سلامتی همچون تاجی است بر سر افراد سالم

جلسه دهم از دور سیزدهم گارگاه های آموزشی خصوصی شعبه دنا، با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر عنایت و دبیری مسافر باقر، با دستور جلسه:«در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟»، در روز سه شنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر. ابتدا از آقا حمید و گروه محترم مرزبانی دوره گذشته تشکر می‌کنم و همچنین تشکر می‌کنم از ایجنت محترم شعبه آقا اسماعیل، گروه مرزبانی و نگهبان جلسه که اجازه دادند من در این جایگاه قرار بگیرم و آموزش ببینم.

در ارتباط با دستور جلسه امروز، یعنی «چگونگی قدردانی در کنگره ۶۰»، باید اذعان داشت که برای درک مفهوم قدردانی، نخست باید ارزش و اهمیت آن موضوع مورد نظر را به درستی دریابیم.

حقیقت این است که پیش از ورود به کنگره، بنده و بسیاری از همسفران دیگر، درگیر مصرف مواد، سیگار، و همچنین صفات مخربی چون ناامیدی، یأس و ترس بودیم. ورود به کنگره، مسیر ما را از مصرف‌کننده به «مسافر» تغییر داد؛ مسافری که همواره در مسیر تعالی در حرکت است. با پایبندی به قوانین کنگره ۶۰، ما از ظلمات به سوی روشنایی و حال نیکو رهنمون می‌شویم.

این یک اصل کلی است که هرگاه قدر هر نعمتی را ندانیم، آن نعمت به تدریج یا به سرعت از دست می‌رود. سلامتی، همچون تاجی است بر سر افراد سالم؛ تاجی که تنها کسانی آن را به خوبی درک می‌کنند که فاقد آن بوده‌اند. برای مثال، فردی که نابیناست، ارزش بینایی را درک می‌کند و فردی که ناتوان از حرکت است، ارزش داشتن دو پای سالم را می‌فهمد. ما پیش از این، قدر سلامتی خود را ندانستیم و با مصرف مواد و ورود به دنیای ضد ارزش‌ها، به تاریکی‌ها گام نهادیم.

خداوند را شاکریم که با آشنایی با کنگره۶۰، به تدریج توانستیم از آن تاریکی‌ها خارج شده و به روشنایی برسیم. دعا می‌کنم که همواره قدر این نعمت را بدانیم.

نکته‌ای که وجود دارد این است که کنگره کمترین خدمتی که در حق بنده (مسافر) انجام داد، درمان اعتیاد بود؛ دستاوردی که شاید در هیچ جای دیگر جهان مشابه آن یافت نشود. با گذشت زمان، ممکن است اهمیت این درمان برایمان کمرنگ شود. پیش از درمان، خود بنده تصوری از وجود مفهومی به نام «درمان» نداشتم؛ اینکه بتوانم به نقطه رهایی برسم و حتی در مجاورت مواد مخدر نیز نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت باشم. اکنون، پس از گذشت بیش از یک سال و چند ماه، به این حس رهایی دست یافته‌ام.

همان‌طور که تأکید شد، اگر فردی قدر داشته‌های خود را نداند و شکرگزار نباشد، آن داشته‌ها از او سلب خواهد شد. برای ابراز قدردانی از کنگره ۶۰، همان‌طور که دوستان در جلسه گذشته به درستی اشاره کردند، می‌توان به سه شیوه عمل کرد: قلبی، کلامی و عملی.

به نظر من، تمامی این ابعاد در نهایت به مفهوم «بخشش» که در ساختار لژیون سردار تجلی می‌یابد، بازمی‌گردد. راهنماها و خدمتگزاران کنگره، با صرف وقت، سرمایه مادی و حتی گذشت از زمان با خانواده‌های خود، تلاش می‌کنند تا فردی مانند محمد، مسیر درمان را طی کرده و به حال خوش برسد. اگر این عزیزان نبودند، قطعاً امروز در این جایگاه قرار نداشتم و بسیاری از ما به درمان نائل نمی‌شدیم.

امیدوارم ما نیز بتوانیم ادامه‌دهنده راه این عزیزان باشیم و با خدمت صادقانه در کنگره، زمینه درمان افراد بیشتری را فراهم آوریم و به یاری خداوند، هرچه سریع‌تر شاهد جهانی شدن کنگره باشیم.

از اینکه به سخنان بنده توجه فرمودید، بسیار سپاسگزارم.

تایپ:مسافر جواد لژیون سوم 

ویرایش: مسافر مهرداد لژیون هفتم 

عکاس: مسافر حمید لژیون سوم 

بازنگری و ارسال: مرزبان خبری مسافر طاها