آغازی برای تغییر

جلسه دوازدهم از دوره پنجم جلسات لژیون سردار همسفران کنگره60، نمایندگی وحید به استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر رقیه، نگهبانی راهنما همسفر سمیه و دبیری همسفر طاهره با دستور جلسه «وادی دهم: صفت گذشته در انسان، صادق نیست؛ چون جاری است.» روز سه‌شنبه 11 آذرماه 1404 ساعت 12:45 برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا از استاد سردار سپاسگزاری می‌کنم که اجازه‌ خدمت در این جایگاه را به من دادند. از نگهبان محترم لژیون سردار، خانم سمیه نیز صمیمانه تشکر می‌کنم و از ایجنت گران‌قدر شعبه، خانم مریم نهایت قدردانی را دارم. هم‌چنین از راهنمای عزیز و مهربانم، خانم ندا سپاسگزارم که هر جایگاهی را که در کنگره تجربه می‌کنم، حاصل آموزش‌ها و محبت‌های ایشان است. اما در خصوص دستور جلسه‌ امروز که عنوان آن چنین است: «صفت گذشته در انسان، صادق نیست؛ چون جاری است.» انسان می‌تواند هم‌چون رودخانه‌ای زلال و پویا در مسیر زندگی جریان داشته باشد. جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، دنیای اضداد است و تا زمانی که نتوانیم حس‌های درونی خود را تغییر دهیم، قادر نخواهیم بود صفات گذشته‌ خود را دگرگون سازیم.

این تغییر تنها از راه تزکیه و پالایش امکان‌پذیر است و تزکیه نیز صرفاً با تفکر ذهنی تحقق نمی‌یابد؛ بلکه باید به مرحله‌ عمل و کاربرد عملی برسد. زمانی که تفکر انسان درست باشد، عمل او نیز به طور قطع صحیح خواهد بود. وادی دهم به انسان نوید می‌دهد که حتی اگر در پایین‌ترین نقطه از زندگی قرار گرفته باشد، می‌تواند تغییر کند و از تاریکی‌ها به سوی روشنایی گام بردارد. انسان به واسطه‌ اختیار و انتخابی که خداوند به او عنایت کرده است، قادر است حتی اگر صفات ناپسند فراوانی داشته باشد، آن‌ها را اصلاح کند و به صفات پسندیده تبدیل نماید. با درک این وادی درمی‌یابیم که انسان هیچ‌گاه از مسیر نجات دور نیست؛ در هر نقطه از حیات که قرار گرفته باشد، می‌تواند به راه درست وارد شود و خود را از تاریکی‌ها رهایی بخشد.

انسان با قدرت اختیار، مسیر حرکت خود را تعیین می‌کند و باید بداند که نقش اصلی را خود ایفاء می‌کند و دیگران تنها مکمل و یاریگر او هستند. انسان نباید در هنگام صعود دچار منیت شود و در زمان سقوط دچار یأس و ناامیدی؛ زیرا درک این حقیقت لازم است که هر روز، فرصتی برای آغاز دوباره است؛ آغازی برای تغییر، بازگشت و رهایی از ضدارزش‌ها و تاریکی‌ها. انسان باید مانند نهری روان و زلال در حرکت باشد، هیچ‌گاه راکد نماند و خود را به تاریکی نسپارد. امید داشتن زیباترین ویژگی انسان است؛ و ناامیدی در شکست‌ها، او را از مسیر ارزش‌ها دور می‌سازد. اگر بتوانیم این وادی‌ها را به‌درستی بشناسیم و درک کنیم، همواره در مسیر حرکت به‌سوی روشنایی‌ها و ارزش‌های والا گام خواهیم برداشت.

من در گذشته فردی بسیار استرسی، وسواسی و زودعصبانی بودم در حقیقت، بلد نبودم درست زندگی کنم. بی‌تردید انتخاب این دستور جلسه برای جایگاه استادی برای من بی‌حکمت نیست. آن روزها زندگی‌ام سراسر اضطراب بود؛ خواب آرامی نداشتم و حال و روزم مناسب نبود. وقتی متوجه شدم که پسرم مصرف‌کننده است، دنیا برایم تیره و تار شد و امید از قلبم رخت بربست. با حالی بسیار بد و اضطراب شدید وارد کنگره شدم و پس از مدتی با آموزش‌های ارزشمند کنگره آشنا گردیدم، وسواس را کنار گذاشتم و به‌تدریج به تعادل و آرامش نسبی دست یافتم. امروز با تمام وجود باور دارم که انسان جاری است؛ می‌تواند تغییر کند، رشد یابد و از تاریکی‌ها به روشنایی برسد. سپاس خداوند را که در مسیر نور، تزکیه و عشق قرار گرفتم و هم‌چون نهری پویا، در جریان زندگی به‌سوی نیکی‌ها در حرکت هستم.

تایپیست: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون سوم) نگهبان سایت
عکس و ارسال: همسفر زهرا دبیر سایت
همسفران نمایندگی وحید