ما باید قدر داشته‌های خودمان را بدانیم.

جلسه پنجم از دوره چهاردهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا شهرضا به استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر نفیسه با دستور جلسه «از کنگره‌۶۰ چگونه قدردانی می‌کنم؟» روز یکشنبه ۲۳ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

 ایجنت، لژیون مرزبانی، نگهبان خانم لیلا، بی‌نهایت سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من گذاشتند که بتوانم در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. 

قدردانی و تشکر واژه‌ای است که در تمام سطوح زندگی ما کاربرد دارد. اگر قدردانی را از نظر لغوی بررسی کنیم؛ قدر در فرهنگ لغت به معنای اندازه است و اندازه را مشخص می‌کند و قدر‌دانی به معنای دانستن اندازه لطفی که به ما شده است؛ یعنی اندازه را بدانیم و تشکر کنیم. هر چقدر آگاهی و اطلاعات ما بیشتر باشد، قدردانی و تشکر ما نسبت به محبت و خوبی‌هایی که در حق ما می‌شود، بیشتر است. اولین تشکری که ما در زندگی باید انجام دهیم، تشکر از خداوند است. چرا‌که سلامتی و امنیت بزگترین نعمت‌های الهی هستند که خداوند به ما داده است. پیامبر اسلام می‌فرمایند: دو موهبت الهی امنیت و سلامتی، توسط بندگان غنیمت شمرده نمی‌شود و وقتی آن را از دست می‌دهند، قدر آن را می‌دانند.»

یکی از مسائلی که باید به سلامتی اهمیت دهیم، جسم ما است. آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌های اخیر فرمودند که جسم، بسیار اهمیت دارد و سلامتی تک‌تک بچه های کنگره برای من خیلی مهم است؛ به همین دلیل لژیون جونز را بنا کردند و فرمودند که خودتان را دوست داشته باشید، به جسم خودتان و زیبایی آن اهمیت بدهید.

باید از خداوند به‌خاطر خلق نعمت‌هایی که در تمام هستی در اختیار ما قرار داده شده تشکر کنیم؛ ولی گاهی اوقات اصلاً این نعمت‌ها را نمی‌بینیم و متأسفانه داشته‌های دیگران را با نداشته‌های خودمان مقایسه می‌کنیم.

یک‌‌ روز چند نفر نزد آقای مهندس رفتند و به ایشان گفتند که یک حرفی به ما بزنید که دل ما قرص شود. ایشان گفته بودند که قدر داشته‌هایتان را بدانید و این حرف آقای مهندس را من هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم. واقعاً بعضی اوقات ما چیزهایی داریم که آرزوی خیلی‌ها است.
شکر نعمت، نعمتت افزون کند.
کفر نعمت از کفت بیرون کند.
خداوند افرادی را به عنوان رب و مربی ما انسان‌ها قرار داده که بتوانیم، مسیر زندگی را به‌ خوبی طی کنیم که یکی از آنها پدر و مادر ما هستند که همیشه و از بدو تولد تا زمانی که در قید حیات، باشند؛ نگران فرزندانشان هستند و سعی می‌کنند که با توجه به تجربیاتی که دارند، ان‌ها را به طرف مسیر درست هدایت کنند. 

رب و مربی دیگر ما انسان‌ها، معلمان و استادانی هستند که در مسیر علم و دانش سر راه ما قرار می‌گیرند.
یکی از موهبت‌های الهی که در اختیار ما قرار گرفته، کنگره‌‌۶۰ است که باید قدردان آن باشیم؛ ولی در مقابل این نعمت‌هایی که خداوند به ما داده است؛ صفت نسيان به معنای فراموشی ذهن وجود دارد که گاهی از نعمت‌های فراوانی که داریم، غافل می‌شویم و آن‌ها را فراموش می‌کنیم. در قرآن زیاد به این مطلب اشاره شده که « ان الانسان لرب لکنود، ان الانسان لرب لکفور»

یک مصاحبه‌ای از آقای خدامی می‌خواندم که بسیار زیبا بود که گفتند: اگر شکرگزاری از بندگان خدا و کسانی که خدمت یا لطفی در حق ما کرده‌اند را یاد گرفته باشیم، اولین الفبای شکرگزاری از خداوند را یاد گرفته‌ایم.

یکی از نعمت‌هایی که در مسیر ما قرار گرفته، انسان شریفی به نام مهندس حسین دژاکام است. به قول آقای ملکی که گفتند « این نعمت بزرگ و یک موهبت الهی است که نصیب همسفران شده که بتوانند در کنار مسافران خود در کنگره حضور داشته باشند و از علم و آموزش و وجود آقای مهندس استفاده کنند که باید قدر آن را به عنوان یک موهبت الهی بدانیم.»
بهتر است، روز اولی که وارد کنگره شدیم را فراموش نکنیم که با حال زار وارد کنگره شدیم و پر از مشکلات و گرفتاری  بودیم. درست است که اولین قدم ما در کنگره برای درمان اعتیاد بود بتوانیم؛ اما  مشکلات دیگری هم در زندگی داشتیم، با این تفاوت که قبل از آمدن به کنگره آموزش نگرفته بودیم و نمی‌دانستیم چگونه مشکلاتمان را حل کنیم؛ ولی بعد از ورود به کنگره با آموزش‌هایی که گرفتیم؛ حل مشکلات برایمان خیلی راحت‌تر، اصولی‌تر و عاقلانه‌تر شد. اکنون آرامشی که ما در زندگی داریم، مدیون آقای مهندس و خانواده محترم ایشان، دیده‌بان‌ها، ایجنت‌ها و لژیون مرزبانی هستیم. به گفته‌ آقای حکیمی، تشکر کردن و قدردانی کردن؛ یعنی دیدن از نگاه من که من به آن موضوع چگونه نگاه می‌کنم و تشکر می‌کنم. ما باید از تک‌تک افرادی که در کنگره زحمت می‌کشند؛ حتی نگهبانان نظم که الآن در حال خدمت در سرما هستند، قدر‌دانی کنیم.

در کنگره برای قدردانی از خدمت‌گزاران در هر جایگاهی، جشن‌هایی داریم؛ مثل جشن گلریزان، جشن همسفر، جشن دیده‌بان و جشن ایجنت‌ و مرزبان که پایه و اساس این جشن‌ها بر مبنای قدر‌دانی بنا شده است. پایه و اساس این جشن‌های براساس قدردانی بنا شده‌ است که بتوانیم از این عزیزان در این جشن‌ها قدردانی کنیم. آقای مهندس از شنبه اول هفته تا جمعه آخر هفته به کنگره خدمت می‌کنند و با این وجود می‌گویند که من هنوز کاری برای کنگره نکرده‌ام؛ پس ما هر چقدر قدر‌دانی و تشکر و خدمت کنیم، نمی‌توانیم ذره‌ای از زحماتی که برای ما کشیده شده است که ما به آساسش و آرامش برسیم.

آقای مهندس روز چهارشنبه در لایو خودشان فرمودند که تشکر کردن در سه پارامتر انجام می‌شود؛ یکی از این پارامترها تشکر ذهنی است که همیشه در فکر، ذهن و قلب خودمان شاکر خداوند باشیم. دوم، تشکر زبانی که تشکر خودمان را به زبان بیاوریم و از همه اطرافیانمان، همسرمان، فرزندانمان و همه کسانی که لطفی در حق ما می‌کنند، تشکر کنیم؛ حتی وقتی که سوار تاکسی می‌شویم از راننده تاکسی تشکر کنیم. وقتی همسرمان کاری انجام می‌دهد، نگوییم وظیفه‌ات را انجام داده‌ای؛ بلکه ادب و احترام را رعایت کنیم و از او تشکر کنیم. پارامتر سوم قدردانی، پارامتر عمل است که ما در عمل نشان بدهیم که قدردان لطفی که به ما شده است، هستیم.

همه ما می‌دانیم که کنگره‌۶۰ یک جمعیت احیای انسانی است و از طرف هیچ سازمان دولتی و هیچ ارگانی هم حمایت مالی نمی‌شود؛ پس وظیفه اعضای خود کنگره است که از لحاظ مالی و شرکت در لژیون سردار، کنگره را حمایت کنیم که شعبه‌های بیشتری در همه شهرهایی که به کنگره نیاز دارند، ایجاد شود. یکی از راه‌هایی که من می‌توانم از کنگره و آقای مهندس و راهنمایم بابت چشیدن طعم شیرین رهایی و آرامش قدر‌دانی کنم، شرکت در امتحان راهنمایی است. امسال اعلام شده است که امتحان در شهریور ۱۴۰۵ برگزار خواهد گردید و این یک فرصت و یک تلنگر برای ما است که بتوانیم برای رسیدن به جایگاه راهنمایی تلاش کنیم که سپاس‌گزار خدماتی که به ما شده است، باشیم‌ و بتوانم این اطلاعات و آگاهی را به دیگران نیز منتقل کنیم. حواسمان باشد که به خواب نرویم و از این فرصتی که در اختیارمان قرار گرفته است، استفاده کنیم؛ چراکه خداوند فرصت خدمت کردن به بندگانش را به هر کسی نمی‌دهد و یک راهنما هم آموزش می‌دهد و هم آموزش می‌بیند.

آقای مهندس گفتند که کنگره‌۶۰ برمبنای قدر‌دانی استوار است و اگر از هر جایگاهی در زمان خودش قدر‌دانی نکنیم؛ آن استواری را نخواهد داشت.
امیدوارم بتوانیم این قدر‌دانی را هم در کنگره و هم در بیرون از کنگره یاد بگیریم و در وجود خودمان آن را نهادینه کنیم. از اینکه در این دستور جلسه در لژیون من برای اولین بار خدمت‌گزار بوده است، خوشحالم و امیدوارم بتوانم در این چهار سال به بهترین شکل ممکن ایفای نقش کنم و قدر‌دان مسئولیتی که از جانب آقای مهندس به من واگذار شده است، باشم.

تقدیر ازایجنت و مرزبانان قبل و اهدای شال ایجنت و مرزبانان جدید

مرزبان کشیک: همسفر سیما
تایپیست: همسفر مریم و همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرضا