کوه‌های ساکن به ظاهر در حرکت مانند ابر

وادی هشتم از کتاب «عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود» با عنوان: «با حرکت راه نمایان می‌شود». شاید این جمله کوتاه باشد؛ ولی پرعمق و یکی از بنیادی‌ترین قوانین جهان هستی است؛ زیرا در آفرینش، همه چیز در حرکت است و همواره از نقطه‌ای به نقطه دیگر در حال تغییر و جابه‌جایی است.

قطعاً به نظر ما می‌آید، کوه‌ها ساکن هستند؛ اما در کلام‌الله، سوره «نمل» آیه ۸۱ فرمودند: «کوه‌ها را بنگرید، آن‌ها را ساکن و جامد تصور می‌کنید، در صورتی که مانند ابر در حرکت‌ هستند». همان‌طور که همه چیز در حرکت است، پس هیچ چیزی در سکون پدیدار نمی‌شود.

به‌عنوان مثال: اگر شیر خوراکی را بدون حرکت در گوشه‌ای نگه داریم، فاسد می‌شود و باکتری‌ها و ویروس‌ها فعال می‌شوند؛ ولی اگر آن را بجوشانیم و به نقطه جوش برسد، فاسد نخواهد شد. این مثال در مورد انسان نیز صادق است، اگر انسان‌ها همواره در سکون باشند و حرکت نکنند، نیروهای منفی آن‌ها را احاطه می‌کنند و با حیله‌های مخصوص خود، انسان را از رشد، پیشرفت و توسعه بازمی‌دارند. در کنگره۶۰، دو وادی در مورد حرکت است: یکی وادی پنجم و دیگری وادی هشتم است. وادی پنجم در مورد حرکت درونی صحبت می‌کند و وادی هشتم درباره حرکت بیرونی سخن می‌گوید.

انسان به‌واسطه قدرت اختیاری که دارد، بر سر دوراهی قرار می‌گیرد که انتخاب راه، آینده و سرنوشت او را رقم می‌زند. در واقع، راه در دل حرکت آشکار می‌شود. سه نوع حرکت داریم: حرکت بیرونی، که همان حرکت در عرض زمین و رفتن از مکانی به مکان دیگر است؛ حرکت درونی، که حرکتی است از مصرف مواد مخدر تا قطع آن، و حرکت خنثی، به این معنا که شخص درجا می‌زند و دور یک دایره می‌چرخد و کار مفیدی انجام نمی‌دهد.

ما برای حرکت کردن همواره؛ باید چند نکته را مدنظر داشته باشیم. یکی از موضوعات این است که هدف و مقصد خود را کاملاً مشخص کنیم و آن را به خواسته درونی خود تبدیل نماییم، سپس پیوسته و مداوم این خواسته درونی را تقویت کرده و برای رسیدن به آن، شرایط خود را مهیا سازیم. موضوع دیگر، زمان است که یکی از پارامترهای مهم در جهان آفرینش محسوب می‌شود. برای پدیدار شدن هر پدیده؛ باید سه مرحله (تغییر، تبدیل و ترخیص) تکمیل گردد و طی شدن این مراحل بدون گذشت زمان، غیرممکن است. پس ما باید مسئله زمان را در نظر داشته باشیم و به‌موقع، منتظر رسیدن به خواسته‌های خود باشیم. همچنین؛ باید بدانیم اگر دیر به ایستگاه برسیم، اتوبوس را نخواهیم دید.

اگر خواسته یا هدف ما رسیدن به سلامتی، صلح، آرامش، دوستی و نزدیک شدن به ارزش‌ها باشد ابتدا؛ باید حساب خود را تسویه کنیم و به صفر نزدیک شویم. می‌دانیم که برای حرکت کردن؛ باید بارهای اضافی خود را زمین بگذاریم تا بتوانیم راحت‌تر مسیر را ادامه دهیم؛ بنابراین در این وادی از مراسم پیمان صحبت شده است. این پیمان، جبران خسارات از خودمان، خانواده و جامعه است؛ زیرا ابتدا باید خود را ببخشیم؛ زیرا تنها کسی می‌تواند در صلح باشد، که در وجودش صلح و آرامش برقرار باشد.

انجام پیمان مخصوص کسانی است، که شش ماه از رهایی و ورود آن‌ها به سفر دوم گذشته است. پیمان در دو مرحله اجرا می‌شود: یکی نوشتن سیاهه و دیگری درخواست از قدرت مطلق و زمان آن از ساعت ۱۲ ظهر تا ۴ بعدازظهر است. این عهدی است میان ما و قدرت‌ مطلق‌ الله و هیچ‌کس نباید از آن مطلع گردد.

من خیلی اوقات به‌خاطر ترس از آینده، از ناشناخته‌ها یا از شکست خوردن، حرکت را به تعویق انداختم؛ اما در کنگره آموختم بسیاری از فرصت‌ها و مسیرها فقط زمانی آشکار می‌شوند که حرکت کنیم؛ حتی اگر آهسته و گاهی اشتباه باشد، این بهتر از سکون و درجا زدن است و انتظار برای این‌که همه‌چیز روشن شود و مشکلات برطرف گردد، بیهوده است؛ زیرا در مسیر حرکت، تجربه و آگاهی به دست می‌آید و همین آگاهی زمینه‌ساز رشد و آرامش درونی می‌شود.

سفر هزار فرسنگی با قدم اول آغاز می‌شود. پیشرفت همیشه به معنای رسیدن به قله نیست، گاهی فقط یک قدم دور شدن از بدی‌ها و شرایطی است که ما را عقب نگه داشته است. همین بیرون آمدن از تاریکی‌ها خود، بزرگ‌ترین نشانه رشد و پیشرفت است.

منابع : کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود، سی‌دی‌های وادی هشتم، جمع‌کنندگان، حرکت، تحرک، سخنان  دیده‌بانان

نویسنده: همسفر مهشید رهجوی راهنما همسفر مهشید (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر مهشید (لژیون چهاردهم)
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروا (لژیون پانزدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی هاتف