از ورزش کردن لذت ببریم

نهمین جلسه از دور هفتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ سیرجان؛ با دستور جلسه « جهان بینی در ورزش» با استادی؛  ایجنت محترم آقای علی، نگهبانی؛ مسافر قاسم، دبیری؛مسافر داوود در روز یکشنبه مورخ 1404/7/27  راس ساعت ۱۷ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، علی هستم، یک مسافر. خداوند را شاکرم که بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم و آموزش ببینم. از جناب آقای مهندس، خانواده محترمشان و همه خدمتگزاران کنگره ۶۰ تشکر می‌کنم. موضوع جلسه، "جهان‌بینی در ورزش" است که ابتدا باید تعریفی از جهان‌بینی داشته باشیم.
جهان‌بینی به آنچه ما نسبت به خودمان و جهان پیرامون برداشت، احساس و دریافت می‌کنیم، گفته می‌شود. جهان‌بینی افراد معمولاً متفاوت است؛ زیرا تفکرات هر شخص با شخص دیگر متفاوت است. افرادی هستند که در زندگی به‌صورت تک‌بعدی زندگی می‌کنند؛ مثلاً اگر در دانشگاه تحصیل می‌کنند، تمام‌وقت خود را صرف درس‌خواندن می‌کنند یا برخی تمام‌وقت خود را صرف کارکردن می‌کنند. اما اگر کسی بتواند در کنار شغل و تحصیل، ورزش هم داشته باشد، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و روانی تعادل دارد. اما بحث "جهان‌بینی در ورزش" در کنگره به سال ۸۳ برمی‌گردد، زمانی که شعبه مرکزی کنگره به دلیل برخی مشکلات بسته و پلمب شد. چون بحث درمان همیشه در اولویت بوده و تعطیلی آن معنایی ندارد، جلسات و لژیون‌ها را در پارک‌ها برگزار کردند. گاهی اوقات بعد از برگزاری جلسات، رهجویان ساعتی را به بازی‌کردن می‌پرداختند که این بازی باعث می‌شد شادی و نشاط مضاعفی ایجاد شود. همین امر باعث شد که جناب آقای مهندس برنامه ورزش در روز جمعه در پارک‌ها را طراحی و برنامه‌ریزی کنند که علاوه بر شادی و نشاط روحی، جنبه درمانی هم دارد و درمان را آسان‌تر می‌کند. به‌عبارت‌دیگر، ورزش مکمل درمان است.
ورزش باعث می‌شود که غدد شبه افیونی فعال‌تر شده و شادی و نشاط به شخص القا گردد. اگر دقت کرده باشید، بعد از انجام هر ورزش یا پیاده‌روی، شادابی و حال خوبی به انسان دست می‌دهد. جناب آقای مهندس به‌صراحت در مورد جهان‌بینی در ورزش می‌گویند که ورزش باید حس لذت و شادی را در انسان بالا ببرد و در هیچ ورزش گروهی در کنگره، برد و باخت معنایی ندارد. دلیل اینکه برخی افراد از ورزش و مسابقه‌دادن لذت نمی‌برند، این است که برای آن‌ها فقط برد یا باخت مطرح است و تمام تمرکز خود را بر آن می‌گذارند. در ورزش دو اولویت وجود دارد: یکی لذت‌بردن از آن ورزش و دیگری گرفتن مدال یا همان برتر بودن. اگر همیشه ذهن خود را برای گرفتن مدال معطوف کنیم، کم‌کم گرفتن مدال هم ارزش خود را از دست می‌دهد و دیگر لذتی ندارد. چرا که اگر در یک ورزش نوزده نفر لذت ببرند و فقط یک نفر مدال بگیرد، بهتر از آن است که نوزده نفر مدال بگیرند و فقط یک نفر لذت ببرد.
مهم بازی‌کردن و لذت‌بردن است.
گاهی اوقات حتی اگر تخصص شما در یک ورزش خاص نباشد و آن را انجام دهید، در حین انجام ورزش با قواعد و قوانین آن آشنا می‌شوید و یاد می‌گیرید. این همان آموزش است که هدف اصلی را دنبال می‌کند. جهان‌بینی هم همین را می‌گوید که در بازی زندگی می‌توان قواعد و قوانین زندگی را آموخت تا اگر در زندگی خطایی کردیم، بدانیم که آن خطا و اشتباه چه پیامدی خواهد داشت.
در یک بازی ورزشی گاهی اوقات اتفاق می‌افتد که داور اشتباه می‌کند که این اشتباه داوری جزو بازی است؛ چرا که حتی هوش مصنوعی هم گاهی اشتباه می‌کند. داور در کنگره هم از همین رهجویان است که در صورت اشتباه، یک امر کاملاً طبیعی است.
بنابراین، سعی کنیم ادب و نزاکت را رعایت کنیم و حتی دوستان خود را در هر جایگاهی که هستند با پسوند "آقا" صدا بزنیم. هیجان بازی نباید باعث شود که آداب و معاشرت رعایت نشود.
همچنین در ورزش است که راهنما می‌تواند نقطه تحمل رهجو را تشخیص دهد. همان‌طور که استاد امین گفتند، اگر در ورزش عصبانی شدید، یعنی نیروهای درونی شما تحت فرمان شما نیستند و همین باعث می‌شود که نتوانید به‌درستی حرکات و فنون ورزشی را انجام دهید. به همین دلیل است که در تیم‌های ورزشی بین‌المللی، علاوه بر وجود کادر مربی‌گری که تیم را هدایت می‌کند، از روان‌شناس هم برای تعادل روحی و روانی اعضای تیم بهره می‌برند. پس اگر ما در روزهای جمعه در پارک‌ها ورزش می‌کنیم، علاوه بر سلامتی و افزایش طول عمر، نقطه تحمل رهجویان هم برای راهنماها بهتر مشخص می‌شود و در مسابقات هم تأثیر و اندازه آن آموزش‌های کنگره و جهان‌بینی در کنگره در هر نمایندگی یا شهرستان مشخص می‌شود که چه اندازه تأثیر داشته است. از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، بسیار سپاسگزارم.

ارسال: مسافر سیروس