شکر نعمت، نعمتت افزون کند؛ کفر، نعمت از کفت بیرون کند

جلسه سوم از دوره هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دامغان به استادی همسفر اکرم، نگهبانی همسفر طاهره و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از نگهبان، دبیر، راهنمای خودم و تمام کسانی که باعث شدند تا من این جایگاه و این حال خوش را تجربه کنم و روی یکی از صندلی‌های کنگره بشینم تا آموزش بگیرم تشکر و قدردانی می‌کنم. من اکرم با کوله‌باری از درد، غم و ناراحتی وارد کنگره شدم و برای این‌که مسافرم به درمان برسد به هر دری زده‌ بودم و تصور می‌کردم این‌بار هم مانند دفعات قبل مسافرم درمان نخواهد شد و فقط وقت گذرانی است؛ ولی وقتی زمان گذشت، دیدم مسافرم ذره‌ذره تغییر کرد، آموزش گرفت و آن حال خوش را به‌دست آورد. خداوند را شاکرم که اضطراب و پریشانی من به آسایش و آرامش تبدیل شد و من برای به‌دست آوردن این‌ها باید قدردانی کنم.

قدر یعنی اندازه و مقدار و قدردانی یعنی قدر نعمت‌هایی که خداوند به من داده را بدانم و به عبارتی دیدن نعمت‌هاست. وقتی مسافر من به درمان رسیده و حال خوب را به‌دست آورده است من باید در کنگره قدردانی کنم؛ ببینم چه کارهایی را باید در کنگره انجام دهم که لطف کنگره را جبران کنم.

قدردانی در خارج از کنگره این‌گونه است که اول نعمتی را از دست می‌دهند؛ بعد قدر آن را می‌دانند؛ مثل کسی که مریض می‌شود و بعد تازه قدر سلامتی را می‌فهمد؛ اما در کنگره این‌طور نیست؛ چون مسافری که مسیر سختی را گذرانده و حال خوش را به‌دست ‌آورده است؛ به‌راحتی نمی‌تواند آن را رها کند.

من همسفر هم باید به هر نحو از تمام عزیزانی که در کنگره هستند قدردانی کنم؛ حال با خواندن یک نوشتار یا این‌که به موقع در جلسه حضور پیدا کنم یا حضور در پارک؛ به خصوص حضور در پارک که مرزبانان از ساعات اولیه صبح آنجا حضور دارند و حضور شما به آن‌ها انرژی می‌دهد.

می‌گویند شکر نعمت، نعمتت افزون کند؛ کفر، نعمت از کفت بیرون کند؛ یعنی اگر شکرگزار نعمتی که خداوند به من داده است نباشم؛ آن نعمت ذره‌ذره از من گرفته می‌شود و اگر شکرگزار باشم؛ لطف، رحمت و مهربانی خداوند شامل حال من می‌شود. ما مدیون عزیزانی هستیم که در کنگره برای ما زحمت می‌کشند؛ از وقت و انرژی خودشان و خانوادهایشان می‌زنند تا ما به آسایش و آرامش برسیم. حال ما باید قدردان این عزیزان باشیم؛ این قدردانی می‌تواند هم مالی باشد هم معنوی.

رهجو می‌تواند با دادن پاکت به راهنمای خود از نظر مالی از راهنمایش قدردانی کند و با سی‌دی نوشتن، حضور به موقع و به‌طور کلی فرمانبردار بودن از زحمات راهنمایش قدردانی کند. همچنین قدردانی یک صور آشکار دارد و یک صور پنهان؛ دادن پاکت صور آشکار آن است و صور پنهان می‌تواند همین باشد که با درست سفر کردن و حال خوش و تعادل خودمان و مسافرمان، راهنما متوجه این تغییرات می‌شود و انرژی خوبی به او منتقل می‌شود و از این طریق متوجه قدردانی ما می‌شود.

وقتی سفر اول را به پایان رساندم، خدمتی به من پیشنهاد شد که با خود گفتم این خدمت شاید برای من سخت باشد و نتوانم آن را انجام دهم؛ ولی باز با خود گفتم نه من باید آن را انجام دهم؛ چون من یک روز از خدا می‌خواستم چنین آرامش و آسایشی را به‌دست آورم؛ حال که به‌دست آورده‌ام آیا نباید قدردان باشم؟

قدردانی به سه طریق انجام می‌شود: قلبی، زبانی و عملی این‌که فقط به زبان بگویم؛ ممنونم، سپاسگزارم، دست شما درد نکند؛ این کافی نیست؛ باید در عمل ثابت کنم قدردان هستم. می‌گویند چرا باید قدردانی کنیم؟ جهان شامل کنش و واکنش است؛ هر عمل عکس‌العملی دارد؛ وقتی ما قدردانی می‌کنیم مطمئنا‌ً انرژی و حال خوب آن به خودمان برمی‌گردد.

خداوند را سپاس می‌گویم که در دانشگاهی مانند کنگره۶۰ هستیم و باز هم خداوند را شاکرم؛ چراکه یک روز می‌گفتم؛ چرا این همه درد و غم و رنج باید برای من باشد؛ ولی بعد فهمیدم این‌ها به‌خاطر بینایی خود من بود؛ برای این‌که راه درست زندگی را بفهمم و متوجه شوم؛ راهی که می‌رفتم، راه درستی نبود.این را هم بگویم؛ هیچ عملی بدون عشق و محبت صورت نمی‌گیرد.

در آخر از ایجنت مسافر امین، از ایجنت همسفر فاطمه، همسفر محبوبه ایجنت دوره قبل، راهنمای خودم همسفر وحیده و مرزبانان تشکر می‌کنم که بستر آسایش و آرامش را برای ما فراهم کردند. به‌خصوص از آقای مهندس تشکر می‌کنم که درست زندگی کردن را در کنگره۶۰ به ما یاد دادند. ان‌شاءاللّه قدر این مکان مقدس را بدانیم.

تایپیست: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر وحیده (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دامغان