هفته گلریزان هفته شکرگزاری از خداوند است

اولین جلسه از دوره نودم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی شادآباد، با استادی دیده‌بان محترم لژیون سردار مسافر علیرضا، نگهبانیِ مسافر رسول و دبیری مسافر شهریار با دستور جلسه «وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجات بالا و بالاتر برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود » در روز شنبه 10 آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر. خیلی خوشحال هستم که امروز در خدمت شما بزرگواران هستم، امروز افتخار این را دارم که در اولین و بزرگترین نمایندگی کنگره ۶۰ در استان تهران خدمت شما عزیزان هستم، در تهران شعبه‌ای به بزرگی این شعبه هم از نظر مساحت و هم از نظر تعداد نداریم. در کنگره وقتی زمان می‌گذرد از نظر دانش یک سری اتفاقات می‌افتد و انتظار کنگره از این شعبه نسبت به شعبات دیگر بیشتر است.
وادی نهم می‌گوید وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود به درجه بالا و بالاتر می‌رسد و نقطه تحمل پیدا می‌شود وادی دهم می‌گوید صفت گذشته در انسان صادق نیست و وادی بعد می‌گوید رودهای خروشان به دریا و اقیانوس می‌رسد، وقتی صفت تغییر می‌کند و جمع می‌شود و به حد نصاب می‌رسد شخص راه می‌افتد و تمام هدف کنگره این است. تمام اتفاقاتی که ما از وادی اول حرکت کردیم برای این است که یک تغییری به وجود آید و این تغییرات به نقطه تحمل برسد که بتواند جریانی پیدا کند و این جریان به کل هستی ملحق شود، آن موقع است که یک مسافر می‌تواند این اتفاق بزرگ را رقم بزند یعنی نظم، انضباط و آرامش. چه موقعی این اتفاقات می‌افتد؟ زمانیکه نظم درونی ‌باشد.
ما به دنبال چه هستیم؟ چیزی که دنبال آن هستیم باید در درون خودمان منظم کنیم، وقتی این ساختار درون من منظم شد و من متوجه شدم که چه می‌خواهم آن دانستن درون من به وجود می‌آید. وقتی که می‌دانی چه می‌خواهی نقطه تحمل درون تو به وجود می‌آید. درست است که ما با تکرار مکررات نقطه تحمل را بالا می‌بریم ولی در نهایت ما می‌خواهیم از یک جایگاه سست به جای مستقل و مستحکم برسیم، حالا آن جایگاهی که می‌خواهیم کجاست؟ آن در نظم بیرونی و خواسته من شکل می‌گیرد. آن نظم درونی من است که مرا تا وادی ۸ می‌کشاند بعد می‌گوید حرکت کن.
نظم درونی من است که در دوراهی وادی نهم مرا راهنمایی می‌کند که باعث می‌شود من بدی را انتخاب کنم یا خوبی را، حرکت خیلی اتفاق بزرگی می‌باشد، خیلی انسان‌ها پا به جهان هستی می‌گذارند و در همان جا از جهان هستی خارج می‌شوند بدون اینکه حرکتی داشته باشند. وقتی فهم ماجرا صورت می‌گیرد ماجرا متفاوت می‌شود آن موقع است آدم‌ها می‌توانند بند کفش خود را سفت نمایند و لباس مناسب را تشخیص دهند و آن موقع است که انسان‌ها می‌توانند توشه‌ای که می‌خواهند در کوله خود ذخیره کنند. این‌ها پیش نیاز یک انسان متفکر و با خرد می‌باشد، تمام این اتفاقاتی که در کنگره برای ما رقم می‌خورد به خاطر این است که ما بتوانیم با تفکر ساختارها را آغاز نماییم.
آقای مهندس می‌فرمایند همه چیز در درون ماست، اگر ما بتوانیم درون خود را درست کنیم بیرون را می‌توانیم برایش تلاش کنیم تا بتوانیم آن اتفاق را رقم بزنیم. در سفر اول ما این تجربه را داریم که تمام تلاش خود را می‌کنیم تا بتوانیم نقطه تحمل خود را بالا ببریم و در بیرون نظم، انضباط و آرامش اتفاق می‌افتد، همچنین احترام و عدالت.
دیروز جشن نویسنده بود و خیلی از دوستان کنگره‌ای هم حضور داشتند، این هفته را باید به تمامی اعضای کنگره ۶۰ تبریک گفت به نوعی تمام اعضای کنگره نویسنده هستند، همه ما دبیر آقای مهندس هستیم به ما حکم می‌کند که دبیری کنیم، کسانی که می‌نویسند می‌توانند از نوشته‌های خود فرمان بگیرند برای همین است که خداوند به قلم قسم خورده است چون به نوعی قلم فرمان می‌دهد هم می‌تواند به جهان بینی درست فرمان دهد و هم می‌تواند به جهان‌بینی افیونی فرمان دهد.
ما از مطالب آموزش‌ها و وادی‌ها سرمشق می‌گیریم که باید با فهم کار کنیم، این مسیری که آغاز می‌شود همراه رنج فراوان می‌باشد، این رنج فراوان نقطه تحمل می‌باشد که رنج و سختی را قابل تحمل می‌کند. یک جایی عقل است یک جایی عشق و جای دیگر ایمان، عقل که مال سفر اول است عشقم که برای خدمت صادقانه است که برای سفر دوم است ولی یک چیزی این مسیر را هموار می‌کند و آن ایمان است.

در کنگره برای اینکه ما بخواهیم حرکت کنیم تمام دستور جلسات در یک جای مناسب  قرار گرفته تا ما بتوانیم تا یک رهجو بتواند خواسته ناخواسته با فهم یا بدون فهم قدم در آن نهاده و تجربه کند. هفته بعد هفته گلریزان می‌باشد که به نوعی حرکت کردن در ایمان است. قبل از اینکه هواپیما از زمین بلند شود کاپیتان می‌گوید از پروازی راحت توام با آرامش را از خداوند برایتان آرزو مندم، هیچی از او روی زمین نیست این یعنی ایمان، و آنجاست که خداوند مسیر سفر را برای ما هموار می‌کند. وقتی می‌گوییم ایمان، یاد خداوند می‌افتیم. ایمان وزن ماست و بسان یک دبستان  یا پیش دبستانی می‌باشد. و قسمت دوم دوران راهنمایی و متوسطه می‌باشد. در قسمت اول تعقل را تجربه می‌کنیم و در قسمت دوم عشق را می‌آموزیم و این دو بدون ایمان یک مفهوم بسیار سطحی خواهد داشت، در حد فقط یک درمان اعتیاد، اینکه می‌گویم سطحی برای ما در کنگره این گونه است در صورتی که در بیرون از کنگره امری بسیار خطیر می‌باشد.

بنده به عنوان دیده‌بان لژیون سردار که هر هفته به تمام شعب کشور سرکشی می‌کنم با کاوشگران بسیاری سر و کار دارم چون ما در کنگره کاوشگر تربیت نموده‌ایم و دائم از بنده خبر می‌گیرند، من هرچه به دست می‌آورم می‌بینم باز هم بی‌خبرم.
انسانی که در مسیر بخشش قدم می‌گذارد مفاهیم بسیار برای او متفاوت می‌شود. می‌داند دیگر ناامیدی چیست، نه از روی مفهومش، بلکه هیچگاه ناامید نمی‌شود. می‌داند منیت چیست باید از خویش عبور کند و باید بلیطش را تهیه کند. هیچ چیز در کائنات رایگان نیست. چون هستی جنسش رایگان نیست.
ممنونم که به صحبت‌های من توجه نمودید.

رهایی‌های هفته:

تایپ و ارسال: خدمتگزاران سایت شادآباد