نهمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی گرمسار به استادی راهنما همسفر معصومه، نگهبانی راهنما همسفر الهه و دبیری همسفر اعظم با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» روز یکشنبه ۲ آذرماه ۱۴۰۴ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
دستور جلسه امروز «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» است. تمام دستور جلسات کنگره برای این است که من ساخته شوم و یاد بگیرم. این دقیقاً مانند زمانی است که من در جاده در حال رانندگی هستم و ممکن است ماشین من خراب شود. آموزش‌هایی که در کنگره دریافت می‌کنم مانند یک جعبه ابزار است، هر زمان ماشین خراب می‌شود، کنار می‌زنم، ابزار مناسب را برمی‌دارم، مشکل را برطرف می‌کنم و دوباره مسیرم را ادامه می‌دهم. دستور جلسات و آموزش‌های کنگره نیز همین کار را برای من انجام می‌دهند. مشکلات همیشه در مسیر زندگی وجود دارند. زندگی پر از فراز و نشیب است و همین فراز و نشیب‌ها باعث می‌شوند من یاد بگیرم، کمتر دچار مشکل شوم، انرژی‌ام کمتر هدر برود و حال بهتری داشته باشم.
طبق صحبت‌های آقای مهندس در روز چهارشنبه که ایشان توضیح دادند در ابتدای شروع به کار کنگره، معرکه‌گیری‌هایی وجود داشت. ایشان و خدمتگزاران فکر کردند که چه‌طور می‌توانند این معرکه‌گیری‌ها را جمع کنند. تصمیم گرفتند یک معرکه‌گیری خیر و مثبت ایجاد کنند و این معرکه‌گیری خیر همان یادگیری است. به همین دلیل دستور جلسه امروز «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» نام‌گذاری شده است؛ یعنی یادگیری کمک می‌کند که معرکه‌گیری شکل نگیرد. اگر یک ترازو را در نظر بگیریم، هرچه کفه یادگیری سنگین‌تر باشد، کفه معرکه‌گیری سبک‌تر می‌شود. وقتی یادگیری بیشتر باشد، قدرت آن بر معرکه‌گیری غلبه می‌کند و اجازه نمی‌دهد پاشیدگی و حاشیه‌سازی به وجود بیاید.
طبق صحبت‌های آقای مهندس در گذشته درویش‌ها یا برخی افراد معرکه‌ای راه می‌انداختند؛ مثلاً شاهنامه می‌خواندند یا زنجیر پاره می‌کردند. شاید شما هم دیده باشید؛ من خودم یکی دو بار دیده‌ام. افراد دور آن‌ها جمع می‌شدند؛ ردیف‌های جلو نشسته، ردیف‌های بعد نیم‌خیز و همین‌طور تا عقب. گاهی در همان صف جلو، برخی افراد برای خودشان معرکه‌گیری تازه‌ای ایجاد می‌کردند؛ حرف می‌زدند، حواس دیگران را پرت می‌کردند یا شلوغ می‌کردند؛ حتی بعضی‌ها در همان ازدحام مثلاً کلاهی را از سر کسی برمی‌داشتند و باعث بی‌نظمی می‌شدند.
همان معرکه‌گیری قدیمی که می‌گفتند «کلاهش پس معرکه است»؛ یعنی فرد برای برداشتن کلاهش جلو می‌رفت؛ اما یا کلاهش را پیدا نمی‌کرد یا خودش گم می‌شد. این موضوع در کنگره نیز مصداق دارد. ما در کنگره با یادگیری و آموزش‌ها نوعی معرکه‌گیری انجام می‌دهیم؛ اما معرکه‌گیری ما در جهت خیر و رشد است. همه ما در مسیر آموزش هستیم؛ با این حال باید مراقب باشیم درگیر حاشیه‌ها نشویم. هر لحظه باید آگاه باشیم؛ چون ممکن است معرکه‌گیری‌ها در زندگی، کار یا حتی در کنگره سر راهمان ظاهر شوند. مهم این است که جریان یادگیری را قطع نکنیم.
آقای مهندس می‌فرمایند: معمولاً زمانی معرکه راه می‌افتد که فرد دچار شکست می‌شود؛ وقتی اوضاع خوب است، کسی معرکه نمی‌گیرد. در شعبه‌های تازه تأسیس هم این موضوع ممکن است رخ دهد و تنها دانایی و آموزش صحیح است که مانع غلبه معرکه‌گیری می‌شود. این مراقبت را می‌توان از خانه آغاز کرد. مثل زمانی که به جای پذیرش اشتباه، مقصر را در دیگری می‌جوییم؛ درست مثل بچه‌ای که به جای درس خواندن، تقصیر را گردن موبایل می‌اندازد. انسان آگاه کسی است که خطای خود را می‌پذیرد و وارد معرکه نمی‌شود؛ زیرا بیرون آمدن از معرکه به فرا‌آگاهی نیاز دارد.
مرزبان کشیک: همسفر فاطمه
تایپیست و عکاس: همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنما همسفر زینب مرزبان خبری
همسفران نمایندگی گرمسار
- تعداد بازدید از این مطلب :
340