به دریا میرسد، روشنایی همیشه در کنار تاریکی است؛ اهریمن در دل روشنایی بیرون میآید و ذرهذره انسان را وسوسه میکند، ولی قدرتی ندارد؛ ما انتخاب میکنیم به سمت خوبی یا بدی برویم.
انسانها دو ویژگی خوبی و بدی دارند: خوبی مثل: صبر، محبت، عمل صالح و کار خیر بدی مثل: ناسپاسی، حرص، طمع، کمفروشی و...
در زندگی ما انسانها کلید اصلی مادیات است، اگر مادیات در کنترل ما باشد، نصف قدرت اهریمن شکست میخورد، ولی اگر مادیات ما را کنترل کنند شکست ما صددرصدی است، اگر اسیر پول و مادیات باشیم، شکست خواهیم خورد؛ راه نجات ما این است بدانیم قوانین خدا تغییر نمیکند، ولی میتوانیم آنها را (تحریف) یا از روی عمد یا غیر عمد تغییر بدهیم. تعادل جزء قوانین الهی است، ولی افراط و تفریط خواستهی ما است. خطرناکترین دام اهریمن (خَمر) است؛ یعنی چیزهایی که عقل و اندیشه ما را میپوشاند و نمیگذارد خوب و بد را از هم تشخیص بدهیم؛ تنها راه نجات ما از این دشمن فقط چنگ زدن به ریسمان الهی و در مسیر ارزشها بودن، یعنی در صراط مستقیم حرکت کنیم و به قوانین الهی پایبند باشیم تا از تاریکی بیرون بیاییم و به روشنایی برسیم.
همسفر لیلا
با یک تشبیه ناب آغاز میشود: «چشمههای جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس میرسند.» این شروع، یک حقیقت بنیادین از جهانبینی کنگره۶۰، را فریاد میزند: حرکت و پیوستگی، شرط بقا و رسیدن به کمال است. ما انسانها، چه در سفر درمان اعتیاد و چه در مسیر بیداری و آگاهی، شبیه به همان رودخانهای هستیم که از یک نقطهی کوچک یا چشمهای خجول، آغاز به کار کردهایم. پیام اصلی این است مسیر ما به سوی «دریا» که میتوانیم آن را آرامش، صلح درونی یا هدایت الهی بدانیم، از پیش تعیین شده است، اما این رسیدن، خودبهخود اتفاق نمیافتد؛ بلکه نیازمند خروشیدن و جاری ماندن است. خروشیدن رود، یعنی در برابر موانعی چون سنگها و تاریکیها ایستادگی کردن. در بطن این وادی، هشدار استانداردی برای ما وجود دارد: توقف در هر مرحله، به معنای ساکن شدن و در نهایت، آلوده شدن است، اگر رود جاری نباشد، مرداب میشود؛ سفر ما نیز چنین است؛ اگر حرکت فکری و عملی در جهت ارزشها متوقف شود، خواهیم مرد. این حرکت باید همراه با خودآگاهی باشد؛ زیرا در کنار روشنایی، همیشه تاریکی و وسوسه حضور دارد، باید هوشیار باشیم، آیا مسیر جاری شده ما، یک جریان زلال است یا در دام مادیات و افراط و تفریط، در حال فرو رفتن در باتلاق هستیم. کلید اصلی موفقیت ما در این وادی، حفظ تعادل است تا با هدایت عقل، همچنان در صراط مستقیم حرکت کنیم و به مقصد نهایی، یعنی آزادی مطلق، دست یابیم.
همسفر اسما، همسفر فرشته، همسفر لیلا، رهجوهای راهنما همسفر فرزانه (لژیون دوم)
رابطخبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) دبیر سایت
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر شفیعه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شفا مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
62