جهان‌بینی در ورزش یعنی تغییر نگرش مصرف کننده

به نام قدرت مطلق الله

دهمین جلسه از سی و نهمین دوره کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰، نمایندگی ایمان با استادی راهنما  مسافر حامد ، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر امیررضا با دستور جلسه  " وادی هشتم، با حرکت راه نمایان می‌شود "  در روز دوشنبه  28 مهر ماه 1404 ساعت 17 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد...
سلام دوستان حامد هستم مسافر، خدا را شکر می‌کنم که دوباره توفیق پیدا کردم جایگاه مشارکت را تجربه کنم و در جمع پرانرژی شما باشم. دستور جلسه امروز «جهان‌بینی در ورزش» است. من می‌خواهم چند خاطره از گذشته بگویم و کمی از تجربه‌هایم درباره معنای واقعی جهان‌بینی در ورزش صحبت کنم.
از دید من، جهان‌بینی ورزش یعنی تغییر نگرش یک مصرف‌کننده نسبت به خودش و جهان اطرافش. من یادم هست در دوران مصرف، روزهای جمعه معمولاً تا ساعت ۱۲ ظهر خواب بودم، ولی حالا سال‌هاست ساعت ۵ یا ۶ صبح در پارک طالقانی کنار دوستان هستم. این یعنی فهمیده‌ام چرا به پارک می‌آیم؛ ورزش برای من دیگر فقط مدال، قهرمانی یا مقام نیست.

ورزش برای من یعنی بازسازی جسم و ذهن. کسی که سال‌ها مصرف‌کننده بوده و بدنش تحلیل رفته، اگر بیاید و فقط به دنبال قهرمانی باشد، احتمالاً دوباره به سمت ضد ارزش‌ها برمی‌گردد. چون هنوز یاد نگرفته برای چه ورزش می‌کند. من یاد گرفتم ورزش یعنی نظم، احترام و انرژی مثبت، نه فقط قدرت بدنی.
سال ۱۳۸۹ با آقای صداقت و چند نفر از بچه‌ها، تیم فوتبال داشتیم و برای بازی به اصفهان رفتیم. تا آن زمان هیچ تیمی از تهران در اصفهان برنده نشده بود. بازی سختی بود، اما با تلاش زیاد جلو افتادیم. یادم نمی‌رود که بعد از بازی، آقای مهندس پیامی دادند و فرمودند:
علت باخت بعضی تیم‌ها در اصفهان، فقط نداشتن جهان‌بینی ورزشی است. از آن روز فهمیدم برد و باخت در کنگره معنای دیگری دارد.

ورزش در کنگره برای من یعنی یاد گرفتن احترام. وسط زمین بازی ممکن است درگیری یا خطا پیش بیاید، اما هیچ‌کس بی‌احترامی نمی‌کند. چرا؟ چون جهان‌بینی به ما یاد داده در هر شرایطی ادب و احترام را حفظ کنیم. یادم هست در یکی از بازی‌ها در پارک طالقانی، یکی از بازیکنان از شدت هیجان به دیگری برخورد کرد، ولی در همان لحظه عذرخواهی کرد و با لبخند بازی ادامه پیدا کرد. این یعنی جهان‌بینی در عمل.
در ورزش کنگره کسی دنبال تخریب دیگری نیست. همه آمده‌ایم تا حالمان خوب شود، نه اینکه به هر قیمتی برنده شویم. بردی ارزش دارد که با احترام و محبت همراه باشد. من بارها دیدم تیم‌ها بعد از بازی، چه برنده باشند چه بازنده، کنار هم عکس می‌گیرند، شوخی می‌کنند و با لبخند از زمین بیرون می‌روند.

سال‌هاست که صبح‌های جمعه در پارک ورزش می‌کنم، و لذت عجیبی دارد. نه فقط به خاطر ورزش، بلکه به خاطر حال خوب جمع، انرژی دوستان و فضای سالمی که کنگره ایجاد کرده است. در این سال‌ها حتی یک بار ندیدم کسی در پارک طالقانی بی‌احترامی کند یا درگیر شود. این یعنی جهان‌بینی در عمل، یعنی یاد گرفتن تعامل و درک متقابل.
جهان‌بینی فقط آن دو جزوه آقای امین نیست؛ بلکه طرز نگاه من به زندگی است. اینکه یاد بگیرم چطور رفتار کنم تا دیگران از من انرژی مثبت بگیرند. اینکه بدانم باخت هم می‌تواند پلی باشد برای رشد، نه دلیلی برای عصبانیت.
در پایان، خدا را شکر می‌کنم که در مسیر کنگره ۶۰ قرار گرفتم و توانستم از ورزش، لذت واقعی آن را درک کنم. ورزش کنگره به من یاد داد که سلامت جسم و روان، با احترام، محبت و نظم معنا پیدا می‌کند.
از آقای مهندس دژاکام و تمام خدمتگزاران عزیز سپاسگزارم که این مسیر زیبا را برای ما هموار کردند.

تایپ : مسافر احمد
تنظیم و ارسال : مسافر مهدی