دلنوشته

به نام قدرت مطلق الله

با نهایت احترام و سپاس، اعتقاد دارم که پیش از هر سخنی، این خواست خداوند است که مسیر زندگی ما را رقم می‌زند. اینجانب مسافر اکبر، امروز در سایه‌ی همین خواست الهی در کنگره ۶۰ حضور دارم و قدردان هستم که آقای مهندس دژاکام این فرصت ارزشمندِ سفر و رهایی را به من عطا کردند.

بیش از سی سال، روزانه دو گرم تریاک مصرف می‌کردم؛ سال‌هایی طولانی که گویی جان و روح من در تاریکی گرفتار بود. اما امروز، با گذشت تنها پنج ماه از آغاز رهایی، به یقین می‌گویم که در تمام آن سی سال حتی یک روز هم چنین حس آرامش، سلامت و خوش‌زیستی‌ای را تجربه نکرده بودم. اکنون هر ثانیه شکرگزار خداوند هستم؛ شکرگزار راهنمای عزیزم که با صبر و دانایی مرا هدایت کردند و شکرگزار کنگره که مرا از تاریکی به نور رساند.

امروز که صحیح و سالم هستم و هیچ‌گونه ناراحتی در وجودم نیست، حس می‌کنم تمام دنیا را در اختیار دارم. سلامت واقعی، نعمتی است که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست و تنها کسی ارزش آن را می‌فهمد که روزی آن را از دست داده باشد.

در مسیر زندگی آموخته‌ام چهار چیز را هرگز مصرف نکنیم؛ چهار سمی که روح انسان را بیشتر از هر ماده‌ای آلوده می‌کند:
۱. حق دیگران را نخوردن؛ که بزرگ‌ترین بدهکاری به خویش است.
۲. فریب دیگران را نخوردن؛ که عقل و ایمان را از انسان می‌گیرد.
۳. حسرت زندگی دیگران را نخوردن؛ که نعمت‌های خودمان را از چشم‌مان پنهان می‌کند.
۴. حسرت گذشته‌ی خود را نخوردن؛ که مانع حرکت و رشد می‌شود.

امروز می‌دانم وقتی آدمی از این چهار سم دوری کند و راه درست را بپیماید، درهای رحمت خداوند یکی پس از دیگری به روی او گشوده می‌شود. من تازه طعم واقعی زندگی را می‌چشم و باور دارم که بهترین روزهای من هنوز در راه است.

نویسنده: مسافر اکبر از لژیون دوم
تایپ: مسافر حسن خدمتگزار سایت
ارسال: گروه سایت نمایندگی ایمان