این وادی اصرار بر حرکت و ترک سکون دارد

همسفر زهرا: 

وادی هشتم؛ «با حرکت، راه نمایان می‌شود». در ابتدا فکر می‌کنیم با حرکت به هر سمتی راه، خود را نمایان می‌کند؛ ولی باید بدانیم که وادی هشتم دانه زنجیری است که به وادی قبل از خود، یعنی پیدا کردن راه، وصل می‌شود؛ در واقع راه را پیدا و با قدم گذاشتن در آن مسیر، حرکت می‌کنیم و نشانه‌های آن هم‌چون تابلو‌های راهنمایی و رانندگی خود را نشان می‌دهند.

وادی هشتم، اصرار بر حرکت و ترک سکون دارد. در سفر اول شروع به طی کردن مسیرِ رهایی از اعتیاد، می‌کنیم و همان‌طور که در وادی به آن اشاره شده در سفر دوم شروع به جبران خسارت می‌نماییم، در سه مرحله حیاتی این جبران خسارت شکل می‌پذیرد؛ ابتدا از خود، جبران خسارت می‌کنیم و سعی می‌کنیم صدماتی که به خود وارد کردیم را جبران کنیم.

سپس به سراغ جبران خسارت از خانواده می‌رویم و در آخر در صدد جبران خسارت از جامعه و طبیعت بر می‌آییم. این سه مرحله دقیقاً با همین ترتیب اتفاق می‌اُفتد و شخص نمی‌تواند بدون طی مراحل اول و دوم سراغ مرحله بعد برود. زمان طی کردن این جبران خسارت‌ها و ساعات و روزهایی که برای آن طی می‌شود مشخص نیست و برای هر شخصی می‌تواند متفاوت باشد.

شاید فکر کنیم حال که از اعتیاد رها شده‌ایم دیگر همه چیز تمام شده؛ ولی برای از بین بردن ریشه‌های اعتیاد در وجود خودمان نیاز به این جبران خسارت داریم! خدمت کردن در راه رسیدن به تعادل؛ یکی از مواردی است که می‌توان با آن از اجتماع و طبیعت جبران خسارت نمود. در این وادی یاد می‌گیریم چگونه در مسیر خدمت کردن، وجود خود را از آلودگی‌ها پاک کنیم و پیمان ببندیم که تمام سعی خود را در مسیر ارزش‌ها و در راستای خدمت به خلق خرج نماییم و تبدیل به نسخه بهتری از آنچه بوده‌ایم شویم. 

همسفر مرضیه: 

دستور جلسه این هفته وادی هشتم «با حرکت راه نمایان می‌شود». همه این وادی‌ها خیلی مهم و حائز اهمیت هستند که من قبل از کنگره با همچین جملات و کلماتی آشنا نبودم؛ وقتی که وارد کنگره شده‌ام فهمید‌م که چه‌قدر نیاز به این آموزش‌ها دارم تا بتوانم خودم را به تعادل و حال خوب نزدیک کنم.

وقتی که از وادی یک شروع کردم به خواندن ناگهان سوال‌های متعددی ذهن من را درگیر کرد که من در زندگی‌‌ام راه‌های اشتباه رفته بودم؛ ولی اکنون یاد گرفته‌ام که فرصت جبران کردن آن‌ها را دارم، در وهله‌ اول خودم را ببخشم و به عنوان ناظر، نظاره‌گر خود باشم که چه صدماتی به خودم وارد کرده‌‌ام؟ اگر بله؛ بایستی در جبران آن کوشا باشم.

همان‌طور که در وادی هشتم گفته شده با حرکت راه نمایان می‌شود و در سکون هیچ چیز به وجود نمی‌آید و مسیر زندگی مسیری است که باید حرکت کرد؛ چون زندگی همیشه ادامه دارد و در مسیر راه ممکن است دیگران نیز در حل مشکل ما را یاری نمایند. همه ما انسان‌ها خواسته و هدفی داریم که برای رسیدن به آن‌ها باید تلاش کنیم. در این مسیر ممکن است نیروهای شیطانی به سراغ ما بیایند؛ ولی ما می‌توانیم با قرار گرفتن در راه و صراط مستقیم این نیرو را از خودمان دور کنیم و به آن صلح و آرامش نزدیک شویم.

آقای مهندس فرموده‌اند: معمار ساختارها فکر انسان است و برداشت من از این وادی این است که تفکر به تنهایی کافی نیست؛ باید حرکت کنیم تا حرکت نکنیم هیچ راهی برای‌مان نمایان نمی‌شود. آموزشی که من از این وادی گرفته‌ام؛ اگر به مشکلی بر می‌خورم این از تفکر نادرست من است؛ باید ابتدا قبل از هر کاری فکر کنم و برنامه‌ریزی لازم را انجام دهم تا بتوانم با سعی و تلاش خودم به سمت آن خواسته که می‌خواهم حرکت کنم. در آخر از آقای مهندس خیلی سپاسگزارم با آموزش‌های ناب‌شان ما را از قعر تاریکی‌ها نجات داده و به سوی نور و روشنایی هدایت کردند. 

ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم