فاضلاب‌های جوشان درون

انسان فقط از ظاهر خود ساخته نشده است؛ بلکه یک دنیای بزرگ و پنهان هم در درون خود دارد. این دنیای درونی شامل فکر، احساس، خواسته، ترس، خشم و بسیاری چیزهای دیگر است. بسیاری از این موارد در طول سال‌ها در ما بوده است، به آن‌ها دقت نکرده‌ایم و جمع شده‌اند؛ چون اصلاً به آن‌ها توجه نکرده‌ایم و تبدیل شده‌اند به چیزی شبیه فاضلاب. چیزی که ابتدا کوچک است؛ اما آرام‌آرام زیاد می‌شود.

انسان همیشه در حال دریافت نیرو و انرژی از محیط است. بعضی نیروها مثبت هستند، مثل محبت، آرامش، امید و آموزش. بعضی نیروها منفی هستند، مثل ترس، نفرت، حسادت، غیبت و دروغ. وقتی انسان آموزش ندیده باشد، نمی‌تواند این نیروها را از هم جدا کند و همین باعث می‌شود که انرژی‌های منفی وارد وجود او و در آن جمع شود. این همان فاضلابی است که درون انسان انباشته می‌شود، فاضلابی که همیشه در ابتدا ساکت است، هیچ صدایی ندارد، هیچ بویی ندارد و معلوم نیست وجود دارد؛ اما وقتی مقدار آن زیاد شود، شروع می‌کند به جوشیدن.

این جوشیدن همان جایی است که انسان ناگهان رفتارهای ناپسند از خود نشان می‌دهد، زود عصبانی می‌شود، ناراحت می‌شود، به‌هم می‌ریزد، قضاوت می‌کند و فکر می‌کند همه دنیا علیه او هستند. در حالی‌که مشکل از بیرون نیست، مشکل از همان فاضلاب‌های جوشانی است که سال‌ها جمع شده‌اند.

وقتی فاضلاب می‌جوشد، این به معنای بدبختی یا شکست نیست، این یعنی مشکل بالا آمده، خود را نشان داده و نشان دادن مشکل، یعنی چراغ سبزی برای شروع درمان. وقتی چیزی دیده نمی‌شود، نمی‌توان آن را حل کرد؛ اما وقتی ظاهر می‌شود؛ یعنی وقت برطرف کردن مشکل رسیده است. درست مثل وقتی که یک لوله خراب می‌شود تا زمانی‌که نشتی نداشته باشد، متوجه نمی‌شوی؛ اما روزی که نشتی شروع می‌شود، تازه می‌فهمی؛ باید آن را درست کنی.

هیچ انسانی بدون آموزش نمی‌تواند از این فاضلاب‌ها دور بماند؛ چون اگر انسان راه درست را نشناسد، اجازه می‌دهد هر نوع فکر و انرژی وارد وجود آن شود؛ بنابراین داشتن آموزش، معرفت، شناخت و فهمیدن قوانین هستی، جزء مهم‌ترین ابزارها برای پاکسازی درونی است.

برای پاکسازی این فاضلاب‌ها، نباید عجله کرد؛ نباید فکر کرد یک‌شبه درست می‌شود؛ نباید انتظار داشت با یک جلسه یا یک تصمیم همه‌چیز حل شود. پاکسازی باید مرحله‌به‌مرحله انجام شود. با صبر، نظم و با عمل کردن، نه با حرف زدن. انسان باید کم‌کم یاد بگیرد چه چیزهایی وارد ذهن خود می‌کند و چه چیزهایی را اجازه می‌دهد در وجود خود بماند. این شناخت باعث می‌شود فاضلاب‌های قدیمی آرام‌آرام تخلیه شوند.

خیلی وقت‌ها ما درد را با مشکل اشتباه می‌گیریم، مثلاً وقتی حالمان بد می‌شود، فکر می‌کنیم مشکل از بیرون است، در حالی‌که این حال بد همان جوشیدن فاضلاب است. این درد نشانه تخریب نیست، نشانه بازسازی و پاکسازی است. مثل وقتی که زخم را شست‌وشو می‌دهند، سوزش دارد‌؛ اما این سوزش مرحله درمان است.

انسان باید به درون خود نگاه کند، به چیزهایی که جمع کرده، به چیزهایی که در رفتارها نشان می‌دهد، به ترس‌هایی که از کودکی مانده، به رنج‌هایی که هنوز حل نشده، به خشم‌هایی که در حرف‌ها بیرون می‌ریزد. این‌ها همه ذخیره شده‌اند؛ باید مسیر درمان را طی کنند و این مسیر با آرامش، آموزش و حرکت تدریجی درست می‌شود.

اگر انسان می‌خواهد زندگی‌‌اش خوب شود؛ باید اول درون خود را سامان دهد. وقتی درون درست شود، بیرون هم درست می‌شود. وقتی فاضلاب‌های جوشان آرام شوند، رفتار انسان تغییر می‌کند، فکر او آرام، روابطش بهتر می‌شود و زندگی معنا پیدا می‌کند.

منبع: سی‌دی فاضلاب‌های جوشان
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطیما (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر ملاحت رهجوی راهنما همسفر فاطیما (لژیون یازدهم)
ویرایش: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) دبیر دوم سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کوروش آذرپور