هر چیزی در هستی نقطه تحملی دارد

جلسه دوازدهم دوره سی‌ و یکم کارگاه‌های آموزشی، خصوصی مسافران  کنگره ۶۰ نمایندگی سهروردی اصفهان به استادی مسافر علیرضا ، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر اکبر با دستور جلسه ((وادی نهم؛ وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود.)) روز یکشنبه یازدهم آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

 سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر، ابتدا شاکر خداوندم که به من اجازه داد وارد کنگره ۶۰ شده و بتوانم درمان و به این حال خوش برسم. از آقای مهندس و خانواده محترم‌شان که این بستر امن را برای من فراهم نمودند، بسیار تشکر می‌کنم. از نگهبان جلسه، آقا مجتبی، از استاد عزیزم آقا جلال محوری، از ایجنت و گروه مرزبانی که به من اجازه دادند در این جایگاه قرار گرفته، خدمت کنم و آموزش بگیرم، سپاسگزارم.
دستور جلسه این هفته؛ وادی نهم است. وادی نهم می‌گوید: «وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود و به درجه‌، بالا و بالاتری می‌رسد، نقطه تحمل پیدا می‌کند» همه ما می‌دانیم هر چیزی در هستی نقطه تحملی دارد. وقتی بخواهیم از نقطه تحمل عبور کنیم، در هر موضوعی دچار دگرگونی و تخریب خواهیم شد و از حالت طبیعی خود خارج می‌شویم و به جایی می‌رسیم که یک‌سری آسیب‌ها را در خود به وجود می‌آوریم.
اگر بخواهیم مثالی بزنیم، در جامعه امروزی مشاهده می‌کنیم که بسیاری از نقطه‌تحمل‌ها کاهش پیدا کرده‌اند. این موضوع به‌خاطر جهل و نادانی است که مردم دارند؛ به‌خاطر مسائلی است که متأسفانه سرسری می‌گیرند و در آن دقتی ندارند. به‌طور مثال، دو خودرو با هم برخورد می‌کنند، اتفاق خاصی هم نمی‌افتد؛ نه به ماشین و نه به سرنشینان آسیبی می‌رسد.
اما چون نقطه تحمل‌شان پایین است و پذیرش ندارند، از خودرو پیاده شده و درگیر می‌شوند. ممکن است اتفاق بدی رخ دهد، کار به بیمارستان کشیده شود یا حتی مرگ رخ دهد. همه این‌ها از همان نقطه تحمل پایین شروع می‌شود. حالا وقتی می‌خواهیم در انسان به این نقطه تحمل فکر کنیم و به آن پی ببریم، با تمرین می‌توانیم نقطه تحمل خود را بالا ببریم،  جابه‌جایش کنیم، تا خودمان راحت باشیم، راحت زندگی کنیم و آرامش داشته باشیم.
نقطه تحمل می‌تواند در دو جهت مثبت و منفی جابه‌جا شود و بالا برود. در جهت منفی، اگر بخواهیم در نظر بگیریم، زمانی که مصرف‌کننده شدیم، هیچ‌کدام از ابتدا ۵ گرم مواد مصرف نمی‌کردیم. همه با یک یا دو پک شروع کردیم و خیلی راحت توانستیم نقطه تحمل خود را در برابر مصرف مواد مخدر بالا ببریم.
دیدیم وقتی بخواهیم در جهت منفی این کار را انجام دهیم، بالا بردن نقطه تحمل خیلی راحت است؛ هیچ آموزشی نمی‌خواهد و در زمان خیلی کم می‌توانیم آن را بالا ببریم. اما وقتی بخواهیم در جهت مثبت نقطه تحمل خود را بالا ببریم، کمی کار سخت می‌شود.
در این بخش نیاز داریم به آموزش، تفکر، تجربه؛ که در نهایت به دانایی و آگاهی برسیم. اگر دانایی و آگاهی ما افزایش پیدا کند، به نقطه‌ای می‌رسیم که می‌فهمیم بسیاری از مسائل پیش‌ پا افتاده هستند و نباید خودمان را درگیرشان کنیم. چرا که ممکن است مشکلی برای خودمان به وجود بیاوریم که دیگر قابل حل نباشد؛ مشکلی را با دستان خودمان بسازیم که باعث اذیت‌مان شود و آرامش‌مان را از دست بدهیم.
آقای مهندس در این وادی درباره عدالت صحبت می‌کنند؛ یعنی هر چیزی در جایگاه خودش. من در این وادی باید یاد بگیرم که اگر اکنون  اعتیاد دارم، این‌ها برمی‌گردد به گذشته خودم؛ این‌که قبلا کار و  تلاشی کرده‌ام؟ در جایی هم گفته می‌شود: «انسان چیزی را به دست نمی‌آورد مگر اینکه سعی و تلاش کند.»
حالا آن چیز می‌تواند خوب یا بد باشد. می‌تواند مال یا صبر باشد. هرچه امروز بکاریم، فردا باید درو کنیم؛ همان‌طور که هرچه در گذشته کاشتیم، امروز داریم درو می‌کنیم. وقتی بتوانیم این‌ها را بفهمیم و به آگاهی برسیم، خیلی راحت می‌توانیم از الان به فکر آینده باشیم و برای آینده چیزهایی را بسازیم.
در این وادی، صبر برای من معنای زیبایی پیدا می‌کند. صبر یعنی گذشت زمان؛ یعنی من به پارامتر زمان دقت و توجه کنم و در راستای هدفی که دارم، به‌صورت منظم آن موضوع را تکرار،  تا بتوانم به هدف و نتیجه برسم. این دقیقاً همان نقطه تحملی است که بیان می‌شود و می‌تواند من را به اهدافم برساند.
هفته آینده جشن گلریزان است به آقای مهندس، کلیه اعضای کنگره ۶۰، مخصوصاً اعضای شعبه سهروردی تبریک می‌گویم. نقطه تحمل را ربط می‌دهم به گلریزان، نقطه تحمل انسان وقتی بالا می‌رود که  آگاهی‌ و دانایی آن  بالا برود. زمانی آگاهی و دانایی بالا می‌رود که ما بخشش و بخشیدن را یاد بگیریم.
اگر بخواهم مثالی از سفر اول بزنم: زمانی که وارد پروسه درمان می‌شویم، داروی OT جایگزین می‌شود، و وقتی پله‌پله آگاهی‌مان افزایش پیدا می‌کند، بخشش را هم یاد می‌گیریم. من یاد می‌گیرم در هر پله‌ای که می‌خواهم کم کنم، یک‌پنجم از موادم را ببخشم. و وقتی بخشش صورت می‌گیرد، می‌بینم پاداشی به من داده می‌شود و پاداش همان حال خوشی است که دارم.
و به جایی می‌رسم که درمان می‌شوم و می‌توانم آرامش داشته باشم. در پایان، از خداوند می‌خواهم که ما را از طرف نادانی به طرف دانایی، و در نهایت از دانایی به بخشش رهنمون کند.

ضبط صدا : مسافر رضا ل۵
تایپ: مسافر فرزاد ل2، مسافران مجید و مهدی ل۱
ویرایش: مسافر مرتضی ل9
تنظیم و ارسال: مسافر جواد ل14

مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان