ورزش در کنگره۶۰، حرکت برای رسیدن به تعادل است

سلام دوستان اکرم هستم همسفر

برای من ورزش در کنگره۶۰ فقط یک فعالیت بدنی نیست؛ بلکه بخشی از آموزش و رشد جهان‌بینی است. شاید در نگاه اول، والیبال فقط یک بازی گروهی به‌نظر برسد؛ اما از دید جهان‌بینی، پر از درس‌های زندگی، از نظم گرفته تا احترام، عشق و هماهنگی است. ورزش در کنگره۶۰ حرکت برای رسیدن به تعادل است. وقتی ما در زمین والیبال کنار هم قرار می‌گیریم، یاد می‌گیریم که چه‌طور در کنار دیگران هماهنگ باشیم، چه‌طور انرژی مثبت منتقل کنیم و چه‌طور اشتباهات خودمان یا دیگران را با محبت و درک بپذیریم. این تمرین عملی جهان‌بینی در قالب یک بازی ساده است.

به‌ عنوان ورزشبان، وظیفه‌ من فقط حفظ نظم و برنامه نیست؛ بلکه ایجاد فضایی است که همه با حال خوب، عشق و احترام کنار هم بازی کنند. گاهی ممکن است، کسی توپ را از دست بدهد یا اشتباه کند؛ ولی مهم این است که هم‌ تیمی‌هایش حمایتش کنند نه سرزنش. درواقع در زمین والیبال یاد می‌گیریم که هیچ‌کس به‌تنهایی برنده نمی‌شود. برد واقعی وقتی اتفاق می‌افتد که همه‌ اعضای تیم، با عشق و همدلی کنار هم حرکت کنند.

ورزش به من آموزش داده است که آرامش، حاصل نظم و تفکر است. وقتی صبح زود برای ورزش کردن، آماده می‌شوم با خودم تکرار می‌کنم که این حضور فقط برای قوی شدن بدن من نیست، برای تقویت روح و روانم، هم است. در والیبال، هماهنگی بین ذهن و بدن خیلی مهم است. باید تمرکز داشته باشیم، باید بدن با ذهن یکی باشد. وقتی جهان‌بینی را درک می‌کنیم، می‌فهمیم این هماهنگی همان تعادل است که در همه‌ جنبه‌های زندگی لازم است.

ورزش جمعی، مثل والیبال به من آموزش داد که هیچ حرکتی بدون همکاری درست انجام نمی‌شود. هر پاس، سرویس و اسپک نتیجه‌ هماهنگی چند نفره است. درواقع، مثل زندگی اگر یکی از اعضا مسیر خودش را جدا کند یا هماهنگ نباشد، نتیجه تحت تأثیر قرار می‌گیرد؛ پس ما یاد می‌گیریم که موفقیت فردی، بدون موفقیت جمعی معنایی ندارد.

به‌عنوان ورزشبان، سعی می‌کنم همیشه با لبخند و انرژی مثبت در کنار بچه‌ها باشم؛ چون باور دارم که حال خوب، قابل انتقال است. وقتی یک نفر با عشق سرویس می‌زند، انرژی او مثل عشق بین همه پخش می‌شود. آن‌موقع زمین پر از حس رفاقت و آرامش می‌شود. گاهی هم پیش می‌آید که روز سختی بوده یا خسته‌ بودم؛ اما وقتی وارد زمین می‌شوم و صدای خنده‌ بچه‌ها را می‌شنوم، یادم می‌افتد، چرا این‌جا هستم.

ورزش در کنگره برای من یعنی: بازسازی روح، یعنی این‌که یاد بگیرم از دل سختی‌ها هم لذت ببرم. جهان‌بینی به من آموزش داده است که سختی‌ها، مسیر رشد ما هستند؛ پس حتی وقتی توپ اشتباه می‌رود یا نتیجه دلخواه نمی‌شود، با لبخند ادامه می‌دهم. در زمین والیبال، هر بازی یک درس جدید: درس صبر، همکاری، فروتنی دارد.

مثلاً وقتی توپ به زمین می‌افتد، به‌جای ناراحتی به خودم می‌گویم: اشکال ندارد، دوباره تلاش می‌کنیم و این جمله فقط برای زمین نیست، برای زندگی هم صدق می‌کند. ورزش به من یاد داده که همیشه در لحظه باشم. در والیبال اگر ذهن، درگیر گذشته یا آینده باشد، توپ از دستم می‌رود این یعنی تمرین حضور در لحظه، همان چیزی که در جهان‌بینی به آن زندگی در لحظه می‌گویند. وقتی همه‌ اعضا تیم با نیت پاک و انرژی مثبت بازی می‌کنند، زمین تبدیل به یک میدان عشق می‌شود که آن‌جا دیگر مهم نیست بردیم یا باختیم؛ چون همه با حال خوب زمین را ترک می‌کنند و هدف ورزش در کنگره‌۶۰، رسیدن به آرامش در کنار دیگران است.

در پایان می‌خواهم، بگویم: ورزش در کنگره برای من یعنی: عشق، نظم، احترام و یادگیری در عمل. در والیبال یاد می‌گیرم که هماهنگی و عشق جمعی از هر بردی، شیرین‌تر است. ورزش یعنی، حرکت در مسیر تعادل، یعنی ساختن پلی بین جسم سالم، ذهن آرام و روح عاشق.

نویسنده: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر‌ لیلا (لژیون هفدهم) ورزشبان والیبال
ارسال: همسفر پریناز رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون هفدهم) دبیرسایت
همسفران نمایندگی حر