با حرکت راه نمایان میشود، جملهای به ظاهر ساده اما در صور پنهان نیازمند انجام پیشنیازهایی دارد تا نتیجهبخش باشد. اندیشه و تفکر گران است و بهایش را هرکسی نمیتواند پرداخت کند. تجارتی به ظاهر بیسود است، اما در باطن معمار و سازندهی مسیر و آیندهمان میباشد. زمانی که تفکر و تعقل در مسیر درست انجام شود، ساختار پدیدار میگردد و هر ساختار یک هدفی را دنبال میکند که برای رسیدن به آن هدف راههایی مشخص شده است. خداوند در کتاب آسمانی سورهی بلد میفرمایند: انسان را هدایت کردیم به یک دو راهی خیر و شر که در اینجا انسان بایستی از بزرگترین ویژگی که در وجودش نهادینه شده است که او را با دیگر مخلوقات خداوند متمایز و متفاوت میکند، استفاده کند و آن جز حق انتخاب نیست.
منِ انسان باید در این ورطه انتخاب کنم که از کدام راه به هدفم دست پیدا کنم. آیا هدف وسیله را توجیه می کند؟ برای اینکه به قدرت تشخیص خیر و شر برسم، بایستی در هر کاری راهنما داشته باشم که این راه را برای رسیدن به هدف طی کرده باشد و بتواند راه را برای من نمایان کند. این سوال را از خودم بپرسم که آن شخص راه بلد آیا پس از رسیدن به هدف در آرامش و حال خوش هست یا نه؟ اگر نتیجهای که بدست آمده مطلوب است، پس به کمک او در این راه قدم بردارم، با حرکت در راهی که نتیجه باارزشی به ارمغان آورده است. به آهستگی و آرامی به آرامش نزدیک میشوم و با هر قدم قسمتی از جاده برایم نمایان میشود. با ادامه، استمرار، صبر وتلاش به هدف نزدیک میشوم. در اینجا به یاد خداوند میافتم که وعده خداوند دروغ نیست. نشانه راه ضدارزشی این است که در این مسیر ابتدا همه چیز آسان است و جذابیت دارد، اما با کمی حرکت در این راه سختی و مشکلات فراوان به وجود میآید. اما زمانی که در مسیر ارزشها قدم برمیدارم شاید در ابتدای امر سختی و مشکلات پیدرپی برای من ظاهر شود اما به راهحل آنها و عبور روزبهروز ادامه دادن سهل و آسانتر خواهد شد.
من برای ادامه بایستی کولهبار خودم را با دانش و آگاهی پر کنم. تا اینکه شیطان و نیروهایی که من را از ادامه مسیر باز میدارند، فرصت منحرف کردن من را از مسیر پیدا نکنند. تا من بتوانم با آگاهی، حیله و مکر آنها را خنثی کنم. این را بایستی بدانم که در این راه باید عشق، محبت، راستی، درستی، صداقت، تقوا و ایمان داشته باشم. چون فرمان خداوند است و امواج زمانی که چون گردباد به زمین می آید مطالب و صفاتی را که ارزش بردن داشته باشند را با خود به امانت میبرند. حال با من است که کدامین راه را انتخاب کنم و در آن مسیر حرکت کنم و باید بدانم که فقط با حرکت راه نمایان میشود و با سکون سقوط اتفاق میافتد.معشوق به سامان شد تا باد چنین بادا ،کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا.
نویسنده : همسفر سمانه رهجوی راهنما مبینا ( لژیون سوم)
رابط خبری : همسفر ملک رهجوی راهنما مبینا ( لژیون سوم)
عکاس: همسفر انسیه رهجوی راهنما زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سولماز دبیر سایت
همسفران نمایندگی پردیس
- تعداد بازدید از این مطلب :
220