سپاس خود را نه با گفتار، بلکه با رفتار نشان می‌دهیم

قدردانی همیشه کار ساده‌ای به نظر می‌رسد که با یک تشکر، لبخند یا شاید چند جمله‌ی محبت‌آمیز باشد؛ اما در کنگره۶۰ یاد گرفته‌ایم که شکرگزاری فقط در کلام خلاصه نمی‌شود، بلکه در پندار، گفتار، کردار، خدمت و استمرار معنا پیدا می‌کند. قدردانی یعنی درک کردن نوری که ما را از تاریکی نجات داده است و تلاش برای زنده نگه داشتن آن نور در دل دیگران است.

وقتی پای من به کنگره۶۰ باز شد هنوز کامل نمی‌فهمیدم قدر دانستن یعنی چه! اما کم‌کم با فراگیری آموزش‌های کنگره۶۰ فهمیدم که شکرگزاری فقط یک احساس نیست؛ بلکه حرکتی در مسیر عقل است. وقتی جهان‌بینی‌ من تغییر کرد، دانستم هر قدم، هر نفس و هر لحظه آرام نتیجه‌ عشق و تلاش صدها نفر در این مجموعه است.

کنگره۶۰ مکانی است که عشق در آن موج می زند، جایی که عقل، عشق و ایمان در کنار هم معنا پیدا می‌کنند. در اینجا قدردانی از راهنما، مرزبان، دیده‌بان یا حتی تازه‌وارد نشانه‌ی رشد ماست. ما سپاس خود را نه با گفتار بلکه با رفتار نشان می‌دهیم.

یکی از زیباترین آموزه‌های کنگره۶۰ این است که بخشش چه از نظر مادی و چه معنوی بالاترین شکل قدردانی است. وقتی چیزی را که دریافت کرده‌ و به دیگران انتقال می‌دهیم، در واقع سپاس حقیقی خود را ادا می‌کنیم. اگر از رهایی خودم خشنود هستم باید یاری‌گر دیگری باشم تا او نیز رها شود، اگر دانایی کسب کرده‌ام باید مثل نوری آن را به مسیر تاریک دیگران بتابانم. انسان‌های آگاه شکرگزاری مالی انجام می‌دهند سردار ، دنور ، پهلوان می‌شوند؛ آن‌ها دست در دل خود می‌کنند و می‌بخشند؛ چون به آن دانایی رسیده اند.

بسیاری از ما تصور می‌کردیم که قدردانی فقط مربوط به راهنما یا مسئولین است؛ اما امروز می‌دانیم که باید از خداوند، خانواده، جامعه و حتی از دردها و تاریکی خود سپاسگزار باشیم. چون اگر تاریکی نبود قدر روشنایی را نمی‌دانستیم، اگر درد نمی‌کشیدم راه درمان را پیدا نمی‌کردیم و اگر نمی‌شکستم ساخته نمی‌شدیم.

در کنگره۶۰ فهمیدیم که قدردانی یعنی، حیات در مدار عشق، حضور مؤمنانه در مسیر آموزش و خدمت، در جلسات بودن، نظم را رعایت کردن و درس‌ها را در عمل پیاده نمودن. یعنی وقت خدمت خسته نشدن و هر کاری را هرچند کوچک با عشق و برای هدف بزرگ‌تر انجام دادن.

خدمت، مهم‌ترین راه ابراز سپاس است. همان طوری که استاد سردار در کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر در پیام بهترین راه می‌فرمایند که با انجام صحیح کارها و به ثمر رساندن هدف‌های گذشته و توفیق در راه‌های نیمه تمام با هر قدم خواهید دانست که در طریق درست راه رفتن چقدر آسان است. با توانایی و انجام فرایض الهی و گوش دادن به فرمان الهی هر قدم پا به عروج است و این پاداش نیکوکاران راستین است که همه ما برای خدمت و آموزش پا به حیات نهاده‌ایم. ابتدا آموزش، سپس خدمت درست انجام بدهیم. چه خدمت در جایگاه‌های ظاهری مانند نگهبان، مرزبان یا راهنما باشد چه خدمت بی‌نام و در سکوت مثل تمیز کردن سالن یا فقط لبخند زدن به تازه‌واردی که هنوز بوی تاریکی می‌دهد. هر خدمتی در کنگره۶۰ حلقه‌ای از یک زنجیر محبت است و معنای واقعی قدردانی را می‌سازد.

نباید فراموش کرد که این سیستم با نظم و آرامش پیش می‌رود و یکی از راه‌های قدردانی احترام گذاشتن به همین نظم است. وقتی سر ساعت می‌آییم، به راهنما گوش می‌دهیم، حرمت‌ها را رعایت می‌کنیم در حقیقت داریم با رفتاری ساده اما عمیق سپاس خود را به کنگره۶۰ ابراز می‌کنیم.
سپاسگزاری فقط گفتن "متشکرم" نیست، شکر یعنی نعمت را به کار انداختن. اگر کنگره۶۰ به من زندگی دوباره داد معنای قدردانی این است که من نیز بخشی از این چرخه‌ی نجات شوم؛ هر خدمت، لبخند و آموزش منتقل ‌شده شمعی است که نشان می‌دهد هنوز در این دل شعله‌ی عشق و سپاس روشن است.

سپاس از خداوند بزرگ از مهندس حسین دژاکام و تمام اعضای کنگره۶۰ که فقط مسیر رهایی را به ما نشان ندادند؛ بلکه به ما آموختن که چگونه انسان باشیم و هنر زندگی کردن آموختند تا چگونه بتوانیم قدردان بمانیم.
منابع: کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر، سی‌دی "کج" استاد امین دژاکام و صحبت‌های چهارشنبه مهندس حسین دژاکام

نویسنده: راهنما همسفر سما (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر سما (لژیون چهارم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کاسپین قزوین