ضربان زندگی در ریتم ورزش

راهنما همسفر غزل در مورد دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» مقاله‌ای ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

مقدمه:
دستور جلسه این هفته کنگره‌۶۰ با عنوان «جهان‌بینی در ورزش» یکی از موضوعات عمیق و اساسی در مسیر تعادل جسم، روان و جهان‌بینی است. همان‌گونه که آقای مهندس دژاکام همواره تأکید دارند، ورزش در کنگره تنها برای سلامت جسم نیست؛ بلکه ابزاری برای رشد فکری، اخلاقی و شناخت بهتر جهان درون و بیرون است. در این دستور جلسه یاد می‌گیریم که ورزش، اگر با تفکر و دیدگاه صحیح همراه نباشد، می‌تواند تنها حرکت مکانیکی بدن باشد؛ اما وقتی با جهان‌بینی درست آمیخته شود، تبدیل به ابزاری برای شناخت خود و رسیدن به آرامش درونی می‌شود.

اصل مطلب:

جهان‌بینی؛ یعنی نوع نگاه و برداشت ما از هستی، زندگی و نیروهای مؤثر در آن. وقتی این نگاه را وارد ورزش می‌کنیم، متوجه می‌شویم که هر حرکت، تمرین و حتی هر رقابت می‌تواند نمادی از زندگی باشد. همان‌طور که در مسیر درمان، شناخت، صبر و استمرار لازم است در ورزش نیز نظم، تداوم و رعایت اصول اخلاقی باعث رشد می‌شود.

در کنگره‌۶۰، گفته می‌شود که انسان از سه مؤلفه جسم، روان و جهان‌بینی تشکیل شده است. اگر فردی فقط به جسم خود اهمیت دهد؛ اما از نظر فکری و اخلاقی رشد نکند به تعادل واقعی نمی‌رسد. ورزش، اگر با دید درست انجام شود، پلی میان جسم و روان است. حرکات منظم و هدفمند ورزشی باعث می‌شود افکار ما نیز نظم پیدا کنند و از آشفتگی فاصله بگیرند.

در میدان ورزش، مفاهیمی مثل احترام، گذشت، همکاری، صبر و تلاش، معنا پیدا می‌کنند. زمانی‌که یک رهجو در زمین ورزش یاد می‌گیرد که برای موفقیت باید تمرین کند، شکست را بپذیرد و دوباره برخیزد، در واقع در حال تمرین اصول کنگره است. ورزش به او می‌آموزد که نتیجه بدون تلاش به‌دست نمی‌آید و پیروزی واقعی، پیروزی بر نفس اماره است.

ورزش بدون نظم معنا ندارد. ساعت حضور، تمرین منظم، رعایت حرمت و احترام، همه بخشی از آموزش‌های کنگره است. نظم در ورزش، نظم در زندگی را تقویت می‌کند. همان‌طور که در سفر اول باید برنامه‌ریزی دقیق برای مصرف دارو، خواب و تغذیه داشت، در ورزش نیز باید برنامه و استمرار داشت تا نتایج آشکار شود.

ورزش در کنگره‌۶۰، علاوه بر سلامت جسم، باعث تقویت حس‌های درونی می‌شود. وقتی در جمع ورزش می‌کنیم، از دیگران انرژی می‌گیریم و انرژی می‌دهیم. این تبادل انرژی، روح انسان را زنده نگه می‌دارد. بسیاری از رهجوها تجربه کرده‌اند که بعد از ورزش، حال درونی‌شان بهتر شده و با انگیزه بیشتری به زندگی نگاه می‌کنند. این همان تأثیر جهان‌بینی مثبت در ورزش است؛ یعنی دیدن زیبایی‌ها به جای محدودیت‌ها.

نتیجه‌گیری:
در نهایت می‌توان گفت که جهان‌بینی در ورزش؛ یعنی نگاه عمیق‌تر و آگاهانه‌تر به حرکات و تلاش‌های ما در مسیر رشد. همان‌طور که در کنگره‌۶۰، هدف درمان، رسیدن به تعادل و آرامش است در ورزش نیز هدف نهایی همین است. اگر با نیت پاک، نظم، احترام و عشق وارد ورزش شویم، نه‌ تنها جسم‌ ما قوی‌تر می‌شود؛ بلکه ذهن و روح‌ ما نیز به سمت روشنایی حرکت می‌کند.

منابع: سایت کنگره ۶۰، مقالات ورزشی

نویسنده و رابط خبری: راهنما همسفر غزل (لژیون سوم)
تنظیم و ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس