زمان و تکرار، دو عامل اصلی در تغییر نقطه تحمل هستند.

جلسه هشتم از دوره دوم جلسات آموزشی‌ خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی سالار خمین با استادی مسافر مرتضی، نگهبانی مسافر فرج و دبیری مسافر یوسف با دستور جلسه “وادی نهم و تأثیر آن روی من” در روز یکشنبه ۱۱ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد؛
می‌توانم بگویم خدمت امروز برای من یک توفیق اجباری بود. از نگهبان عزیز بسیار سپاس‌گزارم که این فرصت را برای من فراهم کردند.
دستور جلسه امروز درباره‌ی «نقطه تحمل» است. گفته می‌شود وقتی نیرویی از کم شروع به حرکت می‌کند و به درجات بالاتری می‌رسد، نقطه تحمل در آن ایجاد می‌شود.
اگر به طبیعت نگاه کنیم، می‌بینیم که هر چیزی، حتی اشیاء بی‌جان، نقطه تحمل خاص خودشان را دارند. مثلاً سنگ را در نظر بگیرید: سنگ تا حدی می‌تواند گرما را تحمل کند، اما وقتی در حرارت بسیار بالا قرار بگیرد، ذوب می‌شود و اگر در سرمای شدید باشد، ممکن است ترک بخورد. یعنی هر جسمی در برابر گرما، سرما یا فشار، تا اندازه‌ای مقاومت دارد که همان را می‌گوییم «نقطه تحمل».
در مورد انسان هم همین‌طور است. انسان نیز در برابر شرایط مختلف نقطه تحملی دارد. مثلاً اگر به من که آمادگی جسمانی ندارم بگویند دو هزار متر شرکت کنم، نمی‌توانم آن را تا آخر ادامه دهم؛ اما شخصی که تمرین کرده و آمادگی دارد، به راحتی می‌دود. آن فرد نقطه تحمل بدنش را بالا برده و من هنوز نه.
در مورد «مصرف مواد» هم همین‌طور است. روز اولی که مصرف‌کننده شدیم، بدن‌مان سالم بود. اگر همان روز به ما می‌گفتند دو گرم تریاک بکش، شاید همان روز یا می‌مردیم یا بدن‌مان به ‌شدت واکنش نشان می‌داد. اما به مرور، با تکرار مصرف، نقطه تحمل بدن‌مان بالا رفت تا جایی که روزی ده گرم تریاک هم برایمان عادی شد.
در کنگره، همین کار را انجام می‌دهیم؛ یعنی نقطه تحمل بدن را به‌ تدریج  در مقابل مواد مصرفی پایین می‌آوریم تا بتوانیم بدون مواد زندگی کنیم. این همان کاری است که در «سفر اول» انجام می‌دهیم؛ و در طول زمان و با رعایت برنامه‌ی درمانی (DST)، این تغییر اتفاق می‌افتد.
زمان و تکرار، دو عامل اصلی در تغییر نقطه تحمل هستند. همان‌طور که تکرار مصرف باعث بالا رفتن نقطه تحمل مواد شد، تکرار شرکت در جلسات و رعایت اصول هم باعث بالا رفتن نقطه تحمل در «نکِشیدن» می‌شود.
شرکت مداوم در جلسات، نشستن سر موقع، شنیدن مطلب و تجربه‌ها، همگی تمرینی برای بالا بردن نقطه تحمل ماست. ده ماه سفر اول هم از همین‌رو تعیین شده؛ چون زمان لازم است تا هم جسم و هم روان به تعادل برسند.
در مورد خودم هم بگویم که نقطه تحمل من در کنگره در جنبه‌های مختلف رشد کرده است. علاوه بر ترک مواد و سیگار، در اخلاق و رفتار هم تغییر کرده‌ام. قبلاً زود از کوره درمی‌رفتم، زود عصبانی می‌شدم، اما حالا ممکن است در طول سال هم عصبانی نشوم، حتی اگر دیگران بدترین حرف‌ها را بزنند.
این تغییر را مدیون کنگره، راهنما و آموزش‌ها هستم.
خدمت کردن در کنگره هم خودش تمرینی برای بالا بردن نقطه تحمل است. در سفر دوم، خدمتی مثل مرزبانی باعث می‌شود تحمل ما در برخورد با دیگران، اختلاف نظرها و مسئولیت‌ها بسیار بیشتر شود. یادم هست در ابتدای مرزبانی، شاید زودتر عصبانی می‌شدم یا صدایم بالا می‌رفت؛ ولی امروز یاد گرفته‌ام رفتار پسندیده و آرام داشته باشم.
این یعنی رشد واقعی نقطه تحمل، نه فقط در ترک مواد، بلکه در تمام جنبه‌های زندگی.

دریافت نشان

نویسنده: مسافر احمد از لژیون دوم
تنظیم و ارسال: مسافر عباس