فرهنگ سپاسگزاری در کنگره ۶۰ و نقش آن در رشد و آرامش انسان

جلسه یازدهم از دوره چهل‌وسوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰نمایندگی دانیال اهواز، با استادی راهنمای محترم مسافر حسن، نگهبانی مسافر دانیال و دبیری مسافر محسن، با دستور جلسه «چگونه در کنگره قدردانی می‌کنیم؟» در روز سه‌شنبه مورخ ۱۴۰۴/۰۹/۲۵ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد. 

سلام دوستان حسن هستم مسافرسپاسگزار خداوند هستم که این اجازه را به من داد تا در این جایگاه حضور داشته باشم و همچنین از ایجنت محترم، آقا امین، تشکر می‌کنم که این فرصت را فراهم کردند تا بتوانم در این جایگاه خدمت کنم.در خصوص دستور جلسه امروز، جمله‌ای معروف می‌گوید:«شکر نعمت، نعمتت افزون کند؛ کفر نعمت، نعمت از کفت بیرون کند.»قدردانی یعنی دیدن نعمت‌ها، امکانات و خدمت‌هایی که به من می‌شود. اگر بتوانم لطف و خدمتی را که دیگران در حق من انجام می‌دهند ببینم، قطعاً می‌توانم قدردان و سپاسگزار باشم. خدا را شکر می‌کنم که در کنگره ۶۰ حضور داریم و از آموزش‌های آن بهره‌مند می‌شویم؛ مجموعه‌ای که به‌درستی هدایت می‌شود و برای سال‌های آینده نیز تفکر و برنامه‌ریزی دارد. دستور جلسات هفتگی کنگره به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که مکمل یکدیگر باشند.دستور جلسه هفته گذشته «جشن بنیان» بود. در آن جلسه عزیزان به این موضوع پرداختند که کنگره چگونه بنیان‌گذاری شد و جناب مهندس چه خدماتی انجام دادند و چه سختی‌ها و مشقت‌هایی را متحمل شدند. خانواده محترم ایشان، دیده‌بان‌های عزیز و تمام خدمتگزاران چه زحمات فراوانی کشیدند تا کنگره به این رشد و توسعه برسد و این تعداد راهنما آموزش ببینند تا آموزش‌ها گسترش پیدا کند.دبیر محترم جلسه توضیح دادند که هفته گذشته، زمانی که آقا جلال استاد جلسه بودند، راهنماهای عزیز از تهران و آبادان تشریف آورده بودند؛ در حالی که در مسیر با مشکلات و اتفاقات مختلفی روبه‌رو شدند، اما با وجود همه این مسائل، خود را به جلسه رساندند تا اعضا و لژیون‌ها آموزش ببینند و بتوانند سفرشان را راحت‌تر و صحیح‌تر به پایان برسانند.وقتی من بتوانم این زحمات، رنج‌ها و مشقت‌ها را ببینم، مسلماً با ذوق، شوق، محبت و عشق شروع به خدمت خواهم کرد. این یعنی قدردانی واقعی؛ یعنی اینکه می‌فهمم چه خدماتی در حق من انجام شده و می‌خواهم پاسخ‌گوی آن باشم.یک مسافر سفر اولی زمانی که می‌بیند چه خدمت‌هایی برای او انجام می‌شود، طبیعتاً زودتر وارد شعبه می‌شود و از مرزبان‌ها می‌پرسد: «چه خدمتی می‌توانم انجام بدهم؟ کاری هست که از دست من بر بیاید؟» در این نقطه است که چشم او باز می‌شود، خدمت‌ها را می‌بیند و وارد عمل می‌شود. چرا که فقط عمل بازدارنده و تأثیرگذار است.قدردانی صرفاً به کلام و زبان نیست. اصل مسئله، عمل کردن است؛ چه به‌صورت فیزیکی و جسمی که همان خدمت کردن است و چه به‌صورت مالی. زمانی می‌توانم بگویم قدردان هستم که وارد عمل شوم، وقت

بگذارم، خدمت انجام بدهم و از مال خود ببخشم.بسیاری از اعضا وقتی این موضوع را درک می‌کنند، می‌پرسند: «چه زمانی می‌توانیم وارد لژیون سردار شویم؟ چه زمانی می‌توانیم خدمت مالی انجام بدهیم؟» دلیلش این است که می‌بینند اعضایی که خدمت می‌کنند، حالشان خوب است و هر روز بهتر هم می‌شود؛ بنابراین در آن‌ها اشتیاق به خدمت شکل می‌گیرد.وقتی فرد شروع به خدمت می‌کند، در واقع می‌گوید: «من خدمت می‌کنم تا قدردان زحماتی باشم که برای من کشیده شده و بتوانم آن را جبران کنم.» خود من نیز با همین نیت شروع به خدمت کردم؛ برای قدردانی از زحمات راهنما و کنگره، چه به‌صورت فیزیکی و چه مالی. هرچه زمان می‌گذرد و هر خدمتی که انجام می‌دهم، بیشتر احساس می‌کنم بدهکارم و نیاز به خدمت بیشتری دارم تا جبران کنم.چرا؟ چون وقتی خدمت می‌کنم، از جای دیگری دوباره به من لطف می‌شود. در مسائل کاری، خانوادگی، زندگی شخصی، ارتباط با دوستان، آشنایان و فامیل، هر مشکلی که داشته باشم، می‌آیم به کنگره، وقت می‌گذارم و از زندگی شخصی خود می‌گذرم، اما می‌بینم مشکلات بیرون از کنگره یکی‌یکی در حال حل شدن هستند یا راه‌حلی برای آن‌ها پیدا می‌شود. وقتی یک مشکل حل می‌شود، با اشتیاق بیشتری مسیر را ادامه می‌دهم.من ابتدا آمده بودم مدتی خدمت کنم و بعد بروم، اما امروز که به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم به این جایگاه رسیده‌ام. این چه لطف بزرگی است که خداوند در حق من کرده است؟ آمده بودم برای قدردانی و جبران خدمتی که در حق من شده بود، اما نتیجه‌اش رشد، آموزش و جایگاه شد.پس قدردانی، در حقیقت لطف دوباره‌ای است که به خودمان می‌کنیم. این خود من هستم که آموزش می‌گیرم، دانایی کسب می‌کنم و برای مشکلاتم راه‌حل پیدا می‌کنم. هر مشکلی که برای من به وجود بیاید، با حضور در کنگره، کلید حل آن نمایان می‌شود؛ به شرط انجام عمل درست و خدمت کردن به مخلوق خداوند.همان‌طور که در مسیر مثبت، خدمت کردن باعث ارتقای جایگاه می‌شود، در مسیر منفی نیز اگر خدمت در جهت منفی باشد، جایگاه فرد بالا می‌رود، اما در جهت منفی. پس چه بهتر که خدمت در مسیر مثبت باشد؛ مسیری که جایگاهی ارزشمند، قابل احترام و همراه با آرامش و آسایش به همراه دارد، نه استرس، اضطراب و مشکلات.در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که قدردانی فقط با کلام نیست، بلکه با عمل درست و خدمت کردن در کنگره معنا پیدا می‌کند. جناب مهندس دژاکام کنگره را به‌گونه‌ای مهندسی کرده‌اند که کافی است نعمت‌ها، لطف‌ها و خدمت‌هایی را که در اختیار ما قرار گرفته ببینیم و بخواهیم قدردانی کنیم؛ در این صورت، درها به روی ما باز می‌شود و به سمت پیروزی، موفقیت، آرامش و آسایش حرکت می‌کنیم.از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، صمیمانه از شما تشکر می‌کنم.

سایت نمایندگی دانیال اهواز

عکس و تایپ: مسافر رضا _لژیون دهم 

ارسال خبر: مسافر محسن (دبیر سایت)