زندگی جریان دارد

وادی هشتم با جمله‌ای آغاز می‌شود که در نگاه اول بسیار ساده است؛ اما در عمق خود دریایی از معنا را در بر دارد: «با حرکت، راه نمایان می‌شود.»

زندگی من قبل از آشنایی با کنگره ۶۰ پر از ایستایی و سردرگمی بود. منِ همسفر همیشه در انتظار بودم که مسافرم تغییر کند تا اوضاع خانه و زندگی درست شود. فکر می‌کردم من هیچ نقشی ندارم و فقط باید صبر کنم؛ همین سکون و انتظار، آرامش را از من گرفته بود.

این وادی به من نشان داد که تا وقتی در جای خود بایستم و حرکتی نکنم، هیچ مسیری آشکار نخواهد شد. درست مثل جاده‌ای تاریک که تنها با قدم گذاشتن در آن، چراغ‌ها یکی‌یکی روشن می‌شوند. پس اگر من بخواهم تغییری در زندگی‌ام ایجاد کنم، باید خودم آغازگر حرکت باشم.

وقتی به کنگره آمدم، ابتدا فقط شنونده بودم؛ اما وقتی شروع کردم به نوشتن سی‌دی‌ها، مشارکت کردن و عمل به آموزش‌ها، کم‌کم دیدم که آرامش و امید وارد زندگی‌ام شد. همین قدم‌های کوچک باعث شد من از حالت انفعال بیرون بیایم و بفهمم که سهم من در این مسیر بسیار بزرگ است.

پیش از این فکر می‌کردم تنها وظیفه من دعا کردن و صبر کردن است؛ اما با عمل به وادی هشتم، آموختم که دعا زمانی مؤثر است که همراه با حرکت باشد. هر بار که من در مسیر تغییر خودم حرکت کردم، تأثیر مثبتش در رفتار مسافرم نیز نمایان شد. حتی در مسائل روزمره هم این وادی به کمکم آمد. زمانی که با مشکلی روبه‌رو می‌شدم، سریع ناامید می‌شدم. اما حالا می‌دانم با یک قدم کوچک، می‌توانم از بن‌بست خارج شوم. وادی هشتم به من ثابت کرد که بن‌بست واقعی وجود ندارد؛ فقط سکون و ایستادن است که ما را گرفتار می‌کند.

نتیجه:
- حرکت حتی اگر کوچک باشد، از ایستادن بسیار بهتر است.

- شرایط ایده‌آل هیچ‌گاه خودبه‌خود ایجاد نمی‌شود؛ باید با حرکت، شرایط را ساخت.

- وقتی من تغییر می‌کنم، محیط اطرافم نیز تغییر خواهد کرد.

- امید واقعی زمانی معنا دارد که همراه با تلاش و حرکت باشد.

امروز من به عنوان یک همسفر می‌دانم که زندگی من در گرو حرکت من است. اگر بخواهم به آرامش، تعادل و عشق دست پیدا کنم، باید هر روز قدمی هرچند کوچک بردارم. وادی هشتم برای من پلی بود از ناامیدی به امید، از سکون به پویایی، و از تاریکی به روشنایی.

اکنون باور دارم تا زمانی که حرکت کنم، خداوند نیز کمک خواهد کرد و مسیرها را برایم نمایان خواهد ساخت. این وادی به من یاد داد که هیچ‌گاه نباید درجا بزنم، زیرا زندگی جریان دارد و تنها با حرکت است که می‌توانم به مقصد برسم.

نویسنده: همسفر اعظم، رهجوی راهنما همسفر مژگان (لژیون دهم) 
رابط خبری: همسفر اعظم، مرزبان خبری پارک لاله (هاتف) نجف‌آباد 
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مریم لژیون دوم نمایندگی شیخ‌بهایی(دبیر سایت)
گروه ورزش همسفران کنگره ۶۰