جهانبینیبه معنای نگرش کلی و چارچوب فکری یک فرد نسبت به هستی، خود و جایگاهش در این جهان است. این دیدگاه، مانند لنزی است که از طریق آن، تمامی تجربیات و اعمال ما فیلتر میشوند. در مسیر درماناعتیاد و رسیدن به رهایی پایدار در کنگره۶۰، اصلاح جهانبینی یک اصل اساسی است؛ چرا که اعتیاد خود یک بیماری است که ریشه در جهانبینیهای غلط و ناکارآمد دارد. هنگامی که این نگرش به سوی سلامت و تعادل تغییر میکند، تمام شئونات زندگی، از جمله روابط، شغل و به طور ویژه، ورزش، تحت تأثیر این تحول قرار میگیرند. ورزش در کنگره۶۰ صرفاً برای حفظ سلامتی جسمانی انجام نمیشود، بلکه یک تمرین عملی برای نهادینه کردن اصول کنگره در زمین بازی است؛ جایی که فرد میآموزد چگونه با سختیها، رقابت، برد و باخت روبهرو شود، بدون آنکه به سمت رفتارهای تخریبی بازگردد. این یک پیوند ناگسستنی بین جسم، روان و روح در سایه تفکر سالم است.
جهانبینی؛ به دیدگاه فرد نسبت به جهان درون و بیرون اطلاق میشود. در کنگره۶۰، انتخاب یک رشته ورزشی برای درمان اعتیاد حیاتی است، زیرا ورزش به فرد کمک میکند تا مفهوم لذتهای سالم را درک کند و به تعادل برسد.
ادب و احترام؛ ادب و احترام از ارزشمندترین عناصر هستند و ورزشکاران کنگره در هر شرایطی آن را حفظ میکنند. این رعایت ادب و احترام، تجلی عملی اصول کنگره است که آموزش میدهد چگونه میتوان در عین تلاش برای موفقیت، از اصول اخلاقی عدول نکرد. این احترام، به مرور زمان، تبدیل به یک الگوی رفتاری در تعاملات روزمره فرد با جامعه میشود و از بازگشت به خودخواهیهای متمایز کننده اعتیاد جلوگیری میکند. پیشرفت در ورزش و زندگی نه با زور، بلکه با ادب و احترام حاصل میشود؛ احترام به خود، حریفان و داوران.
قانون برد یا آموختن؛ در ورزش کنگره۶۰، باختی وجود ندارد؛ یا میبریم یا میآموزیم. بهای برد مهم است و افراد، اصول و حرمتها را برای رسیدن به آن زیر پا نمیگذارند. مفهوم بردن با آموختن جایگزین میشود. این بدان معناست که هر بازی، چه با کسب پیروزی همراه باشد و چه با قبول شکست، یک درس ارزشمند برای ما به ارمغان میآورد. اگر ببریم، میآموزیم که چگونه میتوانیم با تلاش و همیاری به موفقیت رسید؛ اگر ببازیم، دقیقتر میشویم تا ببینیم در کدام نقطه کم آوردهایم، چه تصمیمی اشتباه بوده و نیازمند به اصلاح و تقویت است. هدف اصلی، یادگیری و کسب سلامتی و تعادل است، نه صرفاً کسب امتیاز یا برد و باخت به هر قیمتی.
بازسازی جسم و روان؛ ورزش باعث ترشح مواد شبهافیونی در بدن شده و به بازسازی و ترمیم جسم و روان کمک میکند. برای کسانی که در سفر دوم هستند، ورزش به منزله یک سیستم تنظیمکننده هورمونی و عصبی عمل میکند. وقتی جسم، احساس سلامت و قدرت میکند، این حس به طور مستقیم بر روان تأثیر میگذارد؛ اضطراب کاهش یافته و حس اعتماد به نفس افزایش مییابد. ورزش منظم به فرد میآموزد که میتواند بر بدن خود کنترل داشته باشد، امری که در دوران اعتیاد به طور کامل از دست رفته بود. این بازیابی حس کنترل جسمانی، نیروی لازم برای مقاومت در برابر وسوسهها و حفظ تعادل روانی را فراهم میآورد. بدن سالمتر، بستری امنتر برای استقرار جهانبینی جدید فراهم میسازد و اجازه میدهد تا شادی و نشاط واقعی، که ناشی از سلامت است، جایگزین لذتهای کاذب و زودگذر شود. این ارتباط دو سویه میان جسم و روان، سنگ بنای ماندگاری رهایی است. این ارتباط مستقیم با حس ما دارد.
اهمیت تفکر و آگاهی در ورزش؛ شروع ورزش باید با تفکر همراه باشد. تقلید کورکورانه یا ورزش صرفاً برای تأیید دیگران، منجر به تزلزل میشود.فردی که هنوز جهانبینیاش به طور کامل تثبیت نشده است، ممکن است در حین ورزش نیز مانند دوران مصرف، دچار آشفتگی ذهنی شود؛ یا به دلیل هیجانات لحظهای، دست به رفتارهای غیرمنطقی بزند. بنابراین، یکی از کارکردهای مهم ورزش، تمرین آگاهی است. هدف اصلی، سالم شدن، سالم ماندن و رسیدن به تعادل است، نه قهرمانی به هر قیمتی.
خدمت به جسم و شکرگزاری؛ ورزش وسیلهای برای خدمت به جسمی است که خداوند به بهترین نحو خلق کرده و پاسداری از آن وظیفه ماست.
نتیجه؛ ورزش در کنگره۶۰، در کنار پروتکل DST و شربت OT، برای رسیدن به حداکثر سلامت، تعادل و حال خوش استفاده میشود و نشانهای از رهایی از اعتیاد در رفتار و گفتار فرد است. آقای مهندس تأکید دارند که فرد رهاشده در گفتار و کردار و ورزش خود، هیچ اثری از اعتیاد نباید داشته باشد.
منبع:
آموزههای کنگره۶۰ و سخنان آقای مهندس حسین دژاکام.
نویسنده: همسفر صغری رهجوی راهنما همسفر نورا (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر نورا (لژیون هفتم)
عکاس: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر فرنگیس (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر اشرف (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران شعبه ابنسینا
- تعداد بازدید از این مطلب :
40