درمان معجزه آور

جلسه دوازدهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی لواسان به استادی پهلوان همسفر فرانک، نگهبانی همسفر شیده و دبیری همسفر نوشین با دستور جلسه «بنیان کنگره۶۰ » روز سه‌شنبه 18 آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خوشحال هستم که امروز این فرصت در اختیار من قرار گرفت که در ارزشمندترین هفته‌ کنگره که هفته‌ بنیان هست، به عنوان استاد جلسه حضور داشته باشم و در مورد بزرگ مردی به نام آقای مهندس دژاکام صحبت کنم. اگر آقای مهندس دژاکام نبود، شاید هیچ‌ کدام از ما، در این جایگاه‌ها نمی‌توانستیم قرار بگیریم و از این آرامش‌ و حال خوب خیلی دور بودیم. به قول آقای مهندس که فرمودند هفته‌ بنیان کنگره‌۶۰ متعلق به همه اعضاء کنگره‌ می‌باشد، جا دارد که این هفته را به همه عزیزان تبریک عرض کنم، واقعاً این هفته یادآور یک حقیقت برای تک‌تک ما است که اگر عشق و محبت و به معنای واقعی از خودگذشتگی آقای مهندس و خانواده محترمشان نبود، شاید اکنون کنگره‌ای هم وجود نداشت. شاید که نه واقعاً وجود نداشت.

در گذشته وقتی خیلی‌ها باور داشتند که بیماری اعتیاد یک بیماری لاعلاج هست، فردی به نام آقای مهندس دژاکام اعلام کردند در کل دنیا که بیماری اعتیاد قابل درمان می‌باشد و فقط این یک شعار نبود، یک جمله نبود، ایشان با متد DST، داروی اپیوم و آموزش‌های جهان‌بینی و کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر این را به کل دنیا ثابت کردند. چهارشنبه که آقای مهندس صحبت می‌کردند، خدا را شکر در طی این سال‌ها، مدت کمی نیست که صد هزار نفر به درمان واقعی اعتیاد رسیدند. درمانی که آقای مهندس می‌گفتند اگر آن فرد در یک اتاقی پر از مواد هروئین یا هر مواد دیگری وجود داشته باشد بگذارند و آن فرد در آن زندگی بکند و از صبح تا شب آنجا باشد، لحظه ای وسوسه در او ایجاد نمی‌شود که بخواهد از آن مواد استفاده بکند و این درمان معجزه‌آور است و خیلی جای تشکر دارد.

اکنون که همسفر هستم کافی است که به گذشته خودم فکر کنم، به روزهای ناامیدی، ترس، منیت، آشوب‌ها و تخریب‌های زیادی که همنشین تک.تک ما بوده. به روزهایی که خانواده ما پر از ناامیدی بود و ما آن اعتماد به نفس کافی را نداشتیم. امروز در صور پنهان و آشکار ما با تک‌تک صحبت‌های آقای مهندس، با حضورمان و آموزش‌ها، کم.کم توانستیم به آن پالایش برسیم و این یک کار خیلی بزرگی است. شاید من قبل از کنگره این‌ها را بلد نبودم، خیلی‌ها هستند از اطرافیان ما که این چیزها را نمی‌دانند. یاد گرفتم که چگونه عشق بدهم و عشق بگیرم، یاد گرفتم که چگونه خدمتگزار باشم و از این خدمتی که می‌کنم و از این فرصتی که آقای مهندس به من داده بتوانم حس خوب دریافت کنم.

تمام این تغییرات که درون ما صورت می‌گیرد، واقعاً کوچک نیستند و نباید این‌ها را دست کم بگیریم، این‌ها دستاوردهایی هستند که شاید در هیچ دانشگاهی تدریس نشود. بستر همسفر بودن را مدیون خانم آنی بزرگ، همسر آقای مهندس هستیم تا آنجایی که من شنیدم و می‌دانم تلاش و ایثار خانم آنی باعث شد که ما همسفران یک مکان مقدسی مثل مسافران داشته باشیم و حالمان خوب شود. خیلی از همسفران هستند که شاید حالشان بدتر از یک مسافر باشد و نیازمند به جایی که با عشق و محبت پذیرای همسفران باشد. این اتفاق یک شبه اتفاق نمی‌افتد، یک ماهه اتفاق نمی‌افتد، شاید یک سال هم نشود. من باید آن‌قدر بیاییم و برویم تا آن تزکیه و پالایش در من صورت بگیرد و کم‌کم متوجه شوم که تغییرات مثبت در من ایجاد می‌شود.

کاری که آقای مهندس، آقای استاد امین و خانواده محترمشان انجام دادند کار خیلی بزرگی هست؛ چون خیلی از کسانی که به کنگره می‌آیند فقط بیماری جسمی نداشته باشند، از نظر روحی و  روانی هم خیلی به هم ریخته باشند؛ همین گل‌ریزانی که ما انجام می‌دهیم واقعاً خیلی خدا را شکر می‌گویم بابت آن، من شاید قبلاً خیلی جاها کمک می‌کردم، نمی‌گویم بد است؛ ولی بستر آقای مهندس اجازه می‌دهد کمکی که ما انجام می‌دهیم برکتش به صورت‌های مختلف به زندگی‌مان برگردد و حالمان خوب شود. و یاد می‌گیریم که دردمند انسان‌های دردمند باشیم و باید بتوانیم دستشان را بگیریم. در پایان بگویم که آقای مهندس دژاکام، شما فقط بنیان کنگره۶۰ نیستید، شما معلم، پدر، الگو و نجات‌دهنده هزاران انسان هستید. ما هیچ موقع نمی‌توانیم زحمات شما و خانواده محترمتان را جبران کنیم؛ ولی ما می‌توانیم کاری کنیم که چراغی که شما روشن کرده اید، خاموش نشود.

عکاس: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول)
تایپیست: همسفر ماهک رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی لواسان