در کنار درمان اعتیاد شرایطی را برای ما در نظر گرفتن تا یواش یواش بزرگ شویم

جلسه هشتم از دوره چهل‌ و پنجم جلسات آموزشی‌ خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی خمین با استادی راهنما مسافر حمیدرضا نگهبانی مسافر امرالله و دبیری مسافر ابوالفضل با دستور جلسه " در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی کنیم " در روز سه‌‌شنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کار کرد.

سلام دوستان حمید هستم یک مسافر؛
خداوند رو شاکرم که یک بار دیگر به من سعادت داد تا در این جایگاه بنشینم و از همه شما عزیزان آموزش بگیرم و از نگهبان جلسه آقای امرالله و نگهبان لژیون سردار آقای رضا کمال تشکر را دارم. در مورد دستور جلسه امروز چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی کنیم؟ داشتم فکر می‌کردم و امروز که قرار شد من در این جایگاه بنشینم و زمانی که مصرف کننده بودم هیچ موقع یادم نمی‌رود، در واقع من مکانی را برای گردشگری آماده کرده‌ام، برای افتتاحیه‌اش مسئولین شهر را دعوت کردم و من برای اینکه تقدیر و تشکر کنم از مسئولین شهرستان یک تابلو آماده کردم و در موقعیتی که من رو صدا کردن تا بروم بالا تا یک مقدار صحبت کنم و تقدیم به مسئولین کنم یادم نمی‌رود، که از لحظه‌ای که گفتند شما باید بروید، تا ۱۰ دقیقه دیگر دست و پاهایم می‌لرزید و در زمانی که خواستم صحبت کنم فقط یک سلام عرض کردم و انقدر درون و بیرونم آشفته بود که گفتم شرمنده شما هستم، من تا به حال در جمع صحبت نکرده‌ام با اجازه شما من می‌روم کنار. یعنی حتی یک دقیقه هم نتوانستم صحبت کنم و اینکه در کنگره ۶۰ یک شرایطی برای ما فراهم می‌شود تا اعتیادمان را درمان کنیم و در کنار درمان اعتیاد شرایطی را برای ما در نظر گرفتن، تا یواش یواش بزرگ شویم. مواد مخدر انقدر من را کوچک کرده بود، که دیگر نه من به خودم، نه ظاهرم، رسیدگی نمی‌کردم. نه در خانه و نه در جامعه من را تحویل نمی‌گرفتند و حتی وقتی جلوی آینه می‌ایستادم از عمر خودم سیر بودم، خداوند زمانی که انسان را آفرید هم از بیرون و هم از درون گفت که اشرف مخلوقات است، ما نگاه می‌کنیم و می‌بینیم که  چه در ظاهر، چه اختیار، چه در کارهایی که انجام داده و چیزهایی که ما در کل جهان می‌بینیم توسط انسان‌ها صورت گرفته است همه چیزهایی که تولید شده است توسط انسان بوده و هیچ موجودی این توانایی را نداشته است. فن بیان و گفتار و محبتی که انسان‌ها دارند، در هیچ کدام از موجودات وجود ندارد، حیوانات زمانی که به دنیا می‌آیند، یک سیر تکاملی را طی می‌کنند و از دنیا می‌روند ولی انسان‌ها بودند، هستند و خواهند بود. خب وقتی که من به صورت زیباترین موجود خداوند خلق شده‌ام، تنها چیزی که یک انسان را می‌تواند به زشت‌ترین موجودات تبدیل کند مواد مخدر است و آرام آرام با ظاهری بسیار زیبا ولی باطنی بسیار مخوف و خطرناک می‌آید و چهره، اخلاق و رفتار، گفتار و حتی فن بیان را از من می‌گیرد. من همیشه به بچه‌ها می‌گویم شما مشارکت کنید حق خود را در کنگره بگیرید. حق شما، حق انتخابیست که می‌گوید استاد ۵ دقیقه صحبت کند و شما سه تا ۴ دقیقه می‌توانید صحبت کنید. حق شما این است که به صندلی محکم بچسبید و نگذارید کسی جای شما را بگیرد ولی خب به شرط و شروط‌ها؟ سپاسگزاری و قدردانی کردن اجر یک انسان را آرام آرام بالا می‌برد، خدا در قرآن هم گفته است الا الانسان لربهی و لک نود والل الانسان لربهی لکفور، خود من به عنوان یک انسان یادم می‌رود که کجا بودم و به کجا رسیده‌ام؟ در لژیون سردار بود که صحبت از سوره قدر شد و اینکه انسان بتواند قدر و منزلت خود را بالا ببرد، لحظه به لحظه‌ای که ما در کنگره ۶۰ قرار داریم می‌خواهد قدر ما را بالا ببرد، من اگر بخواهم از ترس راهنما سی دی بنویسم، از ترس همسفرم به کنگره بیایم، از ترس اینکه نامه به من ندهند، یک در میان به اینجا بیایم، نه تنها قدردانی نیست بلکه من به انسانی تبدیل می‌شوم که روز به روز حال من خراب‌تر می‌شود. شاید الان متوجه نباشیم ولی در تجربه‌ای که ما داخل این چند سال در کنگره به دست آورده‌ایم، کسانی که خیلی منظم می آیند، به همان سی دی اول مشخص می‌کند و برای ما مشخص می‌کند آقای مهندس که اگر می‌خواهی بیایی وظایف خود را بدان. باید حرمت‌ها و حریم‌ها را نگه دارید، در کنگره ۶۰ کسی که ارج و قرب پیدا می‌کند قدر دان است، من راهنما باید سر وقت در شعبه حضور پیدا کنم که بتوانم به شما بگویم زود بیایید، سی دی خود را بنویسم، که به رهجو بتوانم بگویم سی‌دی خود را بنویس، خود مهندس را می‌بینیم که ساعت ۴ صبح با چه ذوق و شوقی به استخر می‌رود و تا پاسی از شب می‌آید مشغول آموزش مشغول تلاش و کوشش برای اینکه حال دگر انسان‌ها را خوب کند، قدردان است. می‌گوید هم به قلم، به قدم، به درهم و هرجوری که بتواند، ما را متوجه به خود می‌کند. این لحظاتی که خداوند برای ما در کنگره در نظر گرفته است به نظر من هیچ کجای دنیا پیدایش نخواهیم کرد و نمی توانیم به آن برسیم. من خیلی به دنبال حال خوب بوده‌ام، احتیاجی به پول نداشتم و مکانی که داشتم هیچکس مزاحم من نبود ، الان زمان گذشته و می‌بینم که تا جایی که من این همه مسیر و دکتر دوستان و اطرافیانی که خواستند کمک کنند، به جز کنگره ۶۰، هیچ کجا به این کامل بودن نمی‌تواند انسان را ارتقا بدهد و زیبایی درون و بیرون را به انسان هدیه بدهد. به شرطی که قدردان باشد و شما که الان روی این صندلی نشسته‌اید یک حرکت قشنگ و خوب قطعاً انجام داده‌اید، تا این اذن و اجازه شما صادر شده که بتوانید وارد به کنگره شوید. ولی اگر ما قدردان نباشیم به راحتی مانند بسیاری از دوستانی که آمدند و در آخر این صندلی را از دست دادند شاید به آن روز دچار شویم. انشاالله که قدردان و سپاسگزار الطاف خداوند و زحمت‌های آقای مهندس و خانواده محترمشان و همه کسانی که به نحوی دارند زحمت می‌کشند تا یک نفر اینجا به آرامش و حال خوب برسد باشیم و روز به روز خود را ارتقا دهیم و بدانیم که هر چقدر می‌رویم جلو بیشتر می‌دانیم، که چقدر بدهکارتر و چقدر مدیون کنگره ۶۰ هستیم، که آن همه زیبایی و این همه نعمت را به ما اهدا کرده است، به افتخار خودتان و آقای مهندس دست بزنید.

تایپ مطلب: مسافر علی
ویرایش مطلب: مسافر میلاد
عکاس‌: راهنما مسافر حجت