وقتی این سیدی را گوش میدادم، تازه فهمیدم که خیلی وقتها، خودِ من باعثِ مشکلاتِ زندگیام بودم، ولی همیشه دنبالِ مقصر بیرونی میگشتم. با خود میگفتم: خواستِ خدا بود، قسمت نبود، خدا نخواست که درست بشود. در واقع نمیتوانستم قبول کنم که اشتباه از خودم بوده، نمیخواستم ببینم که خودم تصمیمِ غلط گرفتهام یا اصلاً حرکتی نکردهام.
آقای مهندس در سیدی وادی چهارم فرمودند: «وقتی در مسائل حیاتی، مسئولیت را به خداوند میسپاریم، در واقع از خودمان سلبِ مسئولیت میکنیم.»
این جمله برای من مثلِ زنگِ بیدارباش بود. فهمیدم خداوند همه چیز را در اختیارم گذاشته: عقل، اختیار، تفکر، و حتی راهِ درست؛ مثلِ کنگره ۶۰، راهنما و آموزشها. اما حرکت را باید من انجام بدهم. خداوند به من بال داده، اما پرواز با خودم است.
قبلاً وقتی اشتباه میکردم، سریع میگفتم «قسمت نبود» تا وجدانم راحت شود، اما حالا یاد گرفتهام بگویم «من اشتباه کردم، اما میخواهم درستش کنم». این یعنی رشد، یعنی آغازِ انسان شدن. فهمیدم خداوند معجزه میکند، ولی فقط برای کسانی که حرکت میکنند.
وقتی من بهسوی روشنایی قدم برمیدارم، نیروهای الهی هم به کمکم میآیند. دیگر یاد گرفتهام بهجای اینکه از خدا بخواهم مشکلاتم را حل کند، از او بخواهم قدرتِ حلکردنشان را به من بدهد. یاد گرفتهام دعا کنم، اما بعد از دعا حرکت کنم.
الان میدانم اگر در مسیرِ اشتباه بروم، سقوط میکنم؛ نه اینکه خدا نخواست، بلکه چون خودم قانون را رعایت نکردم و اگر مسیر را درست بروم، خداوند هم در کنارم هست و راه را باز مینماید.
پس برای من معنای این سیدی چنین است که: رهایی و آرامش، زمانی به وجود میآید که مسئولیتِ زندگیام را بپذیرم و از درونِ خودم آغاز کنم.خداوند همیشه هست، اما حرکت از من است.
منبع: سی دی وادی چهارم
نویسنده: همسفر سارا رهجوی راهنماهمسفر آمنه (لژیون دوم)
تایپ و ویرایش:همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون دوم)
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنماهمسفر اعظم (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر مینا دبیر سایت رهجوی راهنما همسفر اعظم ( لژیون یکم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
80