مشارکت مکتوب همسفر عبدالرضا در باب هفته بنیان کنگره60

با سلام، عبدالرضا هستم؛ یک همسفر.

مدت‌ها بود دلم می‌خواست در جایگاهی باشم که بتوانم  آنچه را که کنگره ۶۰ در این چند سال در ظاهر و باطن من تغییر داد جبران کنم. همه تغییراتی که در این مکان درونم ایجاد شد مدیون کنگره و پیش از همه، شنیدن پیام‌هایی که از طریق گوش‌دادن به سی‌دی‌ها و گفتارهای بنیان کنگره در من ایجاد گردید و سبب این تغییرات نیک در من شد که بتوانم آنها را لمس کنم؛ در احساساتم، در رفتار و کردارم، و خودم و اطرافیانم شاهد این دگرگونی بوده‌ایم و خواهیم بود.

سپاس فراوان دارم از بنیان کنگره که چنین بستری را برای منِ همسفر و مسافرم فراهم کرده است. زمان تعیین‌کننده است، و عجله مانند غذای نیم‌پخته است؛ غذایی که باید کاملاً پخته شود تا باب میل منِ همسفر باشد. امروز که می‌توانم با آرامش، قدرت تحملم را بالا ببرم و رفتارهای خودم را تحت کنترل قرار دهم، نتیجه تعالیمی است که از کنگره گرفته‌ام.

من مدیون چه کسی هستم؟
و چه کسی را باید ستایش کنم؟
ابتدا قدرت مطلق را سپاس می‌گویم که مرا هدایت کرد تا بتوانم روی یکی از صندلی‌های کنگره ۶۰ بنشینم. امیدوارم روزی بتوانم جبران کنم آنچه را که امروز به‌صورت عملی به‌کار می‌بندم.

در پایان سخن، به گزاف نمی‌گویم؛ تنها سپاس می‌گویم و از صمیم قلب خواستار سلامت و تداوم بنیان کنگره ۶۰ هستم. باشد که در کنار هم و در سایه مدیریت کنگره ۶۰ بتوانیم دل‌های بسیاری را شاد نگه داریم.

درود فراوان به تمامی خدمتگزاران کنگره ۶۰ که توانستند تا امروز هزاران نفر را از بند اعتیاد رهایی بخشند و آرامش را به خانواده‌های آنان بازگردانند.

نویسنده: همسفر عبدالرضا از لژیون سوم به راهنمایی راهنمای محترم همسفر مهراد

ویرایش: همسفر سهند از لژیون یکم به راهنمایی راهنمای محترم همسفر مصطفی