اگر قدردانی را بلد نباشیم راه را گم می‌کنیم

جلسه دوازدهم از دور یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰ نمایندگی بروجرد با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر یاسر با دستور جلسه: «در کنگره‌۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز یکشنبه ۲۳ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان، محمد هستم مسافر
شاکر خداوندم برای تجربه‌ی این جایگاه و به رسم ادب، از آقای مهندس و خانواده محترم‌شان قدردانی می‌کنم، همچنین سپاسگزار راهنمای درمان اعتیاد خود هستم.
دستور جلسه این هفته: «در کنگره‌۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» می‌باشد. قدردانی به معنای شناخت، قدر و اندازه است. زندگی من در دوران مصرف مواد‌مخدر، چرخه‌ای باطل بود. مواد‌ مصرف می‌کردم تا زندگی کنم و زندگی می‌کردم تا مواد مصرف کنم. زندگی‌ام تکراری، همراه مشکلات، ورشکستگی روحی و مالی، حس‌های بسته و در کل، بی‌معنا بود.
امروز، جایگاهم را مدیون خوبی‌ها و تعادلی می‌دانم که کنگره‌۶۰ و راهنمای درمانم به من هدیه داده‌اند. اگر قدردان خود باشم و نعمت‌هایی را که خدا به من داده، بشناسم و از آن‌ها استفاده کنم، آن‌گاه راحت‌تر می‌توانم قدردان زحمات کسانی باشم که به من محبت کرده‌اند.
قدردانی و سپاسگزاری، در وهله اول مخصوص خداوند است. در ابتدای قرآن آمده: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، الْحَمْدُللّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ»؛ یعنی خداوند بخشنده و مهربان است و ما باید از او سپاسگزاری کنیم. ابتدا باید قدردان خداوند باشیم برای تمام نعمت‌هایی که به ما داده و سپس قدردان خود باشیم؛ زیرا اگر قدر و منزلت خود را ندانیم، هرگز نمی‌توانیم قدردان دیگران باشیم.
قدردانی و سپاسگزاری سه شکل دارد: زبانی، قلبی و عملی. افراد در این زمینه به دو دسته تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که ذاتاً قدردانند و پله‌های صعود را به راحتی طی می‌کنند و کسانی که همواره از زمین و زمان شکایت می‌کنند و  همیشه طلبکار هستند.
در قدردانی زبانی، با گفتار از دیگران تشکر می‌کنیم. قدردانی قلبی دیده نمی‌شود و جز صور پنهان است؛ اما برای این که سپاس خود را به مرحله عمل برسانیم و پله‌ها را طی کنیم، باید:
اول: از راهنما و خدمتگزاران تشکر کنیم و به قوانین و حرمت‌هایی که برای ما وضع شده، احترام بگذاریم.
دوم: وقتی وارد کنگره‌۶۰ می‌شویم، سفری خوب، با نظم و انضباط داشته باشیم و آن را به پایان برسانیم. بهترین قدردانی از آقای مهندس، راهنما و دیگر خدمتگزاران، داشتن یک سفر موفق است.
سوم: پس از پایان سفر، در کنگره‌۶۰ بمانیم و خدمتگزار صادقی باشیم. اگر قدردان خود باشیم، می‌توانیم صاحبِ پیام و پُلی باشیم برای کسی که تازه وارد کنگره‌۶۰ می‌شود، تا راهش هموار گردد و به درمان برسد.
نکته‌ای که قدردانی و شکرگزاری را زیبا می‌کند، «احترام» است. اگر قدردان خود، راهنما و دیگر خدمتگزاران باشیم، باید ببخشیم؛ زیرا تا نبخشیم، بخشیده نمی‌شویم. برخی از عزیزان در لژیون سردار با بخشیدن، حال بهتری پیدا می‌کنند.
اگر قدردانی را بلد نباشیم، راه را گم می‌کنیم و ممکن است فقط خود را آدم خوب جلوه دهیم و این بسیار نادرست است. اگر خود را خوب جلوه دهیم، هرگز محبت دیگران را نمی‌بینیم.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر کریم لژیون چهارم
عکس: مرزبان خبری مسافر امیر