نقطه‌ی تحمل در انسان قابل تغییر است. (نمایندگی ارکیده کرمان)

هشتمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی_ خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی ارکیده کرمان با استادی راهنما همسفر سولماز، نگهبانی مسافر مرضیه و دبیری موقت مسافر خدیجه، با دستور جلسه: «وادی نهم و تأثیر آن روی من» روز شنبه ۱۰ آبان‌ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، سولماز هستم یک همسفر.

خوشحالم که بعد از مدت‌ها امروز این توفیق را داشتم تا نمایندگی ارکیده کرمان حضور داشته باشم. از ایجنت محترم شعبه خانم رمله، و گروه مرزبانی بسیار سپاسگزارم که اجازه دادند تا در خدمت شما عزیزان باشم.

دستور جلسه‌ی امروز «وادی نهم و تأثیر آن روی من» می‌باشد. این وادی درباره‌ی نقطه‌ی تحمل و توان انسان‌ها صحبت می‌کند. تفاوتی که انسان با سایر موجودات دارد، در همین نقطه‌ی تحمل است. نقطه‌ی تحمل انسان قابل تغییر است، اما ممکن است در موجودات دیگر این قابلیت به این شکل نباشد. این ویژگی را می‌توان به‌عنوان یک کلید و ابزار در زندگی به کار گرفت.

در مسائل منفی و ضد ارزش‌ها، زمانی که نقطه‌ی تحمل بالا می‌رود، معمولاً با لذت همراه است. برای مثال، فردی که اضافه‌وزن دارد، ورزش نمی‌کند، به خود سختی نمی‌دهد و در خانه می‌نشیند. عدم تحرک، استراحت، خواب زیاد، پرخوری و تنوع خوراک برای او خوشایند و دلپذیر است. پس در مسائل منفی، بالا رفتن نقطه‌ی تحمل، امری راحت، ممکن و لذت‌بخش است. در مورد مصرف سیگار، قلیان و حتی مواد مخدر نیز این مسئله صادق است.

کسی که به کنگره آمده و مثلاً می‌گوید مصرف روزانه‌اش پنج گرم شیره‌ی خوراکی است، باید بپرسیم آیا این مقدار برای فردی که مصرف‌کننده نیست، ممکن است؟
قطعاً خیر. فرد غیرمصرف‌کننده در همان ابتدا با این حجم از مواد مسلماً اوردوز می‌کند، چون نقطه‌ی تحمل بدنش در برابر مواد پایین است. اما برای فرد مصرف‌کننده، این مقدار حالتی عادی و متعادل ایجاد می‌کند.

پیش از کنگره، یکی از روش‌هایی که برای ترک استفاده می‌شد اما به درمان منجر نمی‌گردید، سقوط آزاد بود. به فرد مصرف‌کننده می‌گفتند: «دیگر مواد مصرف نکن!» این کار درست مانند آن است که از پله‌های یک آسمان‌خراش بالا بروی و ناگهان خود را از آن بالا به پایین پرت کنی. در چنین حالتی، جسم، روان و افکار انسان به‌شدت آسیب می‌بیند.

اما در کنگره، با آموزش، تمرین و تکرار، نقطه‌ی تحمل خود را در مسائل مثبت بالا می‌بریم. این همان چیزی است که وادی نهم به ما آموزش می‌دهد.

حال سؤال این است که: بالا رفتن نقطه‌ی تحمل چگونه امکان‌پذیر است؟ در پاسخ باید گفت: ما در کنگره به‌مدت ده ماه، با استفاده از پروتکل DST سفر می‌کنیم. به مدت ۲۱ روز روی یک پله می‌مانیم، سپس با ضریب ۰/۸ افزایش یا کاهش پیدا می‌کنیم و به بدن فرصت بازسازی می‌دهیم. همه‌چیز مشخص و حساب‌شده است تا نقطه‌ی تحمل در زمینه‌ی مصرف مواد که بالا رفته بود، پایین بیاید و در مسائل مثبت بالا برود.

برای مثال، همسفری که به کنگره می‌آید، می‌شنود که باید از ضد ارزش‌ها دوری کند. اما نمی‌تواند یک‌باره این کار را انجام دهد. اگر او فردی دروغ‌گو بوده، یا قضاوت نادرست درباره‌ی دیگران داشته و در کار دیگران تجسس می‌کرده است، هیچ‌کدام از این رفتارها را نمی‌تواند یک‌باره کنار بگذارد. بلکه باید ذره‌ذره و قدم‌به‌قدم، نقطه‌ی تحمل خود را در ارزش‌ها بالا ببرد. با بالا رفتن دانایی، می‌توانیم ضد ارزش‌ها را کنترل کرده و آن‌ها را کم‌کم از درون خود بیرون کنیم.

نکته‌ی مهم دیگری که لازم می‌دانم بیان کنم، این است که در این وادی از حرکت صحبت شده است؛ زیرا در سکون هیچ اتفاقی نمی‌افتد. اگر من با وجود دریافت آموزش‌ها و نوشتن سی‌دی‌ها، در خانه بنشینم و هیچ حرکت یا عملی انجام ندهم، نقطه‌ی تحملی در من ایجاد نمی‌شود و نمی‌توانم آن را بالا ببرم. پس با حرکت در مسیر صراط مستقیم و ارزش‌ها، نقطه‌ی تحمل افزایش می‌یابد.
برای روشن‌تر شدن مطلب، مثالی دیگر بیان می‌کنم. ضرب‌المثلی هست که می‌گوید: «تخم‌مرغ‌دزد، شتر‌دزد می‌شود.» به عبارتی، هیچ‌کس یک‌باره به انجام کارهای ضد ارزش نمی‌رسد. هیچ قاتلی از روز نخست، قتل انجام نداده است. ابتدا شاید حشره‌ای را کشته، سپس حیوانی را سر بریده، و قدم‌به‌قدم چشم خود را بر حقیقت بسته است تا سرانجام نقطه‌ی تحملش در برابر ضد ارزش‌ها بالا رفته و توانسته عملی در آن حجم و وسعت از تاریکی انجام دهد.

من نام این وادی را در لژیون همسفران، «وادی همسفران» گذاشته‌ام، زیرا همسفران باید با تحمل، صبوری و تفکر، نقطه‌ی تحمل خود را بالا ببرند.

تایپ: همسفر مهرناز – لژیون سوم – نمایندگی ارکیده کرمان
ویرایش: مسافر فرزانه – لژیون چهارم – نمایندگی ارکیده کرمان
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز