در هستی برای هر کاری دانایی لازم است

عشق سالم، هیچ‌گاه به نفرت تبدیل نخواهد شد؛ ولی احتمال آن است که گاهی اوقات، عشقی که ما آن را خودشیدایی مستان می‌گوییم و با شور و هیجان بوجود بیاید، به نفرت تبديل گردد. در رابطه با این موضوع گفتگویی با راهنما همسفر لیلا ترتیب داده‌ایم و توجه شما عزیزان را به خواندن این مطلب جلب می‌کنیم.

راهنما همسفر لیلا به همراه مسافرشان محمدرضا با ۲۰ سال تخریب انواع مواد مخدر، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیشه وارد کنگره شدند، ۱۰ماه و ۷ روز سفر مواد و ۱۰ ماه و ۵ روز سفر سیگار را انجام دادند، مسافرشان سفرش را با اپیوم آغاز و با شربت OT به پایان رساندند، هر دو سفر با راهنمایی‌های آقای کیان و خانم فاطمه ملکی، ۵ سال و ۱۰ماه است، که آزاد و رها هستند، ورزش مسافر واليبال، فوتبال و ورزش همسفر واليبال، شنا.

آیا به راستی شکرگزاری و سپاس فقط از خداوند است؟
به عنوان مخلوق باید شکرگزار خداوند باشم چون همه چیزم از اوست هوایی که نفس می‌کشم، غذایی که می‌خورم،  قدمی که برمی‌دارم، شرایطی که در آن قرار می‌گیرم، عزیزانی که دارم، محیطی که در آن هستم همه از خداست و هیچ چیزی متعلق به من نیست و برای ادامه این داشتن‌ها باید سپاسگزار خالق باشم، ولی فقط این نیست باید سپاسگزار همه کسانی که در کنار من هستند و من از وجودشان، عشقشان، محبتشان حتی نفرت و خشمشان بهره می‌برم باشم، سپاسگزار همه کسانی که برای من قدمی برمی‌دارند چه خوب و چه ظاهراً ناخوشایند.

حال به ما بگویید چگونه می‌توانیم در کنگره ۶۰ قدردانی کنیم؟
از قدیم گفتند؛ قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری
من می‌گویم قدر کنگره را یک کنگره‌ای تمام عیار می‌داند، هرچه بیشتر در کنگره باشیم و بیشتر آموزش بگیریم بهتر می‌توانیم قدردانی کنیم. سپاسگزار چیزهایی باشیم که به دست آورده‌ایم با تمام حسمان و سلول‌هایمان سپاسگزار باشیم، با کلاممان سپاسگزار باشیم و در عمل هم به بهترین شکل این را نشان دهیم.

به نظر شما انجام حرکت درست از سوی انسان نیاز به چه چیزی دارد؟
قبل از کنگره افرادی را می‌دیدم که اکثراً در کارهای خودشان موفق بودند و مرتباً رشد می‌کردند، با خودم می‌گفتم انسان‌های دانایی هستند و شانس هم دارند، ولی الان می‌دانم که هیچ چیزی در هستی شانسی نیست و برای هر کاری دانایی لازم است و برای دانا شدن یک چیز خیلی مهم‌تر است و آن آموزش است البته نه هر آموزشی آموزش علم راستین و حقیقی، الان باور دارم که اگر جهت درست باشد که همان جهت فرامین الهی و صراط مستقیم است، حرکت ما هم خود به خود در طول زمان درست می‌شود.

اگر کلمه قدردانی را ریشه‌یابی کنیم قدر به معنای چیست؟
قدر، طبق فرمایش آقای مهندس و استاد امین یعنی؛ اندازه، یعنی یک چیزی را بررسی کنیم و قدر و ارزشش را مشخص کنیم با ترازو می‌شود اندازه و ارزش طلا را مشخص کرد حتی اگر خیلی کوچک باشد اما برای فهمیدن قدر و ارزش انسان‌ها و کارهایشان نیاز به فهم و معرفت داریم و هر کسی طبق فهم و معرفت خودش عمل قدردانی یعنی دانستن قدر و اندازه را انجام می‌دهد.

در زمینه قدردانی معنوی در کنگره ۶۰ کمی برای ما توضیح دهید؟
قدردانی به دو صورت مادی و معنوی می‌تواند انجام شود، منظورم از قدردانی مادی حضور در جشن‌های کنگره پاکت دادن به کسانی که در مسیر حرکت من هستند و باعث رشد من شدند. قدردانی با پاکت دادن و عملم از خدمتگزارانی که با خدمت درستشان بستری امن را برای من فراهم کردند تا من باشم و آموزش بگیرم، به جایی برسم که هستم و هر خدمت دیگر به جز مالی قدردانی معنوی محسوب می‌شود، حضور به موقع در کنگره یا خروج به موقع از کنگره هم به نوعی قدردانی محسوب می‌شود، چشم گفتن و اجرا کردن قوانین و حرمت‌ها قدردانی محسوب می‌شود، گوش به فرمان راهنما بودن، مشارکت کردن در جلسه و لژیون، حضور در پارک خیلی خدمت‌های دیگر همه و همه نشانه قدردان بودن من هستند و انجامشان نشان می‌دهد که من در مسیر کنگره قرار دارم و با آقای مهندس همراه شدم حتماً از حمایت ایشان برای عبور از عقبه‌های سخت برخوردارم.

اولین برداشت از مفهوم شکرگزاری چیست؟
شکرگزاری همان قدردانی است، ما شکرگزار خداوند و قدردان بنده خداوند و هستی هستیم، به نظر من این عمل هم عاقلانه و هم حسابگرانه است. چون می‌دانیم شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.
انشاالله که دانسته‌هایم را فراموش نکنم و به دلیل پنهانکاری در چرخه غفلت قرار نگیرم.

به نظر شما جایگاهی که الان در آن خدمتگزار هستید چه نقشی در قدردانی دارد؟
یکی از کارهای خیلی قشنگی که برای قدردانی از کنگره می‌شود انجام داد، راهنما شدن است. با این کار هم به حرکت ساختار و سیستم کنگره کمک می‌کنم و هم راه را به افرادی که نیازمند پیدا کردن راه هستند نشان می‌دهم هم راه خودم را پیدا می‌کنم و می‌توانم به راهم همچنان ادامه دهم.

شما به عنوان یک راهنما اگر بخواهید به رهجوی خود آموزش دهید که قدردانی در کنگره ۶۰ به چه روشی است، چه می‌گویید؟
به عنوان راهنما تلاشم را می‌کنم که کاری را از رهجو نخواهم که خودم انجام نداده‌ باشم، آقای مهندس همیشه می‌گویند؛  روش ما الگویی است، برای هر کاری اول خودشان پیش قدم می‌شوند من هم از ایشان درس گرفتم، که اگر بخواهم رهجو قدردان باشد اول خودم باید قدردان باشم و رهجو آنقدر باهوش است که این را از کلامم، رفتارم وحسم دریافت کند، همیشه سعی می‌کنم حضور به موقع داشته باشم و در خدمت‌ها مشارکت کنم ورزش کنم، احترام بگذارم با روی گشاده با همه برخورد کنم و این را با کلامم هم انتقال دهم.

کلام آخر؛
به عنوان کلام آخر یک روش قدردانی دیگر از نظر من ندیدن و نگفتن و انتقال ندادن بدی‌هاست، همانطوری که هستی از اضداد تشکیل شده در کنگره هم مسائلی پیش می‌آید که بنا به ظرفیتی که ما داریم و آموزشی که تا به حال دریافت کرده‌ایم، ممکن است به مزاجمان خوش نیاید. نباید حسمان را خراب کنیم، و به دیگران انتقال دهیم، نباید دچار حاشیه بشویم، باید توجه داشته باشیم که دیگران هم در هر جایگاهی که قرار دارند در حال آموزش هستند، در اینجا باید یک پنهان کاری مثبت انجام بدهیم و مسئله را از خودمان و دیگران مخفی کنیم، تا خدایی نکرده آفت این ساختار عظیم و مسیر الهی که در پیش گرفته‌ایم نشویم و به خودمان ضربه نزنیم و راه تکامل و تعادل خودمان را دورتر نکنیم.

مصاحبه‌گر: راهنمای تازه‌واردین همسفر فاطمه
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
تنظیم و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)