انسان یعنی زندگی و زندگی یعنی حرکت

امواج چون گردباد بر زمین فرود می‌آیند و آنچه برداشتنی باشد با خود به امانت می‌برند و این جز فرمان حاصل نمی‌گردد.

وادی هشتم یعنی وارد عمل شدن؛ پس باید از تمام اطلاعاتی که در مسیر هفت وادی گذشته به‌دست آورده‌ایم و در کوله‌پشتی خود داریم، کمک بگیریم و حرکت کنیم که با حرکت راه نمایان می‌شود. ابتدا باید بدانیم که حرکت چیست؟ از کجا باید شروع کرد و ادامه داد و همچنین مبدأ، مقصد و هدف را بدانیم. در این‌جا لزومی ندارد که تمام جزئیات مسیر را بررسی کنیم‌؛ بلکه این راه است که مسیر را برای ما مشخص می‌کند. حرکت محور اصلی زندگی است؛ یعنی بدون آن هیچ‌چیزی وجود ندارد. حرکت از زمانی شروع شد که خداوند موجودی به نام انسان خلق کرد و به‌خاطر یک نافرمانی و سرپیچی از فرامین الهی از بهشت بیرون رانده شد و به او گفته شد که‌ به زمین برو و راه خودت را پیدا کن.

در ابتدای حرکت هم نکاتی وجود دارد؛ اولین نکته این است که هدف و خواسته‌هایمان را بدانیم‌؛ اگر خواسته‌هایمان قوی باشد راه مشخص می‌شود؛ زمانی‌که می‌خواهیم حرکت کنیم، اصول و قوانینی وجود دارد که بدون این قوانین نمی‌توان حرکت کرد؛ در نتیجه به‌عقب برمی‌گردیم و از هدف دور می‌مانیم؛ برای رسیدن به‌هدف، باید تلاش کنیم و در راه و مسیر همیشه زمان را در نظر بگیریم؛ برای مثال درمان اعتیاد و رسیدن به‌تعادل در کنگره یک روزه امکان‌پذیر نیست؛ بلکه به مدت ۱۱ ماه با صبر و تلاش و کوشش می‌توان به آن هدف رسید. قانونی که در مورد حرکت وجود دارد؛ این است که وقتی حرکت کنیم و به جلو برویم کم‌کم ادامه راه هم برای ما نمایان و آشکار خواهد شد. در این مسیر ممکن است که نیروهای منفی بخواهند ما را از هدف دور کنند و از حرکت باز دارند؛ در این‌جا ما نباید ناامید شویم و از مشکلات بترسیم. نباید با پیروی از نفس و نیروهای بازدارنده توقف بی‌جا کنیم؛ زیرا سقوط و تخریب به بار می‌آید و در سکون و ایستادن هیچ زایشی نیست.

کسانی می‌توانند از این مرحله عبور کنند که آموزش گرفته و آموزش‌ها را کاربردی کرده باشند؛ بنابراین انسان در طول زندگی دائماً در حال حرکت است و این حرکت است که ما را از یک نقطه به نقاط دیگری می‌رساند و وضعیت ما را تغییر می‌‌دهد؛ تغییر از کسی که بوده‌ایم‌ به کسی که می‌خواهیم باشیم‌. ما هم در کنگره با یک حرکت کوچک شروع کرده و ذره‌ذره گسترش پیدا کردیم. هیچ نقطه‌ای وجود ندارد که انسان بگوید مسیر زندگی من تمام شد و به پایان رسید و من باید بایستم؛ حتی بعد از انتقال به دنیاهای بعدی هم انسان همواره در حرکت است. انسان یعنی زندگی و زندگی یعنی حرکت و برای عبور از تاریکی‌ها و رسیدن به روشنایی، رهایی، سعادت و خوشبختی باید حرکت کرد؛ چه در این دنیا و چه در حلقه‌های دیگر و این داستان تا ابد ادامه خواهد‌ داشت و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را متوقف کند. خداوند چنین برنامه‌ای را در خلقت انسان طراحی نکرده است؛ حتی کسانی که خودکشی می‌کنند به زندگی خود پایان نداده‌اند.

چیزی که در این وادی مهم است؛ تسویه حساب یا جبران خسارت از خود، خانواده و جامعه است. ما به خاطر اشتباهات زیادی که کردیم؛ ابتدا باید خودمان را ببخشیم و صدماتی که به جسم، روان و شخصیت خود وارد کرده‌ایم را بازسازی کنیم‌؛ دومین مرحله جبران خسارت از خانواده است که قطعاً و حتماً آسیب‌ها و تخریب‌هایی را به خانواده و اطرافیان وارد کرده‌ایم که باید در صدد جبران آن‌ها باشیم؛ سومین مرحله جبران خسارت از جامعه که ما همیشه انسان‌های طلبکاری از جامعه بوده‌ایم و تفکر درستی نسبت به جامعه و طبیعت نداشته‌ایم؛ باید با انجام کارهای ارزشی و درست، کارهای ضدارزشی گذشته را جبران کنیم؛ اما در مورد پیمان، پیمان هدف نیست؛ بلکه مسیری را نشان می‌دهد برای رسیدن به هدف، نور، روشنایی و ارزش‌ها و برای رسیدن و ماندن در صراط مستقیم؛ باید سعی و تلاش کنیم و از خداوند بخواهیم که ما را یاری کند و این پیمان فقط بین ما و قدرت مطلق برقرار می‌شود.

نویسنده: همسفر بتول رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم )
رابط خبری: راهنما همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر زهرا(لژیون دوم )
عکاس: همسفر ستاره رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون چهارم )
ویراستار: راهنمای تازه‌واردین همسفر اکرم دبیر سایت
ارسال: راهنما همسفر مهتاج نگهبان سایت

همسفران نمایندگی اردستان