ما باید بیاموزیم که هستی همواره در حال تغییر است

سیزدهمین جلسه از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶۰ نمایندگی تربت حیدریه در روزهای پنجشنبه با استادی دیده بان محترم مسافر جواد و نگهبانی مسافر حبیب و دبیری مسافر مجید با دستور جلسه "نظم، انضباط و احترام در کنگره60" در تاریخ 17 مهر ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، جواد هستم یک مسافر.
متشکرم از نگهبان جلسه که استادی جلسه را به من واگذار کردند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه امروز « نظم،انضباط و احترام در کنگره 60 » می‌باشد.
امروز که در کنار یکدیگر حضور داریم، امید به آن دارم که مسیر پیشِ رو را با صبر و آرامش ادامه دهیم. راهی که آغاز کرده‌ایم مسیری است که نیازمند درک، شکیبایی و استمرار است. تغییرات بزرگ به یکباره رخ نمی‌دهند بلکه کم‌کم و با تلاش و پایداری، تاریکی‌ کنار می‌رود و روشنایی جای آن‌ها را می‌گیرد.
در این مسیر گاهی باید ببینیم و گاهی نادیده بگیریم، برخی سخنان را بشنویم و برخی را نشنویم. گفتن از صبر آسان است، اما صبر کردن، درک و لمسِ واقعی زندگی می‌خواهد. انسان زمانی به عمق معنا می‌رسد که تجربه کند، بفهمد و از دل سختی‌ها عبور نماید.
زندگی بر پایه‌ی نظم، حساب‌ و‌کتاب است. هر عملی، پاسخی در پی دارد. همان‌طور که طبیعت برای تجزیه‌ زباله‌ای کوچک انرژی صرف می‌کند، ما نیز باید بدانیم که هر رفتار و تصمیم ما اثرگذار است. احترام‌گذاشتن، رعایت حریم‌ها، نظم و مسئولیت‌پذیری نشانه‌ی آگاهی و دانایی است.
بخش بزرگی از مشکلات در جوامع از ناآگاهی نسبت به حریم‌ها و مسئولیت‌های فردی رخ می‌دهد. اگر هر فرد جایگاه خود را بشناسد و به آن احترام بگذارد، جامعه‌ای آرام‌تر، منظم‌تر و انسانی‌تر خواهیم داشت. برای رسیدن به این مرحله، آموزش و رشد دانایی ضروری است؛ چراکه بدون آموزش، صبر و احترام تنها در حد کلام باقی می‌ماند.

ما باید بیاموزیم که هستی همواره در حال تغییر است و هیچ وضعیتی پایدار نیست. گاهی باید دست از عجله برداریم و اجازه دهیم زمان روند طبیعی خود را طی کند. کاری نکردن در بعضی مقاطع، بهتر از دخالت ناآگاهانه است. صبر کردن یعنی آگاهی از چرخه‌ زندگی، درک مراحل رشد و باور به اینکه هر چیز در زمان خود به ثمر می‌نشیند.
همچنین باید بیاموزیم که احترام به دیگران، احترام به خود ماست. هر فردی حریم و جایگاه ویژه‌ای دارد و حفظ این حریم‌ها، نشانه‌ بلوغ فکری و عاطفی است. همان‌طور که در طبیعت هر جزء نقشی دارد، در زندگی اجتماعی نیز هر انسان باید وظیفه‌ی خود را بشناسد و در همان چارچوب عمل کند.
امیدوارم همه‌ ما، چه در مسیر درمان و چه در زندگی فردی، بتوانیم با صبر، نظم و دانایی حرکت کنیم. سفر اولی‌ها با امید و پایداری ادامه دهند، و سفر دومی‌ها با درک عمیق‌تر از تجربه‌های گذشته، راه را روشن‌تر سازند.
اگر هر یک از ما احساس مسئولیت کنیم، نه‌تنها برای امروز بلکه برای نسل‌های آینده نیز اثری نیکو به‌جا خواهیم گذاشت. دانایی، آموزش و نظم سه ستون اصلی رشد فردی و اجتماعی‌ هستند. هرچه در این مسیر کوشاتر باشیم، جامعه‌ای سالم‌تر، آرام‌تر و آگاه‌تر خواهیم داشت. ممنونم که با سکوت خود به صحبت های من گوش کردید.

عکاس: مسافر مهدی
تایپ: مسافر رامین
ویراستاری: مسافر حسین
ارسال خبر: مسافر حبیب
مرزبان کشیک: مسافر عبدالله