وادی‌های کنگره مانند شاه کلیدهایی برای رهایی و رسیدن به آرامش هستند. وادی هشتم نیز با تیتر «با حرکت راه نمایان می‌شود»، آموزش‌هایی در باب حرکت و طریقه حرکت درست را بیان می‌کند. به واسطه این وادی، می‌توان بر دو ضلع مثلث جهالت، یعنی ناامیدی و ترس غلبه کرد.
در ابتدای وادی بیان می‌شود که در سکون، هیچ چیز به وجود نمی‌آید و زایشی نیست، همه‌چیز در حرکت شکل می‌گیرد. در حقیقت، سکون برابر با سقوط است و شخصی که حرکت نکند، نیروی منفی به راحتی در کالبد او رشد می‌کند. زمانی که حرکت در مسیر درست آغاز شود و فرد از سکون خارج گردد، پیوندهای نامیمون از کالبد او خارج می‌شوند و در ادامه، پالایش اتفاق می‌افتد، همانند شیر که در دمای معمولی، میکروب در آن رشد می‌کند و با حرارت دادن، رشد میکروب متوقف می‌شود.
در مسیر، تفکرات تعیین‌کننده هستند. با تفکر ساختارها را به وجود می‌آوریم و طبق آن حرکت می‌کنیم. زمانی که فقط تفکر کنیم و حرکت نکنیم، نیروی منفی وارد افکار و اندیشه می‌شود و ترس و ناامیدی را القا می‌کند. توان و نیرویی که برای حرکت نیاز داریم، صرف افکار می‌شود و در نهایت دچار معرکه‌گیری می‌شویم، به طوری که دیگران را مقصر حرکت نکردن خود می‌دانیم.
در هنگام حرکت باید به یکسری نکات توجه کرد. در ابتدای حرکت، خواسته و هدف باید مشخص باشد. زمانی که خواسته مشخص شد، فرد باید با تمام وجود بخواهد که به آن برسد. خواسته قوی کمک می‌کند تا شخص بتواند از موانع و مشکلات عبور کند و دچار ناامیدی و رکود نشود. البته در این مرحله باید زمان و مراقبت از خواسته را نیز در نظر داشت.
در مرحله بعد باید در مسیر بین ارزش‌ها و ضد‌ارزش‌ها قدرت تشخیص داشته باشیم و راه ارزش‌ها را انتخاب کنیم و مانند آهویی نباشیم که با دیدن علف سرسبز، هدف اصلی خود را فراموش کرد. همسفران بسیاری نیز در مسیر کنگره قرار گرفتند و در بین راه، هدف اصلی که درمان اعتیاد و احیای خانواده بود را فراموش کردند و به دنبال خواسته‌های مختلف خود رفتند و به نتیجه نرسیدند.
برای رسیدن به خواسته‌هایی چون صلح، آرامش، عشق و محبت باید حساب خود را تسویه و صفر کنیم. اولین مرحله جبران خسارت از خودمان است؛ چراکه بر اثر ناآگاهی و ضد‌ارزش‌ها تخریب‌های بسیاری به جسم و روان وارد شده است. با آموزش جهان‌بینی و الگوی تغذیه درست می‌توان این خسارت‌ها را جبران کرد. در این مرحله باید خود را دوست داشته باشیم؛ چراکه تا زمانی که خود را دوست نداشته باشیم، نمی‌توانیم دیگران را دوست داشته باشیم.
مرحله بعد جبران خسارت از خانواده است؛ باید نقش و وظیفه خود را پیدا کنیم و به بهترین نحو آن را انجام دهیم. آخرین مرحله جبران خسارت از جامعه است که با انجام کارهای ارزشی و خدمت می‌توان آن را محقق ساخت. سفر هزار فرسنگی با قدم اول آغاز می‌شود؛ ولی گاهی منتظر معجزه هستیم، در صورتی که باید با یک برنامه‌ریزی کلی حرکت کنیم و تعیین مسیر را به خود حرکت بسپاریم. آقای مهندس بیان کردند: «شخصی که می‌خواهد از ترس، ناامیدی و دیگر نیروهای منفی رها شود؛ باید تمام وجودش حرکت باشد».
نویسنده: راهنما همسفر مائده (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر مائده (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
213