هستی دارای نقطه تحمل است

سلام دوستان خدیجه هستم یک همسفر

وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود و به درجه‌ی بالا و بالاتر برسد، نقطه‌ی تحمل پیدا می‌کند. خدا را شکر که در کنگره هستیم و با این وادی‌ها آشنا شدیم تا بتوانیم در زندگی از آن‌ها استفاده کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم. از وادی اول که در مورد تفکر است، همه چیز از همان تفکر شروع می‌شود و آقای مهندس همه‌ی وادی‌ها را به‌جا و بسیار مناسب بیان کردند و یکی‌یکی برای ما کنگره‌ای‌ها توضیح دادند که اگر هرکدام را در زندگی اجرا کنیم، زندگی ما بهترین کیفیت را خواهد داشت. آقای مهندس گفتند: ذره‌ذره شروع کنید، از کارهای ضدارزشی دوری کنید، مثل غیبت، بی‌نظمی، بداخلاقی، دروغگویی و تمام صفات بد را کم‌کم از خود دور کنید و به درجه‌ی خوب و بهتر و بهتری در زندگی برسید. شاید در شروع کار سخت باشد، ولی انجام‌پذیر است و باید خواسته‌ی آن را داشته باشیم و از قدرت مطلق کمک بگیریم. زمانی ما یک زمین داشتیم، همیشه فکر می‌کردیم چطور این زمین درخت بکاریم، چطور خانه بسازیم، اما با توکل به خدا شروع کردیم، آجر روی آجر گذاشتیم و خانه ساخته شد. درخت کاشتیم، خیلی کوچک بود. هرکس می‌دید می‌گفت: خیلی زمان می‌برد این درخت‌ها رشد کنند، چرا اینقدر کوچک خریدید؟ چندساله می‌گرفتید؟ و الان درخت‌ها بزرگ شده‌اند، ماشاءالله میوه می‌دهند و پرپشت شده‌اند. همان کسانی که می‌گفتند درخت‌های کوچک گرفتید، باورشان نمی‌شد که همان درخت‌ها هستند. بله، زمان گذشت و این درخت‌ها را کاشتیم تا استفاده کنیم و بعداً دیگران نیز استفاده کنند. باید در امور زندگی تحمل کرد، صبر کرد تا به نتیجه‌ی دلخواه رسید، مثل کنگره و اعتیاد. من مسافرم اول می‌گفتم: ده ماه خیلی زیاد است، خدا را شکر، سال‌ها گذشت، مسافرم به راهی رسیده، ولی من با عشق به کنگره می‌آیم و اصلاً فکر نمی‌کنم بدون کنگره بتوانم زندگی کنم. دوست دارم باشم و دینی که به کنگره دارم را، هرچند کم، با خدمت پرداخت کنم، هرچه که باشد. خدا را شکر می‌کنم که در کنگره هستم و از آموزش‌های ناب کنگره می‌توانم استفاده کنم.

سلام دوستان طاهره هستم یک همسفر

وادی نهم به ما می‌گوید هر چیزی که در هستی وجود دارد، دارای نقطه‌ی تحملی است و اگر از نقطه‌ی تحمل خودش خارج شود، به نقطه‌ی آشوب می‌رسد. پیام وادی نهم برای کسانی است که می‌خواهند به دنیایی تازه‌ای پا بگذارند. در این وادی، ما از سخن‌گفتن به عمل می‌رسیم و باید عمل کنیم. انسان احساس می‌کند که از راه ضدارزش‌ها زودتر به خواسته‌هایش می‌رسد، ولی راه ضدارزش‌ها مثل زهری است با طعم شیرین در جامی طلایی که نوشیدن آن، انسان را به طرف بیماری و نابودی می‌برد و راه مستقیم، مثل آبی زلال در کوزه‌ای گلی که نوشیدن آن مایع حیات است و رفع تشنگی می‌کند. وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود و به درجه‌ی بالا و بالاتر برسد، نقطه‌ی تحمل پیدا می‌شود و به انسان اختیار کامل داده شده است که انتخاب کند چه راهی را پیش بگیرد: صراط مستقیم یا ضدارزش‌ها. و خدا را شکر که در کنگره به ما آموزش کامل داده می‌شود.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر

در وادی نهم نتیجه می‌گیریم که همه مخلوقات باید نقطه تحملشان را بالا ببرند تا دچار آسیب روحی نشوند. انسان زمانی که خلق شد، دو نیروی خیر و شر در او نهاده شد و عقل و امامان معصوم را برای انسان گسیل نمود که راه درست را پیدا کند و از بدی‌ها مثل دزدی و تجاوز و قتل و غارت بپرهیزد و از اعمال شیطانی دوری کند. وقتی نیرویی از کم آغاز می‌شود و به درجه بالاتر می‌رسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود که در هر انسانی فرق دارد؛ یکی کم، یکی زیاد. دقیقاً چند روز پیش، دانش‌آموز پسر ۹‌ساله‌ای به‌خاطر تقلب کردن، مدیر مدرسه پدر و مادر این دانش‌آموز را در جریان گذاشت و پسر ۹‌ساله از ترس خودش را از ساختمان ۳‌طبقه پرت کرد و خودکشی کرد چون تحملش را نداشت، حال اینکه یک آدم ۴۰‌ساله هم سر موضوعی پیش‌پاافتاده هم دقیقاً همین کار را بکند، چون نقطه تحملش از پسر ۹‌ساله کمتر است. نقطه تحمل در هر انسانی متفاوت است. در صورتی می‌توانیم ضد ارزش‌ها را کاهش دهیم که نیروی عقل را به‌کار گیریم و دانایی خود را بالا ببریم. نباید از مشکلات فرار کنیم، حتماً خیری در همان مشکل است. اگر قدرت تحمل مشکلات نبود، همه انسان‌ها چند قرن پیش از بین می‌رفتند، چون همان مشکلات برای ساخته شدن خود انسان و بقای اوست. اگر انسان‌های بد اطرافمان نبودند، ما هم به درجه بالاتر نمی‌رسیدیم. نتیجه اینکه باید از همه مشکلات عبور کنیم تا به نقطه تحمل دست پیدا کنیم.

رابط‌خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) نگهبان سایت