درخت زندگی با هرس بخشش، پر بار می‌شود

هفتمین جلسه از دور اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی راهنمای محترم مسافر کاظم، نگهبانی موقت پهلوان مسافر مسلم و دبیری موقت پهلوان مسافر سعید، با دستور جلسه‌ «گلریزان»، روز سه‌شنبه ۲۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز شد.

سخنان استاد:

ما هر سال در کنگره چهار جشن برگزار می‌کنیم: جشن راهنما، جشن ایجنت، جشن همسفر و جشن گلریزان. ما با برگزاری این جشن‌ها از کسانی که برای ما زحمت کشیده‌اند سپاس‌گزاری می‌کنیم. راهنما، مرزبان، ایجنت، دیده‌بان و همسفر، هر کدام به نوعی برای ما زحمت می‌کشند؛ پس وظیفه ما است که از آن‌ها به بهترین شکل ممکن تشکر و قدردانی کنیم. جشن گلریزان، جشنی است که می‌خواهم از خودم تشکر کنم. در این جشن، هر کس به نوعی از خودش تشکر می‌کند. ما هر زمان به کنگره می‌آییم، با مهم‌ترین فرد زندگی خود قرار داریم و آن فرد کسی جز خودم نیست و چه کسی از خودم مهم‌تر است؟

اگر بخواهیم به یک اداره، سازمان یا مراسم عروسی برویم، بهترین لباس و کفش خود را می‌پوشیم و از هر جهت به خودمان می‌رسیم. تمام این کارها را موقع آمدن به کنگره هم باید برای خودمان انجام دهیم؛ برای خودمان شخصیت و ارزش قائل شویم. تا خودم، خودم را قبول نداشته باشم، نمی‌توانم از دیگران توقعی داشته باشم. در کنگره چهار وادی وجود دارد که در مورد خودِ انسان صحبت می‌کند و می‌گوید هیچ موجودی به اندازهٔ خود انسان نمی‌تواند به خودش کمک کند. همچنین می‌گوید: هیچ‌کدام از ما انسان‌ها به هیچ نیستیم و حتی سپردن مسئولیت کارها به خداوند؛ یعنی سلب مسئولیت از خویش. این نشان می‌دهد که خودشناسی در انسان چقدر مهم است.

ما باید روی توان، انرژی و قابلیت‌های خودمان حساب کنیم و نباید منتظر کاری از بیرون باشیم. جشن گلریزان یکی از بهترین جشن‌های کنگره است و هر کسی باید روی قابلیت‌های خودش حساب کند. جناب مهندس در سی‌ دی مثال بسیار زیبا این مسئله را عنوان می‌کنند و می‌فرمایند: وقتی وارد یک سیستم و ساختار شدی، ببین چقدر تغییر کرده‌ای و چه مراحلی را پشت سر گذاشته‌ای و در نهایت ببین این حرکت و پشت سر گذاشتن مراحل چه تأثیری در زندگی‌ات داشته است. آیا باعث شده در زندگی پیشرفت کنی و انسان موفق‌تری باشی؟ آیا این سیستم و آموزش‌های آن موجب شده که من جایگاه بالاتر و بهتری پیدا کنم؟

اگر این رشد و پیشرفت را در خودم می‌بینم، باید تلاش کنم آن را حفظ کنم و برای حفظ آن، باید بهایش را بپردازم. ما در کنگره تربیت نفس انجام می‌دهیم؛ این‌گونه نیست که فقط مواد را ترک کنیم. بر تابلوی ورودی کنگره نوشته شده است: «جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰». اگر انسانیت در درون ما شکوفا شود و من آدرس درونی خودم را پیدا کنم و بتوانم گوهر وجودی خویش را کشف کنم، در آن زمان پرداختن به ضد‌ارزش‌ها برایم بی‌ارزش می‌شود و حاضر نخواهم بود گوهر وجودی خودم را به راحتی به حراج بگذارم.

انسان با شناخت بهتر خود باعث می‌شود صفات خوب را جایگزین صفات بد کند و منیت، غرور، کینه و بسیاری از ضد‌ارزش‌ها را کنار بگذارد و به‌جای آن‌ها صفات نیک از جمله بخشیدن را جایگزین کند. اگر می‌خواهم امروز انسانیت در من زنده شود، باید بخشیدن را یاد بگیرم و برای رسیدن به بخشش، به بسیاری از چیزها نیاز دارم.‌ اگر من کینه، حسادت، نفرت و مجموعه‌ای از صفات ناپسند داشته باشم، هرگز نمی‌توانم ببخشم؛ حتی اگر قیاس هم کنم، نمی‌توانم ببخشم. اگر می‌خواهم ببخشم، باید ابتدا معنی محبت واقعی را یاد بگیرم؛ نه محبتی که فقط در کلام باشد.

ما در این جشن شرکت می‌کنیم تا بر نفس خود غلبه کنیم و برای آن، قالب و چارچوب جدیدی بسازیم و طبق آن حرکت کنیم. همهٔ این‌ها تمرینی است برای آن‌که نفس ما ارتقا یابد. کنگره فقط محل تمرین است، مسابقهٔ واقعی در میدان زندگی است. امروز در جشن گلریزان، من بخشیدن را یاد می‌گیرم تا متعهد شوم که ببخشم و به موقع پرداخت کنم. وقتی این چارچوب در درون من به بهترین شکل ساخته شد، می‌توانم آن را در زندگی‌ام به کار ببرم. در آن زمان درمی‌یابم که بخشش فقط مربوط به ثروت نیست و بسیاری از مسائل دیگر را نیز در بر می‌گیرد.

بخشیدن برای این است که بتوانیم خودمان را رها کنیم و از بسیاری از چیزها به‌ راحتی بگذریم، سال‌ها ذهن خود را با پرداختن به موضوعات بی‌ارزش درگیر نکنیم و حال خود را خراب نکنیم. هدف کنگره از برگزاری این جشن آن است که بتوانیم ببخشیم و حال خودمان را خوب کنیم، وگرنه کنگره هیچ نیازی به کمک ما ندارد. همهٔ این‌ها آموزشی است تا به معنی واقعی بخشش پی ببریم و درک کنیم که هر کس باید در حد توان خود ببخشد. همهٔ این‌ها برای آن است که قالبی تازه و نیک در من شکل گیرد و ساخته شود.

در سی‌ دی پیام‌آور، جناب مهندس می‌فرمایند: اگر در حلقه‌ای قرار داریم و در حال آموزش دیدن هستیم، کاری کنیم که با توشه‌ای نیک از این حلقه بیرون برویم و خود را وارد حلقهٔ دیگری کنیم؛ و امروز، بهترین زمان برای ذخیره و افزودن این توشه است. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: همان‌طور که هنگام هرس کردن درخت، شاخ و برگ اضافهٔ آن را می‌زنیم و به ظاهر درخت لخت می‌شود، ولی در اصل این هرس کردن برای آن است که در بهار شکوفاتر شود و به بار بنشیند و میوهٔ بیشتری دهد، در بخشش نیز دقیقاً همین‌گونه است. باید مال خود را هرس کنیم و با بخشیدن قسمتی از ثروت خود، اثرات آن را در زندگی‌مان مشاهده کنیم.

خداوند سریع‌الحساب است و سریع‌تر از آن‌چه تصور کنیم، پاسخ نیکی ما را می‌دهد و نمی‌گذارد زیر قرض او بمانیم. خداوند می‌فرماید: تو قرض‌الحسنه بده، من چندین برابر آن را به تو بازمی‌گردانم. ما باید یاد بگیریم که به خداوند ایمان داشته باشیم و بخششی که انجام می‌دهیم، از ته قلب و بدون منت باشد. در پیام وادی چهاردهم آمده است: «ارابه‌ها را در بیکران به حرکت درآورید که نگهبانان ماوراء به آن‌چه در زمین می‌گذرد، نیازمندند.» امروز در ماوراء همه نشسته‌اند و می‌خواهند ببینند من و شما چه می‌کنیم. امیدوارم امروز تمام توانمان را برای شرکت در این جشن بگذاریم و جشن باشکوهی داشته باشیم.

مرزبان کشیک: مسافر حمید
ویراستار: مسافر جمال (لژیون ششم)
تایپ: مسافر ناصر (لژیون اول)
عکس: مسافر احسان (لژیون سوم)
ارسال خبر: مسافر سعید (لژیون دوم)