هرچه انسان آگاه‌تر، قدرشناس‌تر

دستور جلسه: «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟»       

           شکر نعمت نعمتت افزون کند
           کفر نعمت از کفت  بیرون  کند
شکرگزاری از نعمت‌های خداوند، یکی از ارزشمندترین کارهایی است که می‌توانیم در زندگیمان انجام دهیم. در زندگی هر فردی نعمت‌ها و برکت‌های زیادی وجود دارد که ممکن است گاهی آن‌ها را فراموش کنیم یا از یاد ببریم؛ اما چگونه می‌توانیم به درستی شکرگزار این نعمت‌ها باشیم؟

شکرگزاری؛ احساس قدردانی است و ما باید هر روز لحظاتی را برای تفکر درباره نعمت‌هایی که داریم، اختصاص دهیم. این نعمت‌ها می‌تواند شامل خانواده، دوستان، سلامتی، تحصیلات و حتی همین کنگره باشد که ما را به سلامتی و آرامش می‌رساند. حال این سوال پیش می‌آید که چگونه می‌توانیم از کنگره۶۰، جایی که به ما هویت، شخصیت، آرامش و نحوه زندگی کردن را آموخت، قدردانی کنیم؟ چگونه می‌توانیم این زحمات را جبران کنیم؟ چگونه می‌توانیم از زحمات راهنمایان، مرزبانان، ایجنت‌ها و حتی همسفران و مسافران قدردانی کرد؟

آن نظم و انضباطی که من در کنگره دارم؛ یعنی سر ساعت در شعبه باشم، پوشش تمیز و منظم داشته باشم، یکی از راه‌های قدردانی است. احترام نیز یکی دیگر از راه‌های قدردانی است و باید به تک‌تک اعضای کنگره۶۰ احترام بگذاریم و به راهنمایان، مرزبانان، ایجنت‌ها و همه کسانی که در کنگره هستند؛ حتی به هم‌لژیونی‌های خود احترام بگذاریم. اجرای قوانین و حرمت‌ها نیز یکی از راه‌های مهم قدردانی است. ما برای قدردانی در کنگره۶۰ باید در افکار، اندیشه و پندار قدردان تمامی کسانی باشیم که در کنگره هستند تا ما به حال خوش برسیم.

بعد از آن باید با زبان از عزیزان تشکر کنیم. می‌توانیم در مشارکت‌ها از این عزیزان تشکر کنیم. در آخر هم باید با عمل تشکر کنیم؛ مانند عضوشدن در لژیون مالی، حمایت کردن از سبد قانون یازدهم و پاکت دادن به کسانی که برای ما زحمت کشیده‌اند تا ما آموزش ببینیم و به آرامش و آسایش در زندگی برسیم. این نظم و احترام و اجرای قوانین است که باعث پابرجا بودن کنگره شده است. اگر به روزهای قبل برگردیم و گذشته خود را به یاد بیاوریم که در چه شرایطی و جایگاهی بودیم و اکنون در چه مرحله‌ای هستیم، بدون شک بهتر می‌توانیم از کنگره قدردانی کنیم.

کنگره نعمت بزرگی بود که خداوند به همه‌ ما ارزانی داشت و اگر نتوانیم به‌طور شایسته قدردان این نعمت بزرگ باشیم، قطعاً ضرر خواهیم کرد و این نعمت را از دست خواهیم داد. بهتر است به خودمان یادآوری کنیم که چه داشته‌های ارزشمندی داریم و نباید اعتمادتان را به خدا از دست بدهیم. زمانی ما قدر داشته‌هایمان را می‌دانیم که چیزی را از دست بدهیم. اکثر ما از داشته‌هایمان محافظت نمی‌کنیم و در جهت به‌دست‌آوردن تلاش مضاعف داریم؛ اما وقتی به‌دست‌آوردیم، قدرش را نمی‌دانیم.

سپاسگزار بودن و قدردانی مسئله‌ای است که صرفاً از طریق آگاهی به‌دست می‌آید و هرچه انسان آگاه‌تر باشد، بیشتر قدرشناس است. قدردان بودن یعنی دیدن خوبی‌ها، یعنی توانایی دیدن خوب‌ها و شاکر بودن. در کنگره تمرین می‌کنیم که از کسانی که به‌طور رایگان به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم.

نویسنده: همسفر سیمین رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون چهارم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول) نگهبان سایت
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بروجن