در کنگره ۶۰، ورزش درمان اصلی اعتیاد نیست؛ بلکه به‌عنوان یک درمان مکمل مورد استفاده قرار می‌گیرد. (نمایندگی رز تهران)

هشتمین جلسه از سری کارگاه‌های آموزشی_ خصوصی خانم‌های مسافر و همسفر نمایندگی رز تهران، با استادی راهنما مسافر نازک، نگهبانی راهنما مسافر آرزو و دبیری مسافر سارا، با دستور جلسهٔ «جهان‌بینی در ورزش» در روز سه‌شنبه ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۲:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

سلام دوستان، نازک هستم یک مسافر.

از ایجنت محترم، خانم الناز، و گروه مرزبانی که این فرصت خدمت را در اختیار من قرار دادند، نهایت قدردانی را دارم. امیدوارم امروز در کنار هم جلسه‌ای پربار داشته باشیم.

همان‌طور که در جریان هستید، دستور جلسهٔ این هفته «جهان‌بینی در ورزش» است. اگر آقای مهندس موضوعی را برای دستور جلسات هفتگی انتخاب می‌کنند، به این معناست که آن موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این امر نشان می‌دهد که ورزش از دیدگاه آقای مهندس جایگاه بسیار مهمی دارد.

یک تازه‌وارد وقتی وارد سیستم کنگره ۶۰ می‌شود، در کنار درمان اعتیادش، پس از گذشت حدود دو ماه از سفر، با صلاحدید راهنما می‌تواند در فعالیت‌های ورزشی شرکت کند. کنگره ۶۰ برای خانم‌های مسافر در پارک بانوان، فعالیت‌های ورزشی متنوعی در نظر گرفته است؛ مانند والیبال، پینگ‌پنگ، شنا، ایروبیک و سایر ورزش‌ها.

قطعاً همهٔ شما می‌دانید که اگر بخواهیم همین ورزش‌ها را در خارج از کنگره و در باشگاه‌ها انجام دهیم، باید مبالغ زیادی پرداخت کنیم تا بتوانیم عضو باشگاه شویم و از امکانات آن استفاده کنیم؛ در حالی‌که کنگره ۶۰ هر هفته ما را دعوت می‌کند تا به‌صورت رایگان در فعالیت‌های ورزشی‌ای که برایمان فراهم شده است، شرکت کنیم. این فرصتی ارزشمند است که در اختیار ما قرار گرفته و باید از آن بهترین استفاده را داشته باشیم.

رهجوی سفر اول، برای درمان اعتیاد خود، باید مثلث درمان را به تعادل برساند. این مثلث شامل سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی است و هر سه باید در فرد متعادل شوند. لازم است تأکید کنم که برخلاف سایر گروه‌ها، در کنگره ۶۰، ورزش درمان اصلی اعتیاد نیست؛ بلکه به‌عنوان یک درمان مکمل مورد استفاده قرار می‌گیرد. آقای مهندس به ما آموزش داده‌اند که اگر می‌خواهیم اعتیاد خود را کنار بگذاریم، علاوه بر درمان جسم، روان و جهان‌بینی، باید ورزش را نیز به‌عنوان مکمل برای حفظ درمان و سلامتی در نظر بگیریم.

اما اصلاً تعریف جهان‌بینی در ورزش چیست؟ چرا باید ورزش کنیم؟ هدف ما از ورزش چیست؟ ورزش چه فوایدی برای ما دارد؟ رهجوی سفر اول، با استفاده از داروی OT و تحت راهنمایی‌های استاد خود، سفر اول را به پایان می‌رساند و سپس مهر رهایی و فرمان قطع داروی OT از سوی آقای مهندس برای او صادر می‌شود. وقتی وارد سفر دوم می‌شود، دیگر داروی OT در اختیار ندارد تا بتواند سیستم شبه‌افیونی بدنش (که در کنگره ۶۰ از آن با عنوان سیستم ایکس یاد می‌شود) را در تعادل نگه دارد؛ بنابراین برای متعادل‌سازی این سیستم، لازم است در سفر دوم، ورزش و فعالیت بدنی را ادامه دهد.

این یعنی چه؟ یعنی اگر من رهجوی سفر دوم هستم و یک سال، سه سال یا حتی ده سال از رهایی‌ام می‌گذرد، اما حال خوشی ندارم، باید توجه کنم که علاوه بر کار کردن روی ضلع جهان‌بینی خود، باید ورزش و تحرک بدنی را نیز در برنامهٔ روزانه‌ام بگنجانم؛ زیرا همین ورزش کردن موجب می‌شود انکفالین، سروتونین و دوپامین بیشتری در بدنم تولید شود و سیستم شبه‌افیونی‌ام به تعادل برسد.

پس اگر من ورزش کنم و هر هفته در فعالیت‌های ورزشی پارک شرکت نمایم، در فضای باز و در دل طبیعت قرار می‌گیرم، از نور خورشید ـ که خود یک درمانگر طبیعی است ـ بهره‌مند می‌شوم، در فعالیت‌های گروهی شرکت می‌کنم و تمام این عوامل در تعادل سیستم شبه‌افیونی بدن نقش بسزایی دارند.

رهجویان سفر اول، پیش از ورود به کنگره، معمولاً در جمع‌هایی حضور داشتند که در آن‌ها مواد مصرف می‌شد؛ اما حالا در کنگره ۶۰ فرصتی دارند تا بدون نیاز به مصرف مواد، در فعالیت‌های گروهی شاد و سالم شرکت کنند و به سلامتی و حال خوش دست یابند. این نعمتی است که آقای مهندس برای ما فراهم کرده‌اند و بر ما واجب است که حداکثر بهره را از آن ببریم.

من پس از رسیدن به رهایی و در اوایل سفر دوم، افتخار خدمت در جایگاه نگهبانی رشته ورزشی پینگ‌پنگ را به‌مدت حدود سه دوره داشتم. با صلاحدید خانم مونا، دیده‌بان محترم خانم‌های مسافر و با مدیریت ایشان، توانستیم نخستین دورهٔ مسابقات پینگ‌پنگ ویژهٔ خانم‌های مسافر را در بوستان «بهشت مادران» برگزار کنیم. تعداد زیادی از رهجویان شرکت کردند، مقام‌هایی به‌دست آمد و تجربه‌ای ارزشمند رقم خورد که امیدوارم باز هم نصیبمان شود.

بر تک‌تک ما واجب است که با نظم، انضباط و دیسیپلین در فعالیت‌های ورزشی پارک شرکت کنیم و از برنامهٔ هفتگی که گروه مرزبانی و ایجنت محترم پارک با دقت و ظرافت تنظیم کرده‌اند، نهایت بهره را ببریم. این خود، نوعی قدردانی از زحمات آنان است.

من از ایجنت محترم پارک، خانم سولماز، گروه مرزبانی پارک، تمامی ورزش‌بانان و نگهبانان ورزشی که خستگی‌ناپذیر خدمت می‌کنند، نهایت سپاس و قدردانی را دارم. دست تک‌تکشان را می‌بوسم و آرزو می‌کنم نور خدمت در زندگی‌شان همواره جاری و پایدار باشد.

باید همیشه به یاد داشته باشیم که آقای مهندس از ما می‌خواهند تمرین قدردانی را انجام دهیم، چراکه همین قدردانی، نعمت و حال خوش را در زندگی ما پایدار نگه می‌دارد.

امیدوارم همگی بتوانیم به بهترین نحو در فعالیت‌های ورزشی پارک شرکت کنیم و از این حال خوش بهره‌مند شویم. از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، سپاسگزارم.

تایپ: مسافر فاطمه – لژیون شانزدهم – نمایندگی رز تهران
ویرایش: مسافر سمیرا – نمایندگی رز تهران
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز