بزرگترین عشق، عشق خدواند به مخلوق است. همه ما انسانها قدرت خداوند را میبینیم، اما فقط صفات و نعمتهای او را دیده و وجود نیرویی عظيم را حس میکنیم. تنها خداوند اینگونه همهچیز را بانظم آفریده که هرچیز برمبنا آفرینش خود حرکت کند.
اگر انسانها در مسیر درست قدم بگذارند نیرویی عظيم به آنها یاری رسانده و راه برای این اشخاص به گلستان تبدیل میشود و تا در این جهان هستند بهشت را تجربه خواهند کرد. لازمه رسیدن به عشق و محبت، پالایش و تصفیه است. در جهان امروز افرادی هستند که هدفشان از انجام کار، فقط تعریف کردن دیگران از آنها است و برعکس، افراد دیگری هستند که پالایششده و دیدگاه آنها از ظلمت به روشنایی رسیده است و هیچ تاریکی بر آنها غلبه نخواهد کرد.
در بعد زمینی کلمه عشق بر دو مؤلفه عشق عام و عشق خاص تعریف شده است. عشق خاص بهمعنا دوست داشتن افراد خاص یا شئ و یا گل خاص است؛ اما عشق عام به معنا دوست داشتن کل هستی و هر آنچه در جهان وجود دارد. سه پارامتر سایه، حس و جاذبه در به وجود آمدن عشق نقش بسیاری دارند. عشق میتواند هم مذکر و هم مؤنث باشد. عشق افراد به یکدیگر، مرد به زن، دوست به دوست و یا پدر به فرزند از این نوع عشق است؛ بنابراین عشق در کل هستی وجود دارد و فقط مختص انسان نیست. منظور از سایه، وجود چیزی است تا بتوان عاشق آن شد؛ مانند طبیعت که اگر وجود نداشت ما عاشق گلهای زیبا نمیشدیم. برای پارامتر جاذبه هم باید چیزی وجود داشته باشد تا انسان جذب آن شود مانند گل که نور خورشید را جذب میکند و یا طاووس زیبایی که ما با نگاه کردن به پَرهایش جذب زیبایی آن میشویم.
سومین پارامتر مهم در عشق، حس است که نقش دریافتکننده دارد؛ مانند شنیدن صدا کسی که به ما آرامش میدهد؛ اما متأسفانه در جامعه امروز بیشتر افراد فقط بر ضلع سایه تکیه کردهاند. آنها فقط به ظاهر خود میرسند و افرادی هم هستند که ظاهر این اشخاص را میبینند؛ مانند کسانی که با عملهای جراحی خود را آراسته کرده، اما کسی از درون مملو از کینه، نفرت و کارهای ضدارزش آنها اطلاع ندارد. فردی که در مرحله سایه قرار دارد از محبت و دوستی دور بوده و تنها نیازمند توجه دیگران است. تمام انسانها نکات مثبت و منفی دارند؛ اما نکات مثبت را بسیار کمتر میبینند و بیشتر روی نکات منفی متمرکز میشوند. در مرحله جاذبه و حس، بیان نقش بسیار مهمی دارد که فرد با چه بیانی صحبت کرده و آیا توانسته آن جاذبه و حس خوب را به دیگران برساند! دوست داشتن و محبت را باید در عمل نشان داد، نه اینکه با کلام ناشایست، دیگران را دچار حالت دگرگونی کنیم.
عشق و محبت در هستی مانند اقیانوسی بیکران است که هیچزمان از آب آن کم نمیشود؛ مانند عشقی که راهنماها به رهجویان خود دارند و بدون هیچ توقع آنها را در مسیر درمان هدایت میکنند. در کلِ هستی همهچیز درحال تغییر است. ما مالک هیچچیز نیستیم و هرچه خداوند در اختیار انسان قرار داده فقط بهصورت امانت است. تنها عشق و محبت به همنوع است که باقی میماند. کسی که معرفت دارد، دانایی و آگاهیاش بالا رفته و محبت در وجود او شکل میگیرد. نعمتهای خدواند مانند باران رحمت بر سر مخلوقاتش میبارد؛ بنابراین باید قدر نعمتهایی که خداوند به ما عطا کرده را بدانیم.
منبع: سیدی «عشق» از آقای مهندس حسین دژاکام
تایپیست: راهنما تازهواردین همسفر فاطمه
ویرایش و رابط خبری: راهنما همسفر آسیه (لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ارسال: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیکآباد)
- تعداد بازدید از این مطلب :
149