در کنگره، هر کاری را که انجام می‌دهیم با هدف آموزش و رشد انجام می‌دهیم. (نمایندگی ارکیده کرمان)

ششمین جلسه از دورهٔ دهم کارگاه‌های آموزشی_ خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی ارکیده کرمان، با استادی اسیستانت محترم همسفران، همسفر مرجان، نگهبانی مسافر اعظم و دبیری مسافر خدیجه، با دستور جلسهٔ «جهانبینی در ورزش»، روز چهارشنبه ۳۰ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۱:۳۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، مرجان هستم یک همسفر.

بسیار خوشحالم که امروز در خدمت شما خانم‌های مهربان و مهمان‌نواز کرمان هستم، به‌ویژه زمانی که این جمع در فضای کنگره شکل می‌گیرد. از ایجنت محترم شعبه سپاسگزارم که استادی جلسه را به من واگذار کردند.

دستور جلسهٔ این هفته در مورد جهانبینی در ورزش است. همان‌طور که می‌دانید، نگاه ما در کنگره به ورزش با نگاه بیرون از کنگره تفاوت دارد. در کنگره، هر کاری را که انجام می‌دهیم با هدف آموزش و رشد انجام می‌دهیم. ما حاضر نیستیم به هر قیمتی به موفقیت برسیم، مگر آنکه در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم و از اصول اخلاقی خارج نشویم.

اگر دقت کرده باشید، در مسابقاتی که در کنگره برگزار می‌شود، مانند والیبال، پینگ‌پنگ یا دو و میدانی، همیشه به ما توصیه می‌شود که تلاش کنیم برنده شویم، اما اگر هم باختیم، باز هم آموزش گرفته‌ایم. چرا که در ورزش کنگره، مفهوم «برنده» و «بازنده» همانند مسابقات بیرون از کنگره نیست؛ در هر دو حالت، ما آموزش می‌گیریم.

به همین دلیل، در مسابقات کنگره میان برندگان و بازندگان هیچ حس بدی به وجود نمی‌آید. از همان ابتدا به ما آموزش داده شده که در هر دو حالت، برد یا باخت، در حال یادگیری هستیم. البته ما تلاش می‌کنیم تا عملکرد بهتری داشته باشیم، اما اصل قضیه آموزش است، نه صرفاً پیروزی یا شکست.

جهان‌بینی‌ای که در کنگره به ما آموزش داده می‌شود و در فرهنگ کهن ما نیز وجود داشته، مرام پهلوانی است. اگر در این زمینه مطالعه کنیم، می‌بینیم که پهلوانان واقعی هرگز به فردی در حال خواب حمله نمی‌کردند یا از پشت سر به کسی ضربه نمی‌زدند. آنان علاوه بر قدرت بدنی و مهارت‌هایی چون تیراندازی، اسب‌سواری و کشتی، آیین جوانمردی و اخلاق را رعایت می‌کردند و حاضر نبودند به هر قیمتی برنده شوند.

داستانی از پوریای ولی به خاطر دارم: او پهلوانی بزرگ و نام‌آور بود. روزی مادری پیر نزد او آمد و گفت: «پسر من قرار است با تو کشتی بگیرد و مطمئنم که به تو می‌بازد. از تو می‌خواهم اگر واقعاً به مرام پهلوانی پایبندی، کاری کن پسرم در این مسابقه برنده شود تا در اوج جوانی سرخورده نگردد.» پوریای ولی درخواست آن مادر را پذیرفت و در مسابقه کاری کرد تا پسر جوان برنده شود. حتی اگر این داستان جنبه‌ی نمادین داشته باشد، درسی بزرگ برای ما دارد: قهرمانی و پهلوانی به معنای صرفِ برنده شدن نیست، بلکه درک ما از نتیجه و میزان رشد و گذشتی است که در مسیر کسب می‌کنیم؛ اینکه تا چه اندازه می‌توانیم از خواسته‌های نفسانی، حتی از عنوان قهرمانی، عبور کنیم.

در بیرون از کنگره، گاهی می‌بینیم که در مسابقات، درگیری یا آسیب‌های بدنی رخ می‌دهد، اما در کنگره چنین چیزی وجود ندارد. در ورزش‌های کنگره، آسیب بدنی کاملاً ممنوع است و ما موظفیم مراقب باشیم که در هنگام بازی، مثلاً والیبال، دست یا توپ به سر و صورت هم‌تیمی‌هایمان برخورد نکند.

با دقت در مسابقات و فعالیت‌های ورزشی کنگره، درمی‌یابیم که تقریباً هیچ آسیبی رخ نمی‌دهد، زیرا آموخته‌ایم که هدف، آموزش و سلامتی است، نه خودنمایی و کسب مقام. در دنیای بیرون ورزشکارانی را می‌بینیم که برای رسیدن به مقام قهرمانی، تمرین‌های سنگین انجام می‌دهند و در نتیجه، آسیب‌های جسمی شدیدی مانند آرتروز، درد زانو و کمردرد دچار می‌شوند. بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای با وجود عنوان‌های قهرمانی، جسمی ناسالم دارند. اما خوشبختانه ما در کنگره یاد گرفته‌ایم که ورزش می‌کنیم برای سلامتی جسم و روان، نه برای کسب عنوان و شهرت.

تایپ: مسافر مهتاب – لژیون هفتم نمایندگی ارکیده کرمان
ویرایش: مسافر فرزانه – لژیون چهارم نمایندگی ارکیده کرمان
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز