حس واقعی و درونی

سلام دوستان سمانه هستم همسفر

به نظر من قدردانی فقط گفتن کلمه ممنونم، نیست؛ بلکه حسی واقعی و درونی است که از درک نعمت‌ها و زحمت‌های دیگران به‌وجود می‌آید.

وقتی وارد کنگره۶۰ شدم شاید مثل خیلی‌ها مفهوم قدردانی را فقط در حد تشکر زبانی می‌دانستم؛ اما با گذشت زمان و گوش دادن به آموزش‌های کنگره۶۰ فهمیدم قدردانی واقعی عمل کردن به آنچه که آموخته‌ای و در مسیر درست حرکت کردن است.

اگر امروز آرامش و امید در زندگی دارم، همه آن را مدیون آموزش‌های کنگره۶۰ و زحمات کسانی هستم که بی‌منت خدمت می‌کنند. قدردانی از آن‌ها فقط با گفتن ممنونم، نیست؛ بلکه با حضور منظم، رعایت ادب، حرمت‌ها و خدمت کردن معنا پیدا می‌کند. کنگره۶۰ به من آموخت که شکرگزاری فقط با زبان نیست و مخصوص دل و رفتار است.

قبل از ورود من به کنگره۶۰ گاهی همه‌چیز مثل سلامتی، خانواده و حتی حضور مسافرم در زندگی برای من عادی می‌شد؛ اما حالا می‌دانم که باید برای هر لحظه از زندگی خود سپاسگزار باشم. وقتی می‌بینم مسافر من در مسیر درمان قدم برمی‌دارد؛ باید بدانم که من هم نقش کوچکی در این مسیر دارم و قدردان این فرصت باشم.

قدردانی یعنی دیدن زحمات راهنما، عشق در نگاه هم لژیونی‌ها و دیدن بزرگی کار خدمت‌گزاران است.

من آموختم از خداوند هم سپاسگزاری کنم؛ با آرام بودن، صبر داشتن و راضی بودن به آن‌چه برای من رقم زده است.

قدردانی از راهنما یعنی گوش دادن با دل نه فقط با گوش، یعنی عمل کردن به آموزش‌ها و منتقل کردن محبت و آرامش به دیگران و قدردانی از کنگره۶۰ یعنی، حفظ حرمت‌ و جایگاه‌ هر شخصی است. وقتی در جایگاه خدمتی قرار می‌گیریم درواقع، سپاس‌گزاری خود را با عمل نشان می‌دهیم. قدردانی از خانواده هم یعنی اینکه با عشق و احترام در کنار آن‌ها باشیم.

از مسافر خود سپاسگزارم که تلاش می‌کند و همچنین از خود نیز قدر‌دان هستم که در کنگره60 ماندم و ناامید نشدم. کنگره۶۰ به من آموخت که احساس زنده است نه جمله تکراری، وقتی در مسیر رشد و آگاهی حرکت می‌کنیم در حقیقت سپاس‌گذاری را به خداوند نشان می‌دهیم.

سلام دوستان ملیحه هستم همسفر

واقعاً چگونه می‌توانیم از کنگره۶۰ جایی که به ما هویت، شخصیت و درست زندگی کردن را آموخت، قدردانی کنیم؟ چگونه می‌توان زحمت و تلاش‌های کنگره۶۰ را جبران کرد؟

اگر کلمه قدردانی را ریشه‌یابی کنیم، قدر به معنای اندازه، جایگاه و میزان و واژه قدردانی به معنی دانستن اندازه و میزان هر چیزی در کل هستی است.

هر چیزی در هستی جایگاه، قدر و منزلت مشخص خود را دارد و همه موجودات طبق برنامه خاص خدمت خود را به هستی ارائه می‌دهند؛ اما وقتی به انسان می‌رسیم موضوع کاملاً متفاوت می‌شود؛ چرا که انسان از قدرت اختیار برخوردار و مختار به انجام عمل خیر و شر است.

قدردان بودن یعنی دیدن خوبی‌ها و شخص بتواند خوب ببیند، خوبی‌ها، محسنات، مزیت افراد و طبیعت را عنوان کند، سپاسگزار باشد و از این‌ همه نعمتی که در اختیار او قرار داده شده، شاکر باشد.

در کنگره۶۰ تمرین می‌کنیم از کسانی که به هر نحوی رایگان به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم. این قدردانی می‌تواند مالی و هم معنوی باشد همین‌که ما بتوانیم قسمتی از مال خود را به‌جهت قدردانی از دیگران بگذریم، خود بیانگر درمان و نشانه تعادل است. مثلاً مسافر از همسفر خود با دادن پاکت تشکر و قدردانی می‌کند یا رهجو از راهنما تشکر می‌کند.

در زمینه قدردانی معنوی، می‌توان به خدمت‌گزاران اعم از راهنما، مرزبانان و همه ‌کسانی که در کنگره۶۰ به ما خدمت می‌کنند احترام بگذاریم، امیدوارم بتوانیم در وهله اول شاکر و قدردان خالق خود باشیم.

شکر یعنی تشکر کردن، تشکر از خداوند بزرگ به‌دلیل نعمت‌هایی که به ما داده است. وقتی کسی به ما کمکی می‌کند باید قدردان او باشیم تا به خود و او حس خوب هدیه دهیم. تشکر و قدردانی باعث افزایش اعتمادبه‌نفس ما می‌شود و مانند قانون، لازم الاجرا است؛ پس ما باید همیشه قدردان و سپاسگزار کسانی که برای ما کاری انجام می‌دهند و زحمت می‌کشند، باشیم.

درنهایت قدردان همه‌کسانی که به‌نوعی در حال خدمت به انسان‌ها و هستی می‌باشند، هستم.

سلام دوستان معراج هستم همسفر

مسلم است کسانی ‌که پا به کنگره۶۰ می‌گذارند همه دارای هدفی مشترک هستند و آن هم به درمان رسیدن مسافران و حال خوش همسفران است که صد البته این درمان و حال خوش به عینه و ملموس است. چه زیبا گفته‌اند که آنچه عیان است چه حاجت به بیان است.

همان ساعات اولیه که شخص وارد کنگره۶۰ می‌شود، زیبایی، تمیزی و پاکی نمایان است. به چشم می‌بیند که همه چیز طبق روال برروی قانون و نظم و انضباط قرار دارد. چه زیبا و ذره‌ذره این درمان و حال خوش اتفاق می‌افتد. در واقع پیاده کردن همان روش ابداعی مهندس حسین دژاکام (متدDST) است. پس از سال‌ها زندگی فقط در مدت 10ماه به آن حال خوش می‌رسند که با هیچ زبان و بیانی قابل گفتن و ارائه نیست. واقعاً در قبال این همه حال خوش غیر قابل وصف چطور می‌شود قدردانی کرد؟ گاهی اوقات متعجب می‌مانم که چه چیزی و از چه کسی باید قدردانی کرد؟ اصلاً چگونه؟

از مهندس حسین دژاکام بابت ایجاد این مکان مقدس از ایجنت، مرزبانان، برای پیاده کردن نظم و محبت، اجرای قوانین کنگره۶۰ یا از راهنمایان با خلق این همه زیبایی در انسان، اخلاق نیکو، رساندن به خود باوری، اعتمادبه‌نفس و شعله‌ور کردن عشق، عشق به زندگی و یا همان حال خوش که از ابتدا هم به همین دلیل ماندگار شدیم؛ واقعاً از کدام‌ یک از این‌ها باید قدردانی شود؟ اصلاً چطور می‌شود برای به دست آوردن زندگی نو و تولدی دیگر قدردانی و تشکر کرد؟

شاید گاهی بتوان با رعایت قوانین، نوشتن سی‌دی، ارائه یک هدیه کوچک یا پاکت، منظم بودن، به‌موقع حضور داشتن و مشارکت ساده بتوان به اندازه قطره‌، شکرگزار این نعمت بزرگ که در زندگی ما جاری شده است، باشیم. خدا کند که چنین باشد.

رابط خبری: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر سما (لژیون چهارم) ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی کاسپین قزوین