هیچ چیز در جهان با سکون رشد نمی‌کند

مشارکت همسفر سعیده:

هیچ چیز در جهان باسکون رشد نمی‌کند. مثل این که بنشینیم و دست روی دست بگذاریم و بگوییم ما می‌خواهیم خانه بخریم و منتظر باشیم، خانه برایمان مهیا شود که مطمعناً هم نمی‌شود. یا می‌خواهیم معلم، دکتر، آرایشگر و .... شویم و منتظر باشیم که به این اهداف برسیم؛ اما باید بدانیم برسیم خداوند می‌فرماید: از تو حرکت از من برکت.

بدون حرکت و تلاش رسیدن به اهداف غیر ممکن است. خداوند می‌فرماید از تو حرکت از من برکت؛ پس باید زحمت بکشیم و شب وروز سعی و تلاش کنیم تا در نهایت به خواسته‌های خود برسیم.

حال وقتی‌که به خواسته و هدفمان رسیدیم، این‌طور نیست که بگوییم تمام شد. وقتی صراط مستقیم را یافتیم اینجا راه به دو دسته تقسیم می‌شود: یکی راه ارزش‌ها و دیگری ضد ارزش. اگر خردمند باشیم راه خود را ادامه می‌دهیم و اگر بی‌خرد باشیم مثل آهویی می‌مانیم که وسط راه علفی را می‌بیند و راه خودش را کج می‌کند، مانند ما که مسیر مستقیم رفته‌ایم و با مسائل ضد ارزش حرکت می‌کنیم و پس از مدتی از جاده منحرف می‌شویم و بعد به نقطه‌ای می‌رسیم که اصلاً فکرش راهم نمی‌کردیم.

مشارکت همسفر فاطمه ت:

وادی هشتم به قدرت اختیار و انتخاب انسان اشاره شده است. بارها شنیده‌ایم که گفته‌اند انسان مختارالخطا است؛ یعنی انسان ممکن است خطاهای زیادی داشته باشد؛ چون خود ما هستیم که با قدرت اختیاری که خداوند به ما داده است خطا می‌کنیم. انسان وقتی متولد شد قدرت اختیار و انتخاب به او داده شد و انسان با قدرت اختیار خودش می‌خواهد همه‌چیز را انتخاب کند.

ما در کنگره ۶۰ اگر واقعاً خواستار درمان هستیم نباید در مورد نحوه درمان نظر بدهیم؛ بلکه باید با تفکر درست در مسیر حرکت کنیم تا راه برایمان نمایان شود؛ زیرا در این مقوله آقای مهندس بستر و زمینه را آماده کرده است و ابزار سفر را هم در اختیار ما گذاشته‌اند مانند: راهنما، سالن و صندلی، نشریات و... . حالا این ما هستیم که باید با تلاش و حرکت خودمان به نتیجه برسیم.

مشارکت همسفر فهیمه:

وادی هشتم یعنی وارد عمل شدن. باید از تمامی اطلاعاتی که در مسیر هفت وادی گذشته به دست آورده‌ایم و در کوله‌پشتی خود داریم کمک بگیریم و حرکت کنیم. چون با دست روی دست گذاشتن و نشستن در جای خود به هیچ مقصدی نخواهیم رسید. در سکون و باتلاق هیچ زایشی و رشدی وجود ندارد.

 وقتی ما قصد سفر به جایی را داریم در ابتدا باید استارت ماشین را بزنیم و در مرحله بعد شروع به حرکت در مسیر کنیم؛ البته ما باید قبل از شروع به حرکت هدف و مقصد خود را بدانیم و آن را کاملاً مشخص کنیم و با برنامه‌ریزی دقیق و اطلاعات درستی که به دست آورده‌ایم و بعد از همه کارهایی که کرده‌ایم حرکت کنیم.

قانونی که برای حرکت وجود دارد، این است که وقتی حرکت کنیم و به جلو برویم کم‌کم ادامه راه هم برایمان نمایان و آشکار خواهد شد. اگر من خواسته و هدف خود را جدی نگیرم و در میانه راه فراموش کنم حتماً منحرف خواهم شد، مثل آهویی که حواسش به علف‌های حاشیه جاده پرت می‌شود ممکن است گمراه و از مسیر خود خارج شویم، که در نهایت برایمان دور شدن از مسیر و خواسته اصلی‌مان را در پی خواهد داشت.

تایپیست: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر پریسا لژیون سوم رابط خبری
ویرایش و ارسال همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سهیلا لژیون دوم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ایران